«دوچرخهسواری کوهستان زنان» در «بازیهای آسیایی هانگژو» برگزار شد و نماینده کشورمان؛ «فرانک پرتوآذر» دراینرقابتها سوم شد و به مدال برنز رسید. ملیپوش ایرانی، در «ماده کراس کانتری زنان» زمان یکساعت و ۴۲دقیقه و ۴۴ثانیه را ثبت و بهعبارتی، تاریخسازی کرد؛ زیرا این، اولین مدال دوچرخهسواری زنان ایران در تاریخ بازیهای آسیاییست. رسانه چینیِ Xinhua بعد از اینرویداد، در مطلبی به آن پرداخت و ضمن انتشارِ گزارشی از روند، مسابقه، اعلام کرد که «لی هونگ فنگ» و «ماکای ژیا» (هردو از چین) و «فرانک پرتوآذر» (از ایران) بهترتیب، مدالهای طلا، نقره و برنز اینرشته را در نوزدهمیندوره بازیهای آسیایی ازآنخود کردند. بهمناسبتِ این موفقیتِ شیرین، از فعالیتهای حرفهایِ این بانوی ورزشکار میخوانیم.
«فرانک پرتوآذر» جزو آندسته ورزشکاران حرفهایِ کشورمان است که یک سایت اینترنتی دارد و در آن، به معرفیِ خود و دستاوردهایش پرداخته است و خودش را به مخاطبانش چنین میشناساند: در سال 1367 در «شیراز» بهدنیا آمدم. داستان زندگیام برای شروع دوچرخهسواری و دنبالکردن این علاقه در جامعه سنتی ایران، داستانی جالب و برخلاف آنچیزیستکه معمولاً درباره ورزشکاران میخوانیم یا میشنویم. مبارزه واقعیِ او خیلی پیشازاینکه بتواند در پیستِ مسابقه قدم بگذارد، آغاز شد؛ زیرا باید مشتاقانه میکوشید تا بتواند بهعنوان یک دختر، آزادانه دوچرخه سوار شود. او دراینباره میگوید: «بهنظرم اینکه یک دوچرخهسوار کوهستانیِ ایرانیام، چیزهای زیادی درموردم میگوید! ازطرفی، باید بدانید که دراینکار همیشه با چالشهایی روبرو هستید؛ و مهم نیست چقدر خوبید. دراینمسیر، آموختهام که انعطافپذیر باشم و راحتتر با موانع کنار بیایم. ازسویی، دوچرخهسوارِ زن در ایران یعنی مواجهه با افکار و فرهنگ محافظهکار؛ سختترین چیزیکه تابهحال در زندگیام با آن روبهرو بودم». او فعالیت حرفهایِ خود را از سال 2014 و با تیم ملی آغاز کرد. ازآنزمانتاکنون موفق به کسب تمام عناوین و مسابقات کشوری در ایران و همچنین کسب اولین مدال در مسابقات قهرمانی آسیا در تاریخ دوچرخهسواری بانوان ایران و بسیاری از مسابقات بینالمللی شده است. او مشتاقانه بهدنبال بزرگترین رؤیای خود برای قرارگرفتن بینِ «دوچرخهسواران کوهستانی برتر جهان» است؛ و اینکه برای خیلیها الهامبخش باشد و نشان دهد که میتوان به رؤیاهای خود رسید؛ مهم نیست که چقدر سفرِ خود را سخت شروع میکنید! او در کنار ورزش حرفهای، متعهد به مطالعه است تا در آینده یک «طراح دوچرخه» باشد! تحصیلاتش نشان میدهد میتواند دراینزمینه حرفهایی برای گفتن داشته باشد: او مدرک کارشناسی ارشد در رشته «مهندسی سازه» دارد.
طبق گزارش 30 اکتبر 2022 مجله آنلاین GoRide که به اخبار و گزارش و تحلیل رشته دوچرخهسواریِ میپردازد؛ «پرتوآذر» عضو ابتکار جهانیِ Pump for Peace نیز بوده؛ برنامهای از Velosolutions با تمرکز بر ساخت «پمپترک» (نوعی پیست دوچرخهسواری) در جوامع محروم. او در مصاحبهای که بهواسطه این شرکتِ ایتالیایی انجام شده بود، درآنزمان گفته بود: «مانند هر کودک دیگری در محلهام؛ در کوچههایش، دوچرخهسواری میکردم؛ اما بعد از رسیدن به یک سِنی، دوچرخهسواری برای یک زن امکانپذیر نبود؛ بنابراین مجبور شدم توقف کنم. نمیدانم این علاقه از کجا میآید؛ اما دوچرخهسواری همیشه چیزی بوده که دوست داشتهام انجامش دهم؛ بنابراین، از 20سالگی دوباره شروع کردم. نمیدانم چگونه جذب رشته دوچرخهسواریِ کوهستان شدم؛ زیرا در کشورم بهلحاظِ زیرساختی، امکانش آنموقع نبود. بااینحال، همیشه بهدنبال چالشهایی بودم که باید بروم و انجامشان دهم؛ و احساس میکنم به آنها دست یافتهام. برایم اولین چیز، عشقیست که نسبت به لذتبردن از دوچرخهسواری و بهویژه دوچرخهسواریِ کوهستان احساس میکنم؛ این چیزیستکه مرا حتی در سختترین لحظات نگه داشته. توانستهام اشتیاق خود را حفظ کنم؛ حتی وقتی مردم فکر میکردند باید آنرا ترک کنم؛ منظورم دورهایست که باید شخصاً برای حضور در رقابت ویزا میگرفتم و چیزها را سازماندهی میکردم. خودم مکانیک بودم، مربی بودم، فیزیوتراپ بودم و ... واقعاً سخت بود! اما هربارکه اینکارها را انجام میدادم، از آن خوشم میآمد. معتقدم ورزش میتواند کیفیتِ زندگی را برای همه بهبود بخشد و قدرت زیادی برای متحدکردن انسانها دارد. ورزش میتواند به زنان و دختران کمک کند تا خود را باور کنند و مطمئن، موفق و قدرتمند در روی زمین ظاهر شوند».
«فرانک پرتوآذر» با حضور در شهرستان «چونان» (واقع در «هانگژو»؛ استان «ژجیانگ») بهتاریخِ 25 سپتامبر 2023، به جمع شرکتکنندگان دراینرویداد پیوست. در «ماده کراس کانتری زنان»، 15 شرکتکننده حضور یافتند که سه رکابزن از «ژاپن»، «نپال» و «قزاقستان» نتوانستند مسابقه را تمام کنند. این، دومینباریست که او در بازیهای آسیایی شرکت کرده؛ او در دوره پیش، چهارم شده بود.
او تاکنون مصاحبههای متعددی با رسانههای خارجی داشته که Dirt Rag Magazine یکیازآنهاست و تصویر او روی جلد این نشریه رفته است.
تصاویرِ او درحالدوچرخهسواری، در پروژهای باعنوانِ Dangerous Beauty بهثبت رسیده است؛ درواقع، سال 2018 گروهی آمریکایی با هدف نمایشِ زیباییهای نادیده و آرامشبخش «ایران»، به اینجا آمدند و بااینهدفکه بخشی ناگفته از کشورها که در رسانههای بینالمللی به آنها اشاره نمیشود (و اتفاقاً زیباییهای آن جوامع است) را به مردم سایر ملل نشان دهند.
مصطفی رفعت