خبر
مصطفی رحماندوست:
از ابتدا کتاب را برای قشری خاص می‌دانستیم
سوده اسماعیلی قیوم‌آبادی/ مصطفی رحماندوست؛ شاعر و نویسنده ادبیات کودک‌ونوجوان بعد از نمایش «شهادت پیوتر اوهه» به‌کارگردانی رضا عربی در تالار حافظ تهران، بابیان‌اینکه درزمینه تئاتر تخصصی ندارد و در خانه تئاتر مستأجری بیش نیست، گفت: «من از این تئاتر لذت بردم و واقعیت این‌است‌که اجرای این‌گونه تئاترها بسیارسخت و دشوار است و کاملاً مشهود بود برای این تئاتر بسیار هنرمندانه، زحمت زیادی کشیده شده است». رحماندوست بااشاره‌به‌اینکه مطالعه و تأثیر مطالعه بر روی زندگی انسان‌ها غیرقابل‌انکار است، افزود: «آن‌قدر وضع مطالعه در جامعه خراب است که باید خوشحال باشیم مردم زیرنویس فیلم‌ها را می‌خوانند یا حتی کتاب‌های زرد را. این‌شرایط مطالعه برای امروز و دیروز نیست؛ ما از اول، کتاب را برای یک قشر خاص می‌دانستیم». وی بابیان‌اینکه هنرِ «کتاب‌خواندن» هنوز عمومی نشده و محدود به افراد و در گروه‌هایی خاص است، ادامه داد: «باید سطح مطالعه در کشور آن‌قدر بالا بیاید تا شاهد اتفاق‌های اساسی و خوب باشیم». وی بااذعان‌به‌اینکه «تنهایی» ما را به‌سمت کتاب سوق می‌دهد، گفت: «شاید تنهایی پس از کرونا برای ما مفید باشد؛ اما به‌نظرم ریشه پایین‌بودن سرانه مطالعه کشور این‌است‌که مردم احساسِ نیاز به تفکر ندارند». نمایش «شهادت پیوتر اوهه» اثری از اسلاو میرمرژوک؛ ترجمه دکتر محمدرضا خاکی‌ست که با حضور سیروس همتی، شهرام مسعودی، شقایق فتحی، مجتبی گوهرخای، مژده (لیلا) ارجمند پیوند، احمد خیرآبادی، حمیدرضا زغم، حمیدرضا حسینعلی، آساره هداوند، ستاره خوش‌طینت، امیرمهدی میرزایی، آرتین عربی و محمد شهریاری به‌روی صحنه رفته است. در خلاصه‌داستان آن آمده: «اوهه زندگی آرامی دارد. او برگه اخطاری ازطرف دولت دریافت می‌کند مبنی‌براینکه ببری در وان حمام منزلش زندگی می‌کند. مأمور مالیات، دانشمند، پیرمرد شکارچی، منشی وزارت خارجه و مدیر سیرک به خانه او می‌آیند. اوهه زندگی آرام خود را از دست می‌دهد!» این نمایش، هرروز ساعت ۲۰ به‌مدت ۲۶شب در «تالار حافظ» اجرا می‌شود.
خط، سطح، احساس/ مرا از آنچه می‌خواهم محافظت گردان
مدیر نگارخانه «پنج‌پنج» از برگزاری نمایشگاه انفرادی طراحی‌های فریده امیدوار باعنوان «خط، سطح، احساس/ مرا از آنچه می‌خواهم محافظت گردان» دراین‌نگارخانه خبر داد و گفت: «این‌رویداد به‌همت و پیگیری نفیسه عظیمی در مقام سوپروایزر نگارخانه برگزار شده است». وی بااشاره‌به‌اینکه افتتاحیه این‌رویداد روز جمعه برگزار شد؛ افزود: «علاقه‌مندان برای بازدید می‌توانند از یک‌شنبه 1 تا چهارشنبه 4 خردادماه جاری بین ساعات 14 تا 18 به شعبه 1 گالری (تهران، خیابان پاسداران، خیابان نگارستان هفتم) مراجعه کنند». گل‌آذین مقدم بااشاره‌به‌اینکه اطلاعات لازم درباره این نمایشگاه ازطریق رسانه و در فضای مجازی به اطلاع می‌رسد، گفت: «علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند به صفحه گالری (Five.five.gallery) در اینستاگرام مراجعه کرده یا با شماره واتس‌اپ 09123830367 تماس بگیرند». فریده امیدوار؛ نقاش متولد 1344 در تهران، بااشاره‌به‌اینکه آشنایی او با هنر به‌صورت کلی به پنج‌سال‌قبل و طراحی و سیاه‌قلم بازمی‌گردد، گفت: «اینک شش‌سال است به‌صورت حرفه‌ای نقاشی کار می‌کنم؛ و برای یادگیری فیگور و هنرهای تجسمی به‌صورت آکادمیک و پس از مطالعه در زمینه‌های فلسفه، تاریخ هنر، زیبایی‌شناسی، تاریخ هنر در ایران و در رشته گرافیک، تحصیلات خود را ادامه دادم». وی گفت: «با کمک و همراهی نگارخانه پنج‌پنج و زحمات، آموزش‌ها و یاری دلسوزانه استاد عالی‌قدر؛ دکتر مؤمنی، اولین نمایشگاه انفرادی خود را با 20 اثر به‌نمایش عموم گذاشته‌ام». این هنرمند طراح بااشاره‌به‌اینکه هنر به هر شیوه و شکل که بیان و عرضه شود، گوشه‌ای از واقعیت است، گفت: «هنر، واقعیتی درزمینه جهان‌بینی و اندوخته کلی ذهن هنرمند با آزمون‌های زندگی و عواطف حال یا گذشته‌اش است؛ اما جهان درونی او نیز پرتوی‌ست از جهان بیرون». وی بابیان‌اینکه هنرمند، می‌تواند تصویری از واقعیت باشد یا تصویر تصویر واقعیت هنر؛ باآنکه همیشه انعکاسی بوده از واقعیت درونی یا بیرونی در هیچ حال به تمام بر آن واقعیت منطبق نیست. افزود: «ذهن هنرمند، ناآگاهانه و بسا از روی آگاهی و اراده در واقعیت تصرف می‌کند؛ با‌این‌اعتبار، شاید هنر به‌نوعی دگر بازآفرینی‌ست در کارگاه ذهن هنرمند». امیدوار بااشاره‌به‌اینکه حتی انتزاعی‌ترین هنرها همه‌چیز را در بر آدمی می‌گیرد و آدمی در هنر پیش‌ازهمه خود هنرمند است که چهره کلی و نمونه‌وار می‌گیرد، اضافه کرد: «موضوع یا بهانه ابداع هر‌چه باشد، هنرمند در اثری که خلق کرده یا پدید می‌آورد، از خود سخن می‌گوید و خود را پیش چشم بیننده می‌گذارد و نمی‌تواند در اثرش حضور نداشته باشد؛ زیرا هردو به‌هم دوخته‌اند و باهم وحدتی آلی دارند؛ چندان‌که شناخت یکی جز با شناخت دیگری کامل نیست».