سخن مدیرمسئول
صنعت گردشگری و دعوت از سرمایه‌گذاران خارجی
هنوز در کشور ما وقتی نمی‌توانند مشکلی را برطرف کنند، آن‌را از بین می‌برند و به‌اصطلاح صورت‌مسئله را پاک می‌کنند و چنین‌است‌که این طرز تلقی، ریشه در بیشتر کارها دارد. تعمیرگاه‌های خودرو به تعویض‌گاه خودرو تبدیل شده؛ ساختمانی مشکل پیدا می‌کند، برای رفع آن تدبیر نمی‌کنند تا از هدررفت سرمایه جلوگیری شود؛ بلکه ساختمان را تخریب می‌کنند. در مسائل خانوادگی نیز چنین اندیشه‌ای حاکمیت دارد. در صنعت گردشگری ما که می‌تواند به صنعتی پول‌ساز تبدیل شود، به‌جای تدبیر و اندیشه، از این‌همه نعمات خدادادی و جاذبه‌های مهم درون‌کشوری و استفاده از تمام امکانات، در‌این‌هفته رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پس‌از یک‌سال گذشت از دولت یازدهم، چاره رکود این‌صنعت را جلب سرمایه‌گذاران خارجی دانسته است، تدبیری غیرمعقول؛ آن‌هم باوجود سرمایه‌های بسیاری که در دست متمولین و سرمایه‌داران داخلی‌ست، می‌خواهیم دست به دامان خارجی‌ها شویم. تکلیف و تدبیر، جذب سرمایه‌داران داخلی و جذب سرمایه‌های انباشت‌شده داخلی در بانک‌هاست که به‌بهانه مشکلات کارگری، نبود مواد اولیه، نبود کارگر فنی و عدم حمایت دولت، کارخانه‌ها و شرکت‌های تولیدی بسیاری، کار و کاسبی را تعطیل کرده، سرمایه را در بانک‌ها راکد گذاشته و درظاهر، همه‌ماهه بدون دغدغه سود آن‌را دریافت می‌کنند. کاش رئیس سازمان گردشگری ایران تدبیری می‌اندیشید که از‌این‌دست سرمایه‌ها برای رونق صنعت مهم گردشگردی بهکار می‌افتاد و بازهم با تعامل یکی،دوتا از این‌همه بانک و صندوق اعتباری، کمک می‌گرفت و برای رونق صنعت گردشگری بدون خروج ارز از کشور، به کمک این‌همه تحصیل‌کرده بیکار، نخست صنعت داخلی گردشگری را سروسامان و رونق می‌داد، آنگاه سراغ خارجی‌ها می‌رفت که این‌همان پاک‌کردن صورت مسئه است. کمتر کشوری را در منطقه آسیا می‌توان یافت که به اندازه کشور ما استعداد گردشگری و توریست داشته باشد. در فصل زمستان به‌راحتی می‌توان با یک پرواز یک‌ساعته از تبریز سرد به بندرعباس گرم رفت با 15 تا 20درجه اختلاف و این از خصایصی‌ست که روزگار به ما ارزانی داشته که اگر از آن استفاده شود، می‌تواند در شهر، چندده‌نفر را بهکار گمارد و در تمام کشور، این‌حرفه و مشاغل وابسته‌به‌آن می‌تواند برای حداقل یک‌میلیون‌نفر، اشتغال ایجاد کند و اگر هرکدام از آنان بتوانند یک خانواده چهارنفری را دربرگیرد، از راه رونق این‌صنعت، چهارمیلیون‌نفر می‌توانند در شهرستان‌ها، حتی از زیر خط فقر درآمده و به‌راحتی روزگار بگذرانند که در‌این‌صورت این‌صنعت، محرکی برای رفع محرومیت‌های داخلی می‌شود؛ البته باید اذعان کنیم رونق گردشگری، امروزه به شعار و دغدغه مهمی برای مدیران تبدیل شده؛ چراکه درآمدزایی خانوار، می‌تواند باعث رفع محرومیت‌های داخلی و درنتیجه جلوگیری از مهاجرت روستائیان به شهر و از شهرهای کوچک و کلان‌شهرها و به‌ویژه پایتخت‌نشینی شود. کشور باستانی ما این‌قدر آثار هنری و تاریخی در گوشه‌گوشه خود دارد که علاوه‌بر معرفی اسطوره‌های کهن، پاکی و صداقت شهرستانی‌ها، باورهای قابل قبول و خالص، صداقت و مهمان‌نوازی آنان، جزو جاذبه‌های بسیار خوبی‌ست که رغبت و شوق را در دل پرذوق‌و‌شوق هموطنان ما ایجاد خواهد کرد. سنت‌های محلی، آثار برجای‌مانده از تاریخ شش‌هزارساله کشور ما، آب و هوای مناسب چهار فصل، از فاکتورهای قابل قبول هر توریست و گردشگری خواهد بود. بدیهی‌ست وقتی شهرستان‌ها را آماده پذیرش گردشگر دیدیم، با تکمیل و تکامل این‌جاذبه‌ها می‌توان به‌فکر جذب توریست خارجی بود که بازهم به‌جای سرمایه‌گذاری خارجی‌ها، از وفور کافی سرمایه‌های داخلی می‌توان در‌همین‌زمینه و برای جلب توریست خارجی، آن‌هم با تعامل و تبلیغات گسترده جاذب و ایجاد امکانات قابل قبول، درهای کشور ما بر روی توریست‌های خارجی گشوده‌شده و متعاقب آن، سیل بازدید خارجی‌ها از کشور عزیز ما آغاز می‌شود.