محروم‌شدنِ مردم ری از ارث
علی‌اشرف خانلری
فراوانی تعداد آثار تاریخی در ری موجب شده است که نسبت‌به‌آن‌ها بی‌تفاوت یا کم‌اهمیت شویم. به‌قول معلم اقتصادمان؛ وقتی تعداد پرتقال‌ها در سبد میوه خانواده زیاد باشد، بچه‌ها به‌جای خوردن میوه با پرتقال‌ها فوتبال بازی می‌کنند. وقتی بیش از 200 اثر تاریخی در فقر فرهنگی شهر دست‌وپا می‌زند، باید شاهد تخریب و نابودی پیشینه تاریخی و تمدن چندهزارساله شهرمان باشیم و نسل‌های آینده از میراث گذشتگان خود محروم بمانند. متأسفانه سال‌هاپیش در عملیات آتشباری که جهت جداکردن سنگ از کوه برای حمل به کارخانه برای تولید سیمان انجام شد، مسئولان و کارشناسان بی‌‌توجه به کتیبه‌ها و سنگ‌نوشته‌های قاجاری بر سینه کوه بی‌بی‌شهربانو، این اثر تاریخی ارزشمند را تخریب می‌کنند اما در جریان انتقال قطعه‌های سنگ به آسیاب کارخانه، یکی از کارگران متوجه قطعه‌سنگی که بر آن حکاکی شده بود می‌شود و جلوی تخریب تنها باقی‌مانده کتیبه قاجاری گرفته می‌شود؛ اما بعد از این‌ماجرا باز این‌قطعه تاریخی مورد بی‌مهری و بی‌توجهی مسئولان قرار می‌گیرد و مثل گوشت قربانی آن‌را از گوشه‌ای به گوشه‌ای دیگر می‌اندازند؛ در آخرین‌مورد نگارنده این اثر تاریخی را آذرماه 97 در گوشه‌ای از فضای باز کارخانه سیمان ری یافتم و نگران فرسایش آن در زیر نور آفتاب و باد و باران بودم؛ اما بعد از گذشت حدود چهارسال از موضوع، با گشایش نمایشگاه بهاره در محل موزه سیمان ری؛ متأسفانه این‌بار این‌قطعه کتیبه تاریخی در چمن محوطه قرار داده شده بود که با مقایسه تصویری که در سال 97 از این اثر گرفته بودم شاهد ظهور رگه‌هایی از متلاشی‌شدن در سطح سنگ‌نوشته شدم. به‌نظرم این آخرین تصویر از تنها قطعه از بازمانده کتیبه قاجاری کوه بی‌بی‌شهربانوست که می‌بینیم و قطعاً اگر کتیبه به موزه منتقل نشود و در محفظه قرار نگیرد؛ نسل‌های آینده از این میراث‌فرهنگی شهرری محروم خواهند شد. عکس سمت راست مربوط به سال 1397 و عکس سمت چپ مربوط به اسفند سال ۱۴۰۱ است؛ قضاوت با شما ...