استان تهران تجزیه میشود؟
چندصباحیست که تهران بیشتر از همیشه تیتر یک روزنامهها و رسانههای دیواری و شنیداری شده است که این امر حکایت از توجهی دارد که دولتها معمولاً به آن دارند؛ درواقع یک نگاه به تهران میکنند و نیمنگاهی هم به شهرستانها! و این تبعیض اگرچه غیرارادیست؛ اما معمولاً حرف اوّل را پایتخت و ساکنان آن میزنند و تصمیمات مهم دولتی از تهران کلید میخورد تا همه مزایا و آسایش بهتر، متعلق به تهرانیها باشد؛ هرچندکه هماکنون تعداد شهرستانهای ساکن تهران، از خود تهرانیها زیادتر است، بههرروی تهران آنقدر وسعت گرفته است که جمعیت آن بهتنهایی با هشت استان دیگر برابری میکند و توسعه و گسترش زمینی آن بهحدی بوده است که از غرب به کرج و استان البرز نزدیک شده است و از شرق به رودهن و دماوند متصل شده است. از طرف شمال هم مرتباً مراتع، جنگلها و کوهها مسطح شده و خانهسازی در آن رونق پیدا کرده است و متأسفانه تعدادی از ادارات و نهادها هم شمالینشین شدهاند و از جنوب هم تا نزدیکیهای قم، شرکتها و خانهسازی پیش رفته است و اما چون گستردگی بسیار شده است، مسئولین کشوری را به چارهجویی انداخته که استان تهران هم مانند استان خراسان به دو و سه و حتی چهار استان تبدیل شود و همین شایعات، نمایندگان شهرهای اطراف را به تکاپو واداشته که هرکدام در لباس سهمخواهی و برای جلب رضایت موکلین خود به این امید که در انتخابات آتی، آرای خود را به نفع آنان به صندوقهای رأی بریزید، تلاشهای گستردهای را آغاز کردهاند که نیاز به توجه همهجانبه و کارشناسی دقیق دارد. دراینباره بهنظر میرسد شهرستان ری با سوابق بسیار تشکیل این منطقه که قدمت آن حتی از تهران هم بیشتر است و دارای ادارات، سازمانها، شرکتها و ارگانهای زیادیست، برای خود این حق را قائل شدهاند که وجود جمعیت زیاد و وجود حرم حضرت عبدالعظیم، فاکتوریست که این شهرستان و اطراف آن را دلیلی برای استحقاق ایجاد استان میدانند؛ بهخصوص که شهر آفتاب و آرامگاه امام راحل و نزدیکی به فرودگاه بینالمللی امامخمینی نیز مواردیست که به شهرری جواز استان شدن را خواهد داد؛ بهعلاوه شهرهایی که قرار است بهعنوان مرکز استان درنظر گرفته شوند، امکانات و تجهیزاتی که شهرری برخوردار است را ندارند و لذا براساس شایعاتی که منتشر شده است و در آن از شهریار، رباطکریم و دیگر شهرهایی نام برده شده است، درمقایسهبا شهرستان ری، دارای ویژگیهای ممتاز کمتری هستند. شاید تهران این استعداد را داشته باشد که حتی به سه استان تقسیم شود که در آن تهران شرقی و غربی دو استانی باشد که شهرهای بیشتری را در برمیگیرد؛ اما درنهایت هرچقدر تعداد استانهای کشور زیادتر شود بههماناندازه هزینه دولت زیادتر میشود؛ حالآنکه مرتباً شنیدهایم؛ به جهت صرفهجویی پیشنهادات زیادی برای کوچک کردن دولت مطرح شده است تا هزینههای زیاد بروکراسی اداری کمتر شود. بههرتدبیر امیدواریم در این مورد، کارشناسی دقیق صورت گرفته و با درنظر گرفتن همه جوانب، آنچه به خیر و صلاح مردم عزیز و نجیب ماست انجام شود؛ زیرا آنچه توسط مسئولین محترم کشور با طی کارشناسی دقیق به عمل منتهی میشود، یقیناً به صلاح مردم و نظام جمهوری اسلامی خواهد بود.