• شماره 2647 -
  • ۱۴۰۱ دوشنبه ۳۰ آبان

سخن مدیرمسئول

جداسازی آب شرب از آب مصرفی

علی‌اکبر بهبهانی

چندین‌دهه است که مسئولین و به‌خصوص مدیران آبفا، از کمبود آب شکوه دارند و روزهای بد آینده را به مردم گوشزد می‌کنند. در تمام این گفتارها، مخاطب آنان مردم مصرف‌کننده هستند. خشک‌سالی، کم‌آبی، قحطی آب و ده‌ها عذر و بهانه را پیشاپیش به آیندگان طلیعه می‌دهند؛ حتی یک‌بار هم که شده این مسئولین دلسوز، مصرف بی‌رویه آب در کارخانه‌های صنعتی را مثال نزده و کارخانه‌ها را موردخطاب قرار نداده‌اند. گویی کمبود نزولات برفی و آبی هم به‌واسطه مصرف مردم است و این رویه‌ای‌ست که کم‌و‌بیش در همه امور در کشور ما جاری و ساری‌ست. همه مردم هم عیوب را می‌بینند؛ نقد می‌کنند؛ اما ارائه‌طریق یا راهنمایی برای برطرف‌کردن مشکلات ندارند؛ به‌خصوص وقتی‌که نگاه از بالا‌ به‌ پایین باشد. به‌هرروی آینده کره زمین در‌معرض گرما و درنتیجه کم‌آبی رقم خواهد خود و درنتیجه اگر امروز چاره مشکل شود، بهتر از فرداست؛ چون احتمالاً فردا خیلی دیر می‌شود. سال‌های بیشماری‌ست که استفاده بی‌رویه مردم از آب‌های زیرزمینی برای کشاورزی و ساختمان‌سازی با حفر چاه صورت می‌گیرد؛ همچنین کشاورزان با کاشت محصولاتی چون هندوانه که برای هر کیلوی آن 40‌لیتر آب لازم است، بی‌رویه و آن‌قدر کشت می‌کنند که قسمت اعظم آن‌را باید دور بریزند. دولت‌ها هم که شاید بیشترین قصور را در کمبود آب دارند، به اغلب طرح‌های خود بی‌اعتنا بوده‌اند؛ از‌جمله ایجاد فاضلاب شهری و جداسازی آب شرب از آب مصرفی که شاید هشت رئیس دولت پس‌از‌انقلاب، سخن از این دو پروژه گفته‌اند؛ اما هنوز‌هم از اجرای آن خبری نیست. به‌ویژه ایجاد فاضلاب شهری که هزینه عملیاتی آن‌را از جیب ملت و ده‌ها‌سال‌پیش دریافت داشته‌اند؛ اما هنوز اندر‌خم یک‌کوچه درباره آن فکر می‌شود و شاید بیش از دو‌سوم مناطق کشور، عاری از فاضلاب شهری باشند. بدیهی‌ست؛ اگر پروژه فاضلاب در ایران اجرا می‌شد و آب شرب را روانه باغات و مزارع کشاورزی نمی‌کردند، امروزه تا‌بدین‌حد در‌معرض کم‌آبی قرار نمی‌گرفتیم. بااین‌حال به مصداق «جلوی ضرر را از هرکجا که بگیرید، منفعت است»؛ باید هرچه‌زودتر اقدام کرد؛ چراکه اگر این‌رویه را در پیش نمی‌گرفتیم، این‌روزها در‌حالی‌که کم‌آبی داریم، این‌همه آب دور ریخته نمی‌شد و با واردات محصولات کشاورزی که کاشت آن‌ها پرزحمت و کم‌درآمد است، باری از دوش این‌حوزه برداشته شده و منابع عظیم آبی کشور به باد نمی‌رفت. بااین‌اوصاف به‌نظرمی‌رسد؛ مهم‌ترین اقدامی که می‌تواند حداقل تا 20‌سال آینده، موجب شود خطر مواجهه جدی با کم‌آبی را نداشته باشیم، اقدام به لوله‌کشی جدید برای جداسازی آب شرب از آب مصرفی‌ست که با اجرای آن میلیاردها‌مترمکعب آب غیرشرب را تولید ‌کرده و حتی از آب‌های جداسازی‌شده، کشاورزی را مجدداً می‌توان رونق ‌داد؛ از‌سوی‌دیگر باید الگوهای مصرف را مدنظر قرار ‌داد تا برای شستن یا کارواش خودرو و آبیاری درختان و باغات و باغچه‌ها و فضای سبز درون‌شهری، مجبور نشد از آب‌های قابل‌شرب و مصرفی استفاده کرد؛ حتی با تدبیر مناسب در همه این‌سال‌ها می‌توانستیم در کشاورزی از سیستم قطره‌ای استفاده کنیم که علم روز جهان است و کشورهای مترقی از آن نهایت بهره‌برداری را می‌کنند و براین‌اساس، با حداقل مصرف آب، برداشت محصولاتی مرغوب و درجه‌یک را در اختیار دارند. امیدواریم، پروژه فاضلاب در تمام کشور پهناور ما انجام و به‌اتمام برسد تا قسمت اعظم بی‌آبی در مناطق خشک ایران اسلامی از بین برود و با جداسازی لوله‌های آب شرب و لوله‌های آب مصرفی در مصارف خانگی، کشوری، کارخانه‌ها، کشاورزی، دامداری و به‌ویژه کارخانه‌های صنعتی بزرگ مانند فولاد، آلومینیوم، ذوب‌آهن و توربین و سدهای خارج‌از‌ظرفیت کشورمان که بیش از 40‌درصد از آب کشور را مصرف می‌کنند، با خطر بحران آبی مقابله کرد.

 

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
ویژه نامه
بالای صفحه