سخن مدیرمسئول
شهریه‌های بی‌ضابطه
علی‌اکبر بهبهانی
هرسال با پایان خرداد‌ماه و در اوایل تیرماه که مدارس کشور تعطیل می‌شود، دغدغه خیال و به‌نوعی عدم آرامش خانواده‌ها را در برمی‌گیرد؛ از یک‌سو تحصیلات مدارس که با انواع و اقسام فعالیت‌های فوق‌برنامه فرهنگی، هنری و ورزشی همراه می‌شود و تمام خانواده‌ها، به جهت زیرپوشش قراردادن فرزندان در این ایام که با هزینه‌های سر‌سام‌آور و دردسرساز و از سویی چشم‌وهم‌چشمی، همخوانی دارد، درون خانواده‌ها و حتی ساختار آن را در‌معرض مشکلات و بگومگوی‌های تخریب‌کننده، آرامش و ثبات را مورد تهدید قرار می‌دهد، در‌این‌حالت خانواده‌ها، به‌جز زیرپوشش قراردادن فرزندان و شرکت آنان در فعالیت‌های فوق‌برنامه، یک نگرانی عمده دیگر نیز دارند که همانا ثبت‌نام برای آغاز سال تحصیلی جدید در مدارس است و اصل آرامش خانواده را در‌معرض خطر قرار می‌دهد و بیچاره اولیای خانه، باید به هزار در بزنند تا مدرسه دولتی بیابند که به فرزندان اجازه ثبت‌نام بدهند که به‌یقین می‌توان گفت؛ یافتن مدرسه دولتی و اجازه یافتن برای ثبت‌نام، خود حدیثی دارد به صلابت و سختی هفت‌خوان رستم! روزهای زیادی باید به این مدرسه دولتی مراجعه کنند و ده‌ها‌بار التماس کنند تا شاید بلکه راهی بیابند که بتوانند فرزندانشان را ثبت‌نام کنند و این یک سریال همیشگی‌ست که بیش از 80درصد دانش‌آموزان ما مبتلا به آن هستند و اما حدود 20درصد دانش‌آموزان کشور از طبقات متوسط‌به‌بالا مدارس دولتی را به جهات عدیده قبول ندارند و لذا برای آینده بهتر فرزندان آنان را به مدارس غیرانتفاعی گسیل می‌دارند تا به‌زعم خود، آینده بهتری را برای عزیزانشان رقم بزنند و پاره‌ای‌از‌اوقات حتی ناچار می‌شوند که از سفره خانوار تا می‌توانند کم کنند ولی موفق به ثبت‌نام در مدارس غیردولتی شوند که صد‌البته در این مدارس هم ثبت‌نام به‌سادگی امکان‌پذیر نیست و در قیاس با مدارس دولتی اگرچه از هفت‌خان رستم نباید بگذرند، لااقل از چهار تا پنج مانع باید عبور کنند که گذشت از هر مانع درد و رنج بسیاری را متوجه نظام خانواده می‌کنند و متأسفانه شهریه این مدارس هم مانند قیمت اقلام غذایی و کالاهای اساسی، تابع تورم نقطه‌به‌نقطه است که مدارس در شمال شهر و در مدارس اسم‌ورسم‌دار، حتی تورم را رد کرده و به‌هر‌میزان اراده کنند، برای شهریه عددی را ملاک قرار می‌دهند. برای مثال؛ حتی در مرکز تهران، افزایش شهریه در قیاس با سال گذشته یک افزایش 50درصدی را شامل می‌شود که باز برای ذکر مورد، بدون بردن نام مدرسه‌ای مشخص فقط باید به مدارسی در حول‌و‌حوش ستارخان تا صادقیه اشاره شود که برای ثبت‌نام در یک دبستان مثلاً دخترانه، شهریه 20میلیون‌تومانی سال قبل به بیش از 40میلیون‌تومان افزایش قیمت گرفته است که به‌نظر می‌رسد، هیچ سازمان یا نهادی هم در‌این‌مورد نه دخالت می‌کند و نه اظهارنظر! پس وقتی اوضاع در آموزش‌و‌پرورش بدین روال باشد، به‌اصطلاح سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و افزایش شهریه عادی شده و به انصاف صاحب مدرسه غیرانتفاعی ربط پیدا می‌کند که درجه انصاف تعیین‌کننده نرخ شهریه می‌شود. حال اگر بگذریم که در این نوع مدارس، ده‌ها دریافت وجه در‌طول سال صورت می‌گیرد که به‌نام کلاس‌های زبان، سنجش هوش، بازدید از آثار شهر، بازدید از نمایشگاه‌های فرهنگی و شرکت در تیم‌های ورزشی و ... است و متمسکی شده تا اولیای دانش‌آموزان را که بسیار علاقه‌مندند فرزندشان بهتر درس بخواند و به آینده بهتر او فکر می‌کنند، جریمه این‌موارد را هم پرداخت کنند تا مثلاً در کلاس‌های 20 تا 25نفره درس بخوانند نه در کلاس‌های 35 تا 40نفره مدارس دولتی که از دست‌برقضا، اغلب معملین در مدارس غیرانتفاعی را بازنشسته‌های فرهنگی تشکیل می‌دهند که دوران بازنشستگی را می‌گذرانند که اگر صادقانه نظر بدهیم، بسیاری از این طبقه شریف و زحمتکش، توانایی 100درصدی برای آموزش ندارند.