جنگ و شیشه دودی خودرو‌ها!

جنگ 12‌روزه علیه مواضع، توهمات و دکترین رژیم غاصب صهیونیستی که به تعبیر رهبر معظم انقلاب باعث له شدن این رژیم شد، نکات و حقایقی مهمی را در برابر چشم جهانیان و ابرقدرت‌های پوشالی آشکار ساخت. این جنگ، معادلات راهبردی جدیدی را در خاورمیانه و حتی جهان رقم زد. ولی آنچه در این نبرد فراتر از موشک‌ها و پدافندها تعیین‌کننده شد، وحدت و انسجام همه آحاد مردم در برابر دشمن بود که ایران با اتکا بر آن به ابتکار عمل راهبردی رسید و نتیجه آن شد که دیدیم. اما باوجود دست برتر ایران در بسیاری از موارد نظامی و غیرنظامی که منجر به تحمیل آتش‌بس به رژیم کودک کش صهیونی شد، نمی‌توان منکر ضربات و صدمات ستون پنجم دشمن و خائنان به وطن شد. چه‌بسا اگر هوشیاری، وطن‌دوستی و تاب‌آوری اجتماعی که از باورهای فرهنگی، اعتقادی و هویتی با ریشه‌ای چند هزارساله نشات گرفته، نبود، شرایط جنگ به‌گونه‌ای دیگر پیش می‌رفت. در این نوشتار قصد بررسی دلایل، ریشه‌ها، ابعاد و دوز وطن‌فروشی و علت خوشحالی جماعت وطن‌فروش از حمله یک رژیم غاصب به کشور را ندارم و در یادداشتی جدا به آن خواهم پرداخت. همان‌هایی که از قضا درآمد بالایی دارند؛ خودروی خارجی سوار می‌شوند؛ مالیات چندانی نمی‌دهند؛ سفرهای داخلی و خارجی‌شان به راه است؛ زنانشان خوشبو و خوشگل‌تر از دیگران در انظار ظاهر می‌شوند؛ پارتی‌ها و لعو و لعبشان برقرار است؛ از شهادت سرداران کشور خوشحال شاد می‌شوند ولی بعد از کشته شدن چند فرانسوی با چاقو در مقابل سفارت پاریس شمع روشن می‌کنند و ...! فعلاً بگذریم... روی سخن با مسئولانی‌ست که در این سال‌ها نتوانستند، به‌عنوان‌مثال؛ شیشه‌های دودی با درصد بالا خودروها را که برخلاف مقررات راهنمایی و رانندگی‌ست و در شرایط جنگی، امنیت و مصالح نظام را زیر سؤال می‌برد، کنترل کنند. ملاک قانونی برای مجاز‌بودن شیشه دودی، بیشتر بر پایه‌ دید چشمی پلیس است؛ یعنی اگر پلیس از فاصله سه‌متری قادر به تشخیص سرنشینان داخل خودرو نباشد، آن‌را غیرمجاز تلقی خواهد کرد؛ ولی اگر شما در سطح خیابان‌ها به خودروهای عبوری دقت کنید مشاهده خواهید کرد که اگر نوک بینی‌تان را هم روی شیشه برخی خودروها قرار دهید، قادر به تشخیص چهره سرنشینان داخل خودرو نیستید! قصد زیر سؤال بردن نیروهای خدوم انتظامی را که دراین‌مدت جانشان را کف دست گرفتند و در برابر دشمن ایستادگی کردند و بسیاری از آن‌ها به شهادت رسیدند، نداریم؛ ولی بپذیریم شکاف و درز امنیتی از بی‌توجهی به همین شیشه‌های دودی به‌ظاهر ساده آغاز می‌شود تا حضور چندین‌میلیون تبعه خارجی در کشور و مقولات بی‌دروپیکری نظیر کولبری و قاچاق و ... که در بزنگاه‌ها، پاشنه آشیل کشور محسوب شده و دشمن به‌راحتی از آن‌ها علیه ما استفاده می‌کند. این دست بی‌توجهی‌ها قبلاً هم به کشور آسیب رسانده و همکاری دو کولبر با رژیم صهیونیستی در واردکردن سلاح مخصوص به کشور، باعث ترور دانشمند بزرگ ایرانی؛ شهید فخری‌زاده شد و دستگاه قضایی این اشخاص را به اعدام محکوم کرد. بپذیریم و یادمان باشد امنیت در کشور اتفاقی به‌وجود نیامده است و باید برای حفظ آن جدی‌تر از گذشته بکوشیم و برنامه‌ریزی داشته باشیم.