افزایش 65‌درصدی اجاره‌بها

مثل‌اینکه تا جهان باقی‌ست قرار نیست مسئله مسکن و معیشت حل شود و همچنین قرار نیست فاصله غنی و فقیر کمتر شود؛ چرا‌که با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید که در دنیای کنونی اغنیاء به‌واسطه داشتن سرمایه، افزایش سرمایه محسوس و معنی‌داری خواهند داشت و مشخصاً، سرمایه آنان زیادتر شده و در‌زمینه مسکن، یک خانه را تبدیل به 10 خانه می‌کنند و افرادی‌که فاقد سرمایه هستند، به‌دلیل نداشتن، هشت آنان درگرو نه می‌باشد و این داستانی‌ست حقیقی که بیش از 50‌درصد از سکنه این کره خاکی با آن دست‌به‌گریبان‌اند و چون فاقد خانه و سرپناه هستند، هیچ‌گاه نمی‌توانند روبه‌جلو حرکت کنند؛ پس گام‌های حرکتی آنان رو‌به‌عقب یا درجا زدن است. این سرنوشتی شومی‌ست که متأسفانه ده‌ها‌سال است همچنان سپری می‌شود. از‌سوی‌دیگر وقتی هزینه زندگی بیشتر از درآمد باشد، حتی کودکان هم به‌عنوان کودکان کار مجبور هستند درس‌ومشق را رها کرده و برای تعادل خانوار به کارهای حتی سنگین روی بیاورند که عوارض آن در درازمدت، تیشه بر ریشه کشور می‌زند؛ کما‌اینکه بر‌اساس اعلام وزیر وقت آموزش‌و‌پرورش در حدود 5/17‌درصد دانش‌آموزان به‌طرق مختلف ترک تحصیل کرده و دختران کم‌سن‌و‌سال هم تن به ازدواج داده‌اند که باید گفت در اثر این نابرابری‌ها و نبود محیط مناسب همگانی برای تحصیل و فراگیری علم، متأسفانه تعداد بیش‌تری از دانش‌آموزان با بهره هوشی کمتر دیده می‌شوند؛ حال‌آنکه کودکان ما نشان داده‌اند که بهره هوشی آنان 100 و بیشتر است؛ درحالی‌که اخیراً اعلام شده که بهره هوشی متوسط دانش‌آموزان ما به 84 رسیده است که امیدواریم هر‌چه‌زودتر سایه منحوس تحریم‌ها از سر ملت ما دست برداشته، کار و فعالیت و رونق اقتصادی به خانواده برگرد تا همان‌گونه که همیشه ما در صحنه‌های علمی جهانی در رتبه‌های برتر علمی قرار گرفته‌ایم، مجدداً به آنچه استحقاق نامیده شده است، دست پیدا کنیم. از خانه‌دار شدن که بگذریم، گرفتاری حداقل 40‌درصد مردم ما پیرامون مستأجری و پرداخت اجاره‌بها‌ست که همه‌ساله به‌طرز غیرباوری افزایش می‌گیرد؛ کما‌اینکه با‌تکیه‌بر آمارهایی که توسط صاحب‌نظران اعلام شده است، اجاره‌ها در کشور و در سال جاری در‌مقایسه‌با سال گذشته 65‌درصد افزایش داشته است که با هیچ معیار و متری قابل‌سنجش نیست؛ چرا‌که وقتی افزایش حقوق در سال جاری 5/14‌درصد در نظر گرفته شده، فاصله افزایش نرخ اجاره‌نشینی که 65‌درصد عنوان شده، طبقات حقوق‌بگیر در یک قلم هزینه زندگی ناچار شده‌اند 50‌درصد از زندگی عقب بمانند؛ یعنی یک فاصله بعید و طولانی که پر کردن آن بسیار سخت و غیرممکن شده است، پس فشار به اعضای خانواده حتی کودکان را نیز در برمی‌گیرد که در کنار نا‌ن‌آور خانواده آنان نیز به‌صورت کودکان کار، از بامدادان تا پاسی از شب گذشته علی‌رغم سن کم که بایست کودکی کنند و مشغول بازی با همسالان خود باشند، علی‌رغم میل باطنی خود باید کار کنند تا از فشار زیاد به خانواده کمتر شود. در طی دودهه‌اخیر با همه تلاش و کوششی که دولت‌های در مصدر کار صورت داده‌اند،‌ هیچ‌کدام موفق نشده‌اند که موجب تثبیت اجاره مسکن شوند؛ هر‌چند‌که ده‌ها مصوبه از سر گذرانده‌اند اما همچنان مالکین به گران‌فروشی مشغول هستند و آژانس‌های و بنگاه‌های خرید و اجاره، خود از عوامل اضافه شدن اجاره شده‌اند‌ و اتحادیه این صنف در تهران، هیچ قدمی برنداشته است.