تابستان و اوقات فراغت دانش‌آموزان

همه‌ساله و پس از گذشت یکی، دو‌ماه از فصل بهار، خانواده‌ها که به‌یاد تابستان و اوقات فراغت با تعطیلات تابستانی می‌افتند که حدود سه‌ماه فرزندان خود را چگونه اداره و مدیریت کنند و این سریالی‌ست تکرار‌شدنی که به‌نوعی همیشگی شده است که غفلت و بی‌توجهی می‌تواند، حدود ۱۵‌میلیون‌نفر را در سن نوجوانی و در اوج داشتن انرژی سرشار، به راه صواب سوق دهد یا گمراهی تمام و کمال این قشر عظیم را در بربگیرد و در اثر بیکاری و عدم اشتغال آنان را راهی قهوه‌خانه‌های زیرزمینی کند که در پی آن ضلالت و نمور‌شدن در فساد او را در بهترین دوران حیات به چاهی بیندازد که برون آمدن از آن غیر‌ممکن خواهد بود، حال برای رفتن به راه صواب متضمن چندین فاکتور است که هر‌کدام از این فاکتورها، عده‌ای را باید به تدبر و تفکر و عمل یا انجام‌وظیفه برساند، فاکتور نخستین و اصلی این پازل خانواده‌ها هستند که نگذارند در اثر بیکاری، فرزندان به بیراهه بروند؛ تا‌جایی‌که مراقبت اولیای خانواده‌ها، بسیار بیشتر از ایام اشتغال به تحصیل لازم و مهم ‌است. بدیهی‌ست؛ در‌این‌میان یکی از اقدامات اولیای خانواده، اعزام فرزندان به کلاس‌های ورزشی، هنری، آموزشی یا فراگرفتن یک حرفه خاص باشد تا استفاده بهینه از این اوقات طولانی فراغت شود که هزینه زیادی را به خانواده‌ها تحمیل می‌کند که به‌هر‌روی انجام این خواسته دانش‌آموزی بسیار ضروری و درخور توجه است. بدیهی‌ست؛ فعالیت‌های هنری و کارهای دستی، می‌تواند توسط کانون‌های مساجد و آن‌هم نه به جهت انتفاع بلکه به جهت کمک به خانواده‌ها باشد و از‌سوی‌دیگر چون بیش از ۹۰‌درصد تأسیسات ورزشی و باشگاه‌ها و استخرها، متعلق به وزارت ورزش‌و‌جوانان و آموزش‌وپرورش است، این دو نهاد بزرگ خود را موظف بدانند که در‌این‌مورد، آنان وظیفه دارند، حضوری فعال و پویا داشته باشند، دانش‌آموزان بتوانند، رایگان یا با شهریه‌ای حداقلی، مجاز به استفاده از این امکانات باشند که متأسفانه هم وزارت ورزش و هم وزارت آموزش‌و‌پرورش، روی درآمد این تأسیسات در تابستان‌ها حساب ویژه‌ای بازکرده‌اند؛ تا‌جایی‌که این امکانات را به دسته‌جات و افرادی بزرگ‌سال جهت درآمدزایی اجاره می‌دهند، به‌خصوص مکان‌های ورزشی آموزش‌و‌پرورش که می‌تواند، با ایجاد کلاس‌های مجانی به کار اصلی خود که آموزش‌و‌پرورش است، ادامه بدهد و به کسب درآمد از این اماکن نباشد و از‌سوی‌دیگر در این مکان‌ها، می‌توانند کسب استعداد یا استعدادیابی کنند تا در دراز‌مدت تیم‌های ملی کشور از این استعدادهای ناب بیرون‌ آمده و در عرصه جهانی موقعیت‌های شایانی را ناظر باشیم؛ اینک حتی این دو نهاد با همکاری با یکدیگر، می‌توانند آینده ورزش قهرمانی کشور و به‌تبع‌آن فروغ در سطح جهانی را رقم بزنند، یکی از فاکتورهای جالب‌توجه، ایجاد کلاس‌های آموزش فوتبال ماست که متأسفانه با شهریه‌های بسیار‌بالا و آموزشی نه در حد متوسط هم چندین‌سال است، بسیاری از خانواده‌ها را تشویق به حضور در این کلاس‌ها می‌کنند که متأسفانه عدم نظارت کلی توسط وزارت ورزش، از درون این امکانات و آموزش، معمولاً فقط کسب درآمد بیشتر مدنظر بوده است که ضرورت دارد؛ مسئولین ورزش، نظارت بسیار بیشتری را به این اماکن داشته باشند.