ناقضان سامانمند حقوق بشر و تکرار ادعاها
ناقضان سامانمند حقوق بشر در جهان، درحالی تازه‌ترین قطعنامه حقوق بشری علیه ایران را تصویب کردند که این تقلاها و به‌صف شدن تمام ابزارهای پروپاگاندا هم نمی‌تواند نسل‌کشی کودکان در کانادا یا جنایات ارتش آمریکا در گوشه‌گوشه جهان را از حافظه تاریخ بزداید. به‌گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت؛ کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز چهارشنبه قطعنامه کانادا درباره «وضعیت حقوق بشر در ایران» را به‌تصویب رساند. این قطعنامه که در آن ایران به تبعیض علیه اقلیت‌ها متهم شده عصر چهارشنبه با ۷۸ رأی موافق، ۳۱ رأی مخالف و ۶۹ رأی ممتنع به‌تصویب «کمیته مسائل اجتماعی، انسانی و فرهنگی» مجمع عمومی سازمان ملل، موسوم به کمیته سوم رسید و برای تصویب نهایی ماه آینده به مجمع عمومی ارسال خواهد شد. این قطعنامه گرچه توصیه‌ای‌ست و فاقد ابزارهای الزام‌آور و به‌بهانه رویدادهای اخیر ایران ازسوی کانادا مطرح شده اما هیاهوی غرب نتوانست بیشتر از یک رأی نسبت به پارسال دراین‌قطعنامه به‌دست آورد. قطعنامه تصویبی غرب علیه جمهوری اسلامی با واکنش وزارت خارجه روبه‌رو شد. «زهرا ارشادی» سفیر و معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل در نشست کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل تأکید کرد: کشورهای بانی قطعنامه ضدایرانی حقوق بشر، در پوشش حمایت از حقوق زنان، از همه امکانات خود ازجمله انتشار اطلاعات گمراه‌کننده و نادرست، تحریک افکار عمومی، ارائه آموزش اقدامات خرابکارانه و همچنین حمایت مالی و نظامی از گروه‌های تروریستی استفاده می‌کنند تا اعتراضات مسالمت‌آمیز را به خشونت بکشانند. معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: در کانادا، کشف بیش از ۱۳۰۰ قبر بی‌نام‌ونشان در چهار مدرسه منطقه مسکونی کانادا کل جامعه جهانی را شوکه کرده است. جهانیان شاهد تجاوز، قتل و کشتار نظام‌مند کودکان بومی در مقیاس وسیع هستند. ایالات‌متحده ادعای حقوق بشری دارد درحالی‌که مردم ایران هنوز در نتیجه تحریم‌های ظالمانه چنددهه‌ای این‌کشور، به‌شدت آسیب دیده‌اند. «ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان بااشاره‌به تلاش جوامع غربی به استمرار پروژه ایران‌هراسی و بدنام‌سازی ایران، گفت: این‌کشورها که سابقه طولانی در نقض سیستماتیک حقوق بشر داشته و مردم کل جهان تجربیات تلخ و گزنده‌ای از دخالت‌های آنان در خاطر دارند، در جایگاهی قرار ندارند که به دولت و مردم ایران توصیه‌های حقوق بشری داشته باشند. «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه هم در توئیت نوشت: سرویس‌های امنیتی، رژیم جعلی اسراییل و برخی سیاسیون غربی که برای جنگ داخلی، ویرانی و تجزیه ایران نقشه‌ها کشیده‌اند، بدانند که ایران، لیبی و سودان نیست. امروز دشمنان، تمامیت ایران و هویت ایرانی را هدف قرار داده‌اند. بصیرت مردم، دشمن را مأیوس کرده است. واقعیت آن‌است‌که قطعنامه چهارشنبه علیه ایران، تکرار ادعاهای 40ساله ازسوی ناقضان اساسی حقوق بشر است که دیگر برای خود آن‌ها هم چندان موجه و قابل‌اعتنا نیست. کنوانسیون‌ها، اعلامیه‌ها، قوانین حقوقی و عرف بین‌الملل درباره حقوق بشر گرچه تماماً نوشته غرب و حاصل دیدگاه آن‌هاست و در تدوین و اجرای آن معمولاً هیچ توجهی به معیارهای مردمان دیگر مناطق جهان درباره این مفهوم نمی‌شود اما این قواعد خودساخته نیز ازسوی آن‌ها رعایت نمی‌شود. یکی از مهم‌ترین حقوق بشر در‌این‌اعلامیه‌ها، حق حیات است. این حق به‌وفور و تناوب و تنوع ازسوی ایالات‌متحده آمریکا و هم‌پیمانانش در سراسر جهان و ازجمله ایران نقض شده و می‌شود. هشت‌سال حمایت قاطع از رژیم بعثی عراق در جنگ علیه ایران، منجر به سلب حیات صدهاهزار انسان بی‌گناه شد و پس‌ازآن هم کارزار تحریم‌های اقتصادی و سیاسی زندگی بسیاری از