اوباما صلح‌طلب یا بی‌تفاوت؟

تا آنجایی که به تاریخ امریکا برمی‌گردد روال بر این بوده که برنده‌ی انتخابات یکی از دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات باشد و سپس کاندیدای برنده‌ی انتخابات از هر کدام از احزاب بود بر مسند کاخ سفید امریکا نشسته و حداقل در یک دوره‌ی 4ساله عنان و اختیار امریکا را به دست می‌گیرد، تاکنون رسم بر این بوده هر گاه جمهوری‌خواهان بر اریکه‌ی قدرت می‌نشستند، جهان دستخوش جنگ سرد و گرم می‌شد که باعث نفوذ سرمایه‌داران اسلحه‌فروش و نفوذ بیش از حد آنان می‌شد. در چنین ایامی سنت شده که پادشاهان خواب راحت کنند و ترس از توطئه‌ی امریکا نداشته باشند، در مقابل زمانی که قدرت به دموکرات‌ها تفویض می‌شد آرامش بیشتر توأم با صلح‌طلبی شیوه‌ی امریکا می‌شد و بعضا مسایلی چون آزادی و حقوق بشر و شعارهایی این‌گونه از اهمیت بیشتر برخوردار می‌شد. اینک مروری بر 8سال حکومت دموکرات‌ها و در رأس آن اوباما داشته باشیم، تز و ژست اوباما صلح‌طلبی و ایجاد روابط حسنه با سایر کشورها توأم با نرمش تا جایی که بتواند جایزه‌ی صلح نوبل را کسب کند. ادامه‌ی روش اوباما برخلاف سلف قبلی‌اش که نوعی به نعل و میخ کوبیدن بود کاملا به نعل زدن گذشت. در افغانستان حاصل آن تسلط بیشتر طالبان، ترور و انفجارات پی‌درپی بود تا جایی که برخلاف وعده‌ی اوباما مبنی بر خروج سربازانش در خاتمه‌ی سال 2015 همچنان سربازان آمریکایی در افغانستان هستند. ترس اوباما در قبال اعمال پادشاهان عربستان، قطر، امارات، کویت و اردوغان ترک کار را به جایی رسانده که کشور سوریه تاکنون صدها هزار کشته و چندین میلیون آواره و بی‌خانمان و کشوری ویران و مخروبه که ده‌ها گروه تروریستی هر کدام گوشه‌ای از خاک این کشور را در اختیار داشته باشد و در کنار این گروه‌ها یک گروه تروریستی بی‌رحم با نام داعش یا خلافت اسلامی قسمت مهمی از خاک آن را اشغال کرده و ادعای خلافت بر جهان اسلام را دارد. زهی تأسف که نرمش اوباما و ادعای پوچ او مبنی بر تارومار کردن این گروه نه تنها نتیجه‌ای نداشته بلکه وقاحت و بی‌شرمی داعش محدوده‌ی نفوذ آنان را به عراق، لیبی، یمن، افغانستان و یکی دو کشور افریقایی کشانده است. اوباما می‌تواند بگوید پس از نیم‌قرن با کشور کوبا به تواق رسیده و به جای کینه و نفرت مراودات حسنه جای عداوت را گرفته است. با ایران بر سر مسایل هسته‌ای به توافق رسیده و رؤیای ایجاد روابط حسنه را در سر می‌پروراند. اما بی‌تفاوتی او در قبال ترک‌تازی‌های عربستان، قطر و ترکیه باعث شده سرنوشت سوریه و یمن بدتر از گذشته شود. در چنین احوالی روسیه با اعزام هواپیماهای جنگی فضای کشور سوریه را جولانگاه پرواز و بمباران گروه‌های تروریستی کرده، اما باز هم امریکا برای بمباران مواضع داعش اقدام موثر نمی‌کند و متأسفانه با صراحت اعلام می‌کند حذف داعش مدت‌ها زمان می‌خواهد اما یکی نیست از اوباما بپرسد که چگونه غایله کشور لیبی در عرض یک هفته خوابید و چگونه هواپیماهای جنگی لیبی زمین‌گیر شدند و به چه علت منطقه‌ی پرواز ممنوع برای قذافی ایجاد شد. به هر روی امیدواریم نرمش بیش از حد اوباما باعث نفوذ بیشتر داعش نشود.