علائم افسردگی در کودکان
کودکان مراحل رشدی مختلفی را در زندگی می‌گذرانند که شناختشان به والدین کمک می‌کند منطقی‌تر با آن‌ها رفتار کنند. به‌گزارش سلامت‌نیوز؛ افسردگی دوران کودکی با احساسات عادی و روزمره که کودکان در‌حال‌رشد از آن رنج می‌برند متفاوت است. فقط به این دلیل که کودک غمگین به‌نظر می‌رسد، لزوماً به این معنی نیست که او افسردگی قابل توجهی دارد؛ اما اگر غم و اندوه دائمی شود یا با فعالیت‌های اجتماعی عادی، علایق، کارهای مدرسه یا زندگی خانوادگی تداخل پیدا کند، ممکن است به این معنی باشد که آن‌ها بیماری افسردگی دارند. به‌خاطر داشته باشید در‌حالی‌که افسردگی یک بیماری جدی‌ست، یک بیماری قابل‌درمان نیز هست. علائم افسردگی در کودکان متفاوت است. این بیماری اغلب تشخیص داده نمی‌شود و درمان نمی‌شود؛ زیرا علائم به‌عنوان تغییرات عاطفی و روانی عادی ناپدید می‌شوند. مطالعات اولیه پزشکی بر روی افسردگی «نقاب‌دار» متمرکز بود که در آن خلق‌و‌خوی افسرده کودک با کنش یا رفتار خشمگین نشان داده می‌شد. در‌حالی‌که این اتفاق می‌افتد، به‌ویژه در کودکان کوچک‌تر، بسیاری از کودکان مانند بزرگسالان افسرده، غمگینی یا خلق‌و‌خوی ضعیف نشان می‌دهند. علائم اولیه افسردگی حول محور غم و اندوه، احساس ناامیدی و تغییرات خلقی می‌چرخد. علائم و نشانه‌های افسردگی در کودکان عبارتند از: بدخلقی یا عصبانیت، احساس غم و ناامیدی مداوم، کناره‌گیری اجتماعی، حساسیت بیشتری نسبت به طرد‌شدن، تغییر در اشتها (افزایش یا کاهش اشتها)، تغییرات در خواب (بی‌خوابی یا خواب زیاد)، طغیان صوتی یا گریه‌کردن، مشکل در تمرکز، خستگی و کم‌انرژی‌بودن، شکایات فیزیکی (مانند معده درد و سردرد) که به درمان پاسخ نمی‌دهند، مشکل در طول رویدادها و فعالیت‌ها در خانه یا با دوستان، در مدرسه، در طول فعالیت‌های فوق‌برنامه و سایر سرگرمی‌ها یا علایق،احساس بی ارزشی یا گناه، اختلال در تفکر یا تمرکز، افکار مرگ یا خودکشی. البته همه کودکان همه این علائم را ندارند. در‌واقع، اکثر آن‌ها علائم متفاوتی را در زمان‌های مختلف و در شرایط مختلف نشان می‌دهند. اگرچه برخی از کودکان ممکن است در محیط‌های ساختاریافته به‌خوبی به عملکرد خود ادامه دهند، اکثر کودکان مبتلا به افسردگی، تغییرات قابل‌توجهی در فعالیت‌های اجتماعی، از‌دست‌دادن علاقه به مدرسه، عملکرد تحصیلی ضعیف یا تغییر در ظاهر خواهند داشت. کودکان همچنین ممکن است شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل کنند، به‌خصوص اگر سن آن‌ها بالای 12سال باشد. اگرچه در جوانان زیر 12سال نسبتاً نادر است؛ اما کودکان کم‌سن‌و‌سال نیز ممکن است اقدام به خودکشی کنند و ممکن است زمانی که ناراحت یا عصبانی هستند این‌کار را به‌صورت تکانشی انجام دهند. دختران بیشتر احتمال دارد اقدام به خودکشی کنند؛ اما پسرها به‌احتمال‌زیاد وقتی اقدام به خودکشی می‌کنند، واقعاً خود را می‌کشند. کودکانی که دارای سابقه خانوادگی خشونت، سوء‌مصرف الکل، یا سوء‌استفاده فیزیکی یا جنسی هستند، مانند آن‌هایی که علائم افسردگی دارند، در‌معرض‌خطر بیشتری برای خودکشی هستند. حدود سه‌درصد از کودکان و هشت‌درصد از نوجوانان در ایالات‌متحده افسردگی دارند. این‌عارضه به‌طور قابل‌توجهی در پسران زیر 10سال شایع‌تر است؛ اما در سن 16سالگی، دختران بیشتر دچار افسردگی می‌شوند؛ مانند بزرگسالان، افسردگی در کودکان می‌تواند ناشی از ترکیبی از چیزهایی باشد که به سلامت جسمانی، رویدادهای زندگی، سابقه خانوادگی، محیط زندگی، آسیب‌پذیری ژنتیکی و اختلالات بیوشیمیایی مربوط می‌شود. افسردگی یک خلق‌و‌خوی گذرا نیست و وضعیتی نیست که بدون درمان مناسب از‌بین‌برود. اختلال دوقطبی در نوجوانان بیشتر از کودکان کوچک‌تر است؛ اما اختلال دوقطبی در کودکان می‌تواند شدیدتر از نوجوانان باشد. کودکانی که سابقه خانوادگی افسردگی دارند، بیشتر در‌معرض‌خطر افسردگی هستند. کودکانی که والدینشان افسردگی دارند، معمولاً اولین دوره افسردگی خود را زودتر از کودکان دیگر تجربه می‌کنند. کودکان خانواده‌های پر‌هرج‌و‌مرج یا خانواده‌هایی که مدام دعوا می‌کنند، یا کودکان و نوجوانانی که موادی مانند الکل و مواد مخدر مصرف می‌کنند نیز در‌معرض خطر بیشتری برای افسردگی هستند.