پای صحبت‌های نیما اکبرخانی؛ برگزیده پانزدهمین جایزه جلال
شایسته تقدیر بخش داستان بلند و رمان پانزدهمین جایزه جلال بابیان‌اینکه داستان‌نویسی فعالیت دشواری‌ست، گفت: در زمان تألیف «عزرائیل» اصلاً فکر نمی‌کردم این کتاب به جایزه جلال برسد و مطرح شود. عزرائیل پروژه‌ای بود که شروع کرده بودم و احتمال می‌دادم به‌سرانجام نرسد. به‌گزارش ایرنا؛ نیما اکبرخانی گفت: این جایزه در ترغیب مردم به کتاب‌خوانی تأثیر مثبتی می‌گذارد اما نمی‌توان به‌شکل دقیق درباره میزان این تأثیر صحبت کرد. من به‌عنوان فردی کتاب‌خوان همیشه پیگیر جایزه جلال و اخبار آن بودم. می‌توان گفت این جایزه میان اهل کتاب و نویسندگان، مترجمان، ویراستارها و افرادی‌که کتاب‌خوان‌های نیمه‌حرفه‌ای و حرفه‌ای هستند، جایگاه خاصی دارد. وی باتأکیدبراینکه هنوز جایزه جلال، مردمی نشده، توضیح داد: هنوز این جایزه مردمی نیست و فقط قشر خاصی پیگیر این جایزه هستند. جایزه جلال باید تبلیغات گسترده‌تر داشته باشد و البته نیاز به فعالیت کارشناسی‌شده دارد تا بتوانند برای ترغیب مردم به کتاب‌خوانی مهندسی افکار عمومی و جریان‌سازی کنند. نویسنده کتاب «عزرائیل» افزود: همان‌طورکه اقداماتی انجام شد و مردم به بستن کمربند ایمنی عادت کردند، باید اقداماتی انجام شود تا مردم درطول‌سال چند کتاب بخوانند. جایزه جلال فضایی‌ست که می‌تواند تعدادی کتاب خوب به مخاطب‌ها معرفی کند. شایسته تقدیر بخش داستان بلند و رمان پانزدهمین جایزه جلال بابیان‌اینکه داستان‌نویسی فعالیت دشواری‌ست، گفت: در زمان تألیف «عزرائیل» اصلاً فکر نمی‌کردم این کتاب به جایزه جلال برسد و مطرح شود. «عزرائیل» پروژه‌ای بود که شروع کرده بودم و احتمال می‌دادم به‌سرانجام نرسد، خیلی از داستان‌ها هستند که به‌پایان نمی‌رسند. پیش‌ازآن هم فقط یک کتاب باعنوان «اثریا» از انتشارات سوره مهر از من منتشر شده بود. «عزرائیل» در سال ۱۴۰۰ منتشر شد، وقتی این کتاب را می‌نوشتم، جایزه جلال برای من خیال دوری بود. نویسنده «عزرائیل» (کهنه‌سرباز) بابیان‌اینکه فقط یک کتاب را از آثاری که به مرحله نهایی جایزه جلال رسیدند، خوانده است، ادامه داد: وجیهه سامانی (دبیر علمی جایزه جلال) در اختتامیه گفت که از میان آثار رسیده به جایزه ۱۵۰۸ اثر در بخش رمان به نامزدهای نهایی رسیدند، این‌درحالی‌ست‌که من اغلب این کتاب‌ها را نخواندم و نمی‌توانم درباره کیفیت این‌دوره از جایزه جلال نظر بدهم.