بهمناسبت روز ملی خلیجفارس؛
این آبی، خط قرمز ماست!
هرچند برای وقوع جنگ تحمیلی هشتساله، علل و عوامل مختلفی وجود داشته، اما اختلافات مرزی، توسعهطلبی ارضی حکومت عراق و عطش آن برای دستیابی به سواحل وسیع و منابع غنی خلیجفارس در میان انگیزههای اصلی این رژیم برای آغاز جنگ با ایران بود. بهگزارش ایسنا؛ خلیجفارس سومین خلیج بزرگ دنیا با وسعتی بالغبر ۲۳۷هزارکیلومترمربع است. شکلگیری دامنههای تمدنی عظیم بر پیرامون آن و پسازآن یافت شدن منابع عظیم نفتی و گازی بر بستر و جوار این دریای محصورشده که تنها ازطریق تنگه هرمز با آبهای دریای عمان و آبهای اقیانوسها در ارتباط است، روزبهروز بر اهمیت آن افزود و اکنون طی دو سده اخیر به مهمترین محل برای بروز رخدادهای انسانی بدل شده است. نام خلیجفارس اما با پهنه عظیم شمالی آن یعنی ایران درهمآمیخته است و هویت آن برآمده از شور و شورانگیزی فرهنگ و اندیشه و سترگی است که مردان پارس همواره از خویش بروز داده و سایه رشادتهای خود را در بستری از باورها و اعتقاداتی راسخ بر آن مستولی ساختهاند. نقش خلیجفارس در تاریخ ایران و بخصوص در دوران دفاع مقدس از چنان اهمیت و جایگاهی برخوردار است.
زمینگیر شدن نیروی دریایی عراق در شصت و هفتمین روز جنگ
هرچند برای وقوع جنگ تحمیلی هشتساله، علل و عوامل مختلفی وجود داشته، اما اختلافات مرزی، توسعهطلبی ارضی حکومت عراق و عطش آن برای دستیابی به سواحل وسیع و منابع غنی خلیجفارس در میان انگیزههای اصلی این رژیم برای آغاز جنگ با ایران بود. با تمام حمایتهایی که از عراق میشد نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی پس از آغاز تهاجم سراسری دشمن، ضمن صدور نخستین اعلامیه بینالمللی دریایی مبنی بر اعلام ضوابط و محدودیتهای تردد در خطوط کشتیرانی بهمنظور اعمال محاصره دریایی کشور متجاوز، براری حضور مستقیم در صحنه و اعمال کنترل و فرماندهی مؤثر، یک قرارگاه مقدم دریایی تحت عنوان نیروی رزمی ۴۲۱ را در بندر بوشهر تشکیل و کلیه یگانهای شناور، پروازی، تکاوران، تفنگداران و تیمهای عملیات ویژه را تحت کنترل عملیاتی این قرارگاه قرار داد. این نیروی رزمی در صحنههای مختلف عملیاتی به نحوی به کار گرفته شد که تا هفتم آذر ۱۳۵۹ یعنی شصت و هفتمین روز جنگ، ضمن انهدام بخش عظیمی از توان دریایی دشمن، سیادت دریایی جمهوری اسلامی ایران را در تمامی پهنه آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس کسب و با قدرت تمام تا پایان جنگ تحمیلی حفظ کند. پایانههای نفتی «البکر» و «الامیه» از بزرگترین مراکز صدور نفت عراق محسوب میشد. «ناو پیکان» بهتنهایی توانست تعداد دیگری از کشتیها و هواپیماهای عراقی را از صحنه عملیات خارج کند. پس از ساعتها نبرد بیامان، هنگام ظهر ۷ آذر ۱۳۵۹، درحالیکه دلاورمردان آخرین گلولههای خود را بهسوی دشمن نشانه میرفتند، ناوچه پیکان مورد اصابت چند موشک قرار گرفت و با پرسنل شجاع خود در شمال خلیجفارس، در دل آبهای گرم و نیلگون آن جای گرفت و صفحه زرین دیگری بر تاریخ نبردهای دریایی کشور افزوده شد و نتیجه این مصاف، انهدام بزرگترین پایانههای صدور نفت منطقه و فلج کردن نیروی دریایی عراق، بود. در ۲۵ فروردینماه ۱۳۶۷ (۱۴ آوریل ۱۹۸۸) ناو آمریکایی «ساموئل رابرتس» که یک نفتکش کویتی را همراهی میکرد، در برخورد با مین بهسختی آسیب دید. سه روز بعد در ۲۸ فروردینماه ۱۳۶۷ (۱۷ آوریل ۱۹۸۸) سه ناو آمریکایی در اقدامی تلافیجویانه و به اتهام مینگذاری در آبهای خلیجفارس، سکوی نفتی ساسان در خلیجفارس را مورد تهدید قرار داده، همراه با آن ناوچه جوشن و سه قایق تندرو و دیگر در حوالی همان سکو را منهدم کردند. همچنین به تلافی حمله قایقهای توپدار ایرانی ناو جنگی «ویلی تاید» ناوها و هواپیماهای جنگی آمریکا در خلیجفارس، ناوهای «سهند» و «سبلان» نیروی دریایی ارتش را در نزدیکی دهانه تنگه هرمز هدف قرار دادند که منجر به غرق شدن یکی از ناوها و وارد آمدن خسارت فراوان به دیگری شد.
