روایت علیرضا گلبانگ؛ شاگرد «علی‌اکبر گلپایگانی» از استاد

علیرضا گلبانگ از شاگردان استاد علی‌اکبر گلپایگانی‌ست که آواز را از نه‌سالگی و با شنیدن آثار استادان ادیب خوانساری، بنان، اکبر گلپایگانی و محمدرضا شجریان فراگرفت و سال‌ها نزد استاد گلپایگانی به فراگیری آواز ایرانی و ردیف‌های موسیقی آوازی پرداخت. او که تا‌کنون با آلبوم‌های رقص بهار‌، نگاه گمشده‌، به‌یاد کاروان و بهار غم‌انگیز در عرصه موسیقی فعالیت کرده است، در گفت‌و‌گویی کوتاه از خصایل و ویژگی‌های اخلاقی استاد گلپا سخن گفت. گلبانگ می‌گوید: «برای بار اول در سال 84 توفیق شاگردی استاد را داشتم؛ نفس و مهر استاد شامل حال من شد و از سال 84 تا سال 93 که شاگرد ایشان بودم، انقلابی در آواز موسیقی ایرانی در من ایجاد و دریچه‌های بسیار شگفت‌انگیز آواز ایرانی به‌سوی من باز شد. اگر پنج وزنه وزین در آواز ایرانی وجود داشته باشد، قطعاً یکی از این وزنه‌ها استاد گلپا خواهد بود. امروزه فعالیت من و سایر دوستانم در آواز ایرانی همه به‌خاطر استاد گلپا‌ست. استاد گلپا تحول عظیمی در آواز ایرانی ایجاد کردند. ایشان آواز را از خاص به عام آورد و باعث شدند که توده‌های مردم نیز به آواز ایرانی گرایش پیدا کنند. من معتقدم هرکس‌که در عصر نوین بعد از استاد گلپایگانی پا به عرصه‌ آواز نهاده، قطعاً از تأثیرات استاد گلپا بهره برده است؛ سال‌هایی که در خدمت ایشان بودم ارتباط زیادی با استاد داشتم. ایشان شخصیت بسیار بزرگ‌منش و جوانمردانه‌ای داشتند و هیچ‌گاه مهر و محبت‌های ایشان را فراموش نخواهم کرد. محبت‌های ایشان نه‌تنها شامل حال من و دوستانم بود؛ بلکه شامل حال افرادی بود که برای دیدار می‌آمدند. استاد گلپا از‌جهت اخلاقی، اسطوره بود و اسطوره ماند؛ حتی سال‌های خانه‌نشینی هیچ تأثیری در شخصیت جوانمردانه و معرفت ایشان نداشت و تغییر نکرد و آوازهای ایشان هرگز از ذهن و قلب مردم ایران پاک نشد. استاد گلپا موقعیت‌های بسیار طلایی داشتند که می‌توانستند ایران را ترک کنند؛ ولی عشق به وطن و مردم ایران باعث شد که همچنان در ایران بماند؛ گرچه سال‌های خانه‌نشینی استاد همواره با دوره طلایی آواز استاد همراه بود که آسیب جدی به آواز ایران وارد شد؛ چرا‌که اگر در آن سال‌های طلایی استاد فعالیت داشتند، حتماً گنجینه‌ای به گنجینه‌های آواز ایشان ‌اضافه می‌شد. استاد گلپا افتخار تمام ایرانیان بود و از بزرگ‌مردان تاریخ ایران است که هیچ‌گاه نامشان و آثارشان از ذهن و قلب مردم ایران پاک نخواهد شد. نام ایشان همچون خورشیدی در آسمان این سرزمین خواهد درخشید. امیدوارم راه استاد همواره ادامه داشته باشد و من و کسانی‌که در محضرشان تلمّذ کردیم، بتوانیم راه ایشان را ادامه دهیم. از مسئولین فرهنگی تقاضا دارم بیش‌از‌پیش به موسیقی ایران و هنرمندان فاخر ایران اهمیت دهند‌. ان‌شاءالله چراغ هنر این سرزمین هرگز خاموش نشود و روشن بماند».

مهرراز شیری