در جنگ اراده‌ها، ایران پیروز است

اینکه در هر حال جنگ پیروز ندارد و معمولاً پیروز و مغلوب هر دو شکست‌خورده‌اند، اعتقادی‌ست که در دو جنگ عمده و تقریباً همه‌گیر جهانی اول و دوم، تمامی کشورهای درگیر مغلوب شده‌اند؛ واقعیتی‌ست غیرقابلِ‌انکار و کتمان‌ناشدنی. پس از جنگ‌های جهانی اول و دوم، شاهد جنگ‌های بین کشوری و منطقه‌ای بسیاری بوده‌ایم که در ظاهر کشوری پیروز و کشور دیگر مغلوب بوده‌اند، اما وقتی تب‌و‌تاب جنگ پایان گرفته و پای حساب و کتاب به میان آمده؛ حتی کشور پیروز به‌واسطه هزینه‌های سرسام‌آور ماشین‌آلات جنگی، ابزارهای به‌کار‌گرفته، نفرات کشته و مصدوم‌شده و بالاخره هزینه‌های کمرشکن و سرسام‌آور ناشی از جنگ، باعث شده است که هر دو کشور درگیر، صاحب اقتصادی بیمار شده و بدین‌روی بسیاری از پروژه‌های پیشِ‌روی آنان متوقف شده و باعث پسرفت امور در دو کشور درگیرِ جنگ شده است. اما در جنگ‌های دودهه اخیر، تمامی معادلات جنگی شکلی دگرگون‌شده به‌خود گرفته‌اند، چنانچه ابرقدرتی چون آمریکا که اقتصادی شکوفا و ابزارهای جنگی فوق‌پیشرفته دارد و در لباس ابرقدرت معمولاً افکار و اعمال حاکمان وقت خود را به‌نوعی به بسیاری از کشورها دیکته می‌‌کند، کشورهایی یافت می‌شوند که به لطف اراده قوی‌تر توانسته‌اند پوزه این ابرقدرت را به خاک بمالند. نمونه‌های بسیاری، حتی کشورهایی در همسایگی این ابرقدرت، هستند که موجبات ذلت این آمریکا یعنی پهلوان کاغذی را شده‌اند. کوبا و ونزوئلا، دو نمونه عینی این واقعیت است که با همه اقدامات ایضائی و تهدیدها و تحریم‌ها، هرگز تسلیم خواست آمریکا نشده‌اند؛ حتی به قیمت توقف پیشرفت‌های علمی و مادی و این اراده کوبا بوده است که برنده نهایی جنگ 50-60‌ساله آمریکا و کوبا بوده است. یا ونزوئلا که در وضعیت کنونی با وجود تورم 200‌درصدی، فشارهای شدید اقتصادی، اغتشاشات داخلی، همراه با تحریم‌های همه‌جانبه آمریکا و دوستان اروپایی او، همچنان راست قامت، در برابر خواست نامشروع آمریکا مقاومت کرده و می‌کند. و اما اگر به کشور قدرتمند خودمان نظر بیندازیم که 40‌سال است حتی حاضر به مذاکره با آمریکا نشده‌ایم؛ لذا یک سردرگمی فوق‌العاده جدی، فضای سیاسی و دیپلماسی آمریکا را فرا گرفته تا‌جایی‌که کنگره آمریکا، ترامپ را به‌نوعی آویزان بین عمل و بی‌عملی کرده است. به‌ویژه در چند‌ماهه اخیر که رزمناوهای جنگی آمریکا، تا بغل گوش ما آمده است، اما همین بلاتکلیفی، بلای جان ترامپ شده است. بیش از چند‌ماه است تهدید پشت تهدید، اخطار پس از اخطار، سخن‌پراکنی و مانورهای متعدد، نتوانسته است کوچک‌ترین خللی در اراده مسئولین و مردم کشورمان وارد کند. ادامه این وضعیت، نه جنگ و نه صلح، ترامپ را درمانده کرده است. حتی آسیب‌های رسیده به ماشین جنگی آمریکا، سوراخ شدن نفتکش‌ها و در‌نهایت هدف قرار دادن پهپاد بسیار پیشرفته و چندصد‌میلیون‌دلاری آمریکا توسط پدافند موشکی ایران عزیز نیز با همه تهدیدهای ترامپ، بی‌تکلیفی و سردرگمی بیشتر ترامپ، پمپئو و بولتون؛ یعنی سه تفنگدار جنگ‌طلب آمریکا را موجب شده است. و چنین است که پیش‌بینی می‌شود تا دو‌دهه دیگر افسانه ابرقدرتی آمریکا و سایر ابرقدرت‌ها به تاریخ بپیوندد و دوران زورگویی خاتمه پذیرد. به‌هر تدبیر، آمریکا و به‌خصوص ترامپ؛ رئیس‌جمهوری کاسب‌کار و پرمدعای آمریکا، تقریباً در یک حالت بی‌وزنی و معلق در هوا درآمده و با بیان سخنانی ضد‌و‌نقیض، بیش‌از‌پیش در برابر اراده جمهوری اسلامی ایران، سردرگم شده است.