سپاه و حضور در خلیجفارس
ادوات بهکارگرفتهشده توسط نیروی دریایی سپاه در ابتدای تشکیل در قایقهای تندرو و موشکهای ساحل به دریا و استفاده از مین دریایی خلاصه میشد و این نیرو در سال ۱۳۶۵ بیشتر عملیات خود را بهصورت مقابلهبهمثل در خلیجفارس علیه شناورهای نظامی دشمن آغاز کرد. مجموع حملههای ایران در خلیجفارس در سالهای ۶۳ -۶۶ به کشتیهای حامی یا وابسته به عراق ۱۸۰ حمله بود که ۷۳ مورد آن در سال ۶۶ علیه کشتیهایی که مبدأ و مقصد آنها کشورهای عربستان یا کویت بود، صورت گرفت، عراق نیز ۲۱۵ حمله دریایی با حمایت استکبار و کشورهای نفتی حوزه خلیجفارس انجام داده بود. افزایش توان دریایی ایران با ظهور نیروی دریایی سپاه در کنار دریانوردان ارتش امکان مقابلهبهمثل در مقابل دشمن غدار را دوچندان کرد. بهار سال ۱۳۶۶ بود که هدف قرار دادن ۱۲ نفتکش و کشتی تجاری وابسته به دشمن در زمان کوتاهی صورت گرفت و پاسخ به حملات مهاجمین به کشتیها و پایانههای نفتی خود مؤید پیشتازی این دو نیروی دریایی مقتدر بر کرانه تا کرانه خلیج آبهای همیشه فارس است.
تقابل در خلیجفارس با آمریکا
در تاریخ ۱۹ فروردینماه ۱۳۶۷ (۸ آوریل ۱۹۸۸)، نیروهای عراقی بهطور غافلگیرانه از درگیری ایران و ایالاتمتحده در خلیجفارس بهرهبرداری کرده و در تاریخ ۲۸ فروردینماه ۱۳۶۷ (۱۷ آوریل ۱۹۸۸) با اجرای آتش تهیه سنگین در سراسر خطوط و عقبه نیروهای ایران در فاو و حمله شیمیایی گسترده، تهاجم خود را آغاز کرد. نیروهای آمریکایی هم در این حمله نیروها عراق را حمایت کردند و با ماکتسازی شبهجزیرۀ فاو برای بازپسگیری آن و عرضه کردن تاکتیکهای نظامی، نیروهای عراق را همراهی کردند. در اسفندماه همان سال، آغاز عملیات «والفجر۱۰» و نتایج حاصله از آن، باعث شد که آمریکا هدفدارتر و با خشونت بیشتر وارد عمل شود. از سویی دیگر، عراق که توسط اطلاعات متخذه از آمریکاییها از خلاء نیرویی در جنوب مطمئن شده و درطول سال ۱۳۶۶ بهمیزان غیرقابلباوری مسلح شده و نسبت به بازسازی، آموزش و سازماندهی نیروهای خود اقدام کرده بود، به فاو حمله کرده و آنجا را پس گرفت. ارتش آمریکا نیز همزمان با این حمله به سکوهای نفتی رشادت، «سلمان» و «مبارک» حمله کرد. عراق تحت شرایط جدید به حملات خود ادامه داد و پس از بازستادن مناطق مجنون و شلمچه، مجدداً درصدد اشغال خرمشهر و آبادان و بخش دیگری از جبهه جنوب برآمد. منافقین نیز بر تعداد و وسعت تهاجم خویش با بهرهگیری از پشتیبانی عراق افزودند، اما بار دیگر عزم مردم و رهبری مانع شکست آنها در این مناطق شد. ازسویدیگر، آمریکا یک فروند هواپیمای غیرنظامی مسافربری ایران را بر روی آبهای خلیجفارس سرنگون کرد. ریگان، رئیسجمهوری وقت آمریکا در موضعگیری آشکاری که در تاریخ ۱۶ تیرماه ۱۳۶۷ (۷ جولای ۱۹۸۸) اعلام کرد تنها نفعی که آمریکا در خلیجفارس دارد، برقراری صلح است و این فاجعه انسانی (سرنگونی ایرباس) ضرورت دستیابی به آن هدف را با حداکثر شتاب، دوچندان ساخته است.
انهدام جاسوس آمریکایی بر فراز خلیجفارس
تا مدتی قبل، پهپادهای آمریکایی بااستفادهاز تبلیغات و پروپاگاندای رسانهای این کشور، کابوسی بزرگ برای هر کشوری محسوب میشدند و حتی استقرار آنها در یک کشور، پیامی مهم به همسایگان محسوب میشد، اما در سالهای اخیر و با رشد تکنولوژی پهپادی کشورهای دیگر نظیر جمهوری اسلامی ایران، مشخص شد امکان برتری و رقابت در این حوزه مهم و مدرن نیز با آمریکا وجود دارد. این اتفاق، پس از شکار مقتدرانه دو پهپاد مشهور آمریکایی یعنی «جانور قندهار» و «گلوبال هاوک» توسط سپاه پاسداران، بیش از گذشته موردتوجه کارشناسان و رسانههای مستقل قرار گرفت. پرنده بدون سرنشین گرانقیمت و بلندپرواز گلوبال هاوک، برای اکثر ایرانیان در سال ۱۳۹۸ تبدیل به یک نامآشنا شد؛ زمانی که توسط سامانه پدافند هوایی بومی سوم خرداد نیروی هوافضای سپاه پاسداران در جنوب کشور شناسایی و بعد از تجاوز به حریم هوایی ایران سرنگون و لاشه این پهپاد پیشرفته از آبهای مواج خلیجفارس جمعآوری شد. جمهوری اسلامی ایران تسلط کامل بر خلیجفارس و اشراف کاملی در کل خلیجفارس دارد. حضور دائمی رزمندگان سپیدپوش ارتش و سبزپوشان سپاه باعث شده که اشرافی کامل را ازلحاظ نیروی انسانی در منطقه داشته باشیم؛ ضمن اینکه رصد اطلاعاتی کشورمان با رادارها و سامانههای الکترونیک و الکترواپتیک چتر امنیت وسیعی ایجاد کرده است.