ایرانیان را دچار چالش‌های بسیار کرد و در مواردی موجب ازبین‌رفتن حق حیاتشان شد. این‌رویه در فلسطین، افغانستان و یمن تداوم دارد و پیش‌ازاین‌هم در ویتنام تجربه شده بود. این حق مسلم انسان، ازسوی کانادا و با کشتار بومیان منطقه نادیده گرفته شد جنایات نظامیان آمریکا در زندان‌ها هم ناقض همین حق بود. حق تعیین سرنوشت، از دیگر حقوق مصرح در بند ۲ ماده ۱ منشور ملل متحد است که بر توسعه روابط دوستانه در روابط بین‌الملل برمبنای احترام به اصل تساوی حقوق و خودمختاری ملل و انجام سایر اقدامات مقتضی برای تحکیم صلح جهانی تأکید شده. همچنین، حق خودمختاری یا تعیین سرنوشت در نظام حقوق بین‌المللی بشر به‌عنوان اصلی اولیه شناخته شده است. برای نقض این حق، ایالات‌متحده از بهمن ۵۷ تابه‌امروز هزینه‌های بسیار داده است. تاریخی که در آن مردم ایران تصمیم گرفتند سرنوشت خود را تعیین کنند و این‌موضوع برای کاخ سفید غیرقابل‌قبول بود و نقض آن از همان روزهای ابتدایی با حمایت از گروه‌های ترور، جنگ‌افروزی علیه حکومتی نوپا و پس‌ازآن با تحریم‌های کمرشکن علیه مردم ادامه یافت تا به آن‌ها ثابت کند برخلاف اصول حقوق بشر، مردم ایران نباید حق تعیین سرنوشت خود را داشته باشند. حق سلامت و برخورداری از استانداردهای زندگی مناسب گرچه از حقوق ابتدایی انسان است و تأمین آن معمولاً برعهده نظام سیاسی هر سرزمین قرار دارد اما این حق مدت‌هاست ازسوی مدعیان رعایت حقوق بشر به‌صورت سامانمند نقض می‌شود. شاهد: تمام سنگ‌اندازی‌هایی که با وجود تکذیب، در راه تأمین نیازهای دارویی و غذایی مردم ایران قرار دارد. غذا، پوشاک، مسکن و بسیاری‌دیگر از موضوعات زیرمجموعه این حق، در سکوت رسانه‌های مدعی بیش‌ازپیش برای مردم به چالش تبدیل شد. کاهش درآمدهای حاصل از صادرات کالا، کاهش دستمزدها و وخامت اوضاع اقتصادی و تورم، توان دولت را برای حفظ میزان حمایت‌های اجتماعی در حوزه غذا، مسکن، بهداشت، غذا کاهش داد و این‌شرایط موجب تضییع حق برخورداری از بالاترین استاندارد زندگی مردم شد. نیز تحریم‌های آمریکا در حوزه‌های بانکی و نفتی و خدمات جانبی مانند بیمه و کشتیرانی، زمینه‌ساز تأثیرگذاری منفی بر تولید و اشتغال، سطح زندگی و معیشت شهروندان ایرانی شد و مستقیم و غیرمستقیم بر حقوق شهروندان و حق آنان در برخورداری از داشتن استاندارد مناسب زندگی، تأثیر نامطلوبی گذاشت. حق آموزش و دسترسی به دانش و فناوری و نیز حق توسعه از دیگر حقوق بشر موردتأکید خود غربی‌هاست که با اقدامات و تصمیمات آن‌ها برای ایرانیان در حال نقض است. تحریم‌ها دسترسی به تجربه، دانش و تخصص دیگر محققان را برای دانشمندان ایران غیرممکن یا بسیاردشوار و همین تحریم‌ها مردم عادی را از دسترسی به بسیاری از برنامه‌های اینترنتی و نرم‌افزارها محروم کرد. مهم‌ترین بخش این نقض حقوق بشر درزمینه تولیدات و دانش پزشکی بود که به‌صورت مستقیم با زندگی و حیات مردم درارتباط است و دریغ شدن آن به‌ویژه در روزهای دشواری مانند پاندمی کرونا، فاجعه‌آفرین هم بوده است. ادعاهای آشکار آمریکا و متحدانش درباره حقوق بشر درحالی گوش جهانیان را کر کرده که در نگاهی اجمالی به اقدامات تاریخی آن‌ها می‌توان رد نقض آن‌ها را به‌وضوح دید. حمایت آشکار از رژیم صهیونیستی، وتوی تمام قطعنامه‌های جامعه جهانی علیه جنایات این رژیم، حمایت از زرادخانه هسته‌ای اسرائیل بدون اجازه نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای تل‌آویو، تنها نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق بشر آمریکاست. بمباران روزانه مردم بی‌دفاع یمن با بمب‌های ساخت آمریکا و حمایت این‌کشور از ائتلاف علیه این مردم، نوع مواجهه با مردم افغانستان و عراق و سوریه، گوشه‌هایی از نحوه برخورد آمریکا با مفهوم حقوق بشر است. برخوردی که به‌نوعی این مفهوم را دچار ابتذال کرده و ادعاهای غرب دراین‌زمینه را مضحک جلوه می‌دهد.