افزایش قیمت‌ها سرعت گرفت

به‌یقین بزرگ‌ترین مشکل این روزهای مردم، گرانی افسارگسیخته تمام کالاها، اعم‌از غذایی، دارویی، خدمات دولتی، پزشکی و اجاره‌خانه‌هاست که آن‌قدر شتاب گرفته که بی‌مناسبت نیست به‌یاد شاعر معاصر استاد شفیعی کدکنی، بگویم: «به کجا چنین شتابان؟» یا بگویم ماشین گرانی ترمز بریده است! اما سؤال اصلی این‌است‌که چه باید کرد؟ وقتی برنج وارداتی کم‌کیفیت هندی نسبت به سال قبل سه‌برابر افزایش قیمت داشته است یا برنج تولیدی داخلی از کیلویی 90‌هزارتومان در سال قبل هم‌اینک به کیلویی 250‌تومان افزایش نرخ گرفته است و مسئولین کشوری، حتی وزرای کابینه هرروز از افزایش یک‌قلم از مایحتاج مردم خبر می‌دهند و ضربان قلب اکثریت را به‌شدت افزایش می‌دهند، مردم فرودست جامعه چه تکلیفی دارند؟ یک‌روز وزیر کشاورزی بشارت می‌دهد که قیمت شیر و تخم‌مرغ گران شده است؛ روز دیگر مسئولی دیگر از گرانی گوشت و گوشت مرغ سخن می‌گوید. مسئولین بهداشت‌و‌درمان، از افزایش تعرفه پزشکی اطلاع‌رسانی می‌کنند. معاونت غذا و دارو، از گرانی خارج ‌از‌ حد‌و‌حدود دارو اطلاع‌رسانی کرده و بیماران و خانواده‌های آنان را از تنگدستی خرید دارو مطلع می‌کند؛ خلاصه هر کالایی مربوط به هر صنفی، توسط مسئولین رده‌بالای صنف، اعلام قیمت می‌شود که معمولاً افزایش‌ها از 20 و 30 و 40‌درصد هم فراتر رفته است؛ اما اگر همه این گرانی‌ها را بپذیریم، به‌چه‌علت باید خدمات هم افزایش نرخ بگیرد که متأسفانه و در‌کمال‌تعجب خدمات دولتی هم برای‌اینکه از قافله افزایش قیمت عقب نماند، هم گران شده است. وزیر نیرو هم برای مصرف برق خط‌ونشان می‌کشد و تهدید می‌کند که افزایش پرمصرف‌ها تا 40‌برابر کم‌مصرف‌ها فزونی می‌گیرد؛ یعنی هم افزایش قیمت و هم تهدید! ‌شهرداری هم برای‌اینکه هزینه‌های جاریش زیادتر شده است و به‌تبع آن باید حقوق پرسنل حوزه خود را اضافه کند، به‌یک‌باره نرخ قطار یا مترو شهری و اتوبوس شرکت اتوبوسرانی تهران را هم گران می‌کند که وقتی وانت‌بارها این افزایش را می‌بینند و حس می‌کنند؛ این افزایش جزئی را از هر وعده حمل‌ونقلی و جابه‌جایی بار وصول می‌کند؛ یعنی دق دل خود را بر سر مردم خالی می‌کند. شرکت آب هم که قبلاً آب‌بهای مشترکین را دو ماه به دو ماه محاسبه و از مشترکین دریافت می‌کرد، به سرعتی‌ها می‌پیوندد و قبوض را از دو‌ماه به یک‌ماه و پاره‌ای‌از‌اوقات 25‌روزه محاسبه می‌‌شود؛ یعنی عوارض و متعلقات یا سقف دریافت دوماهه را در یک‌ماه محاسبه و دریافت می‌کند که پنداری به‌زودی برق و گاز هم به دونده‌های سرعت می‌پیوندد. پس بیچاره مردم مصرف‌کننده که بسیاری از مواد غذایی را از سفره خانوار حذف کرده است و به‌جای آن متوسل به سیب‌زمینی و حبوبات می‌شوند تا نشاسته و پروتئین را ازاین‌طریق تأمین کنند. این‌بار هم مردم کم می‌آورند؛ چون بعضی از اقلام حبوبی تا 217‌درصد نسبت به سال قبل گران‌تر شده است. بازهم درود به شرف مردم عزیز ما که وقتی متوجه هستند این گرانی‌ها، به‌علت زیاده‌خواهی خارجی‌ها و دست‌و‌دلبازی بعضی از وزارتخانه‌ها به‌خصوص خدماتی‌ها‌ست که باید برای هزینه‌های اسرافی وزارت خود، بر سر مردم خراب شوند و از آنان زیادی هزینه دریافت کنند. پس می‌ماند بیش از 70‌درصد جمعیت کشور که به‌شدت در فشار سختی معیشت و عدم‌تعادل خرج با دخل، ناچار شده‌اند، حتی پاره‌ای دندان‌های خود را به‌جهت هزینه بالای دندانپزشکی، از دهان خارج کنند یا به‌اصطلاح دندان بکشند و بیماران در داروخانه‌ها وقتی گرانی داروها را متوجه می‌شوند، از خرید خودداری می‌کنند؛ یعنی اینکه بضاعت خرید ندارند. پس آرزو می‌کنیم که خداوند رحمان و رحیم، توفیق خدمت را به مسئولین عنایت نمایند تا مردم دعاگوی آنان شوند.