سخن مدیرمسئول
واکسن آنفلوانزا ضروریست
دیرزمانی بود که هنوز واکسن کشف نشده بود و همهساله میلیونها کودک در اثر بیماریهایی همچون آبلهمرغان، سرخک، سرخجه، تب مخملک فلج اطفال و بیماریهای دیگری در اوان کودکی، حیات را بدرود میگفتند؛ تا اینکه پیشرفت علم پزشکی بهجایی رسید که با کشف واکسن این بیماریها و بیماریهای دیگر، مصون از مرگ شدند و چنین شد که جمعیت کره زمین به هشتمیلیاردنفر رسیده است؛ اما ازسویدیگر دهها بیماری جدید، جوانان و پیرترها را درمعرض خطر قرار داده است؛ ازجمله ویروسهایی مانند کرونا و آنفلوانزا جان بشریت را گرفته که عدم ابتلای به آن فقط با تزریق واکسن امکانپذیر شده است. اینروزها سرماخوردگیهای شدید و ویروس آنفلوانزا بسیار شیوع پیدا کرده و آنطور که از شواهد پیداست در بعضی از استانهای کشور، این ویروس شماری از مردم را به کام مرگ کشانده است و نوع زندگی مردم نیز بهنحویستکه همگان نمیتوانند از خطر ابتلای به آن مصونیت داشته باشند؛ هرچندکه ظاهراً مراکزی در کشور، با خواست مردم واکسن را در قبال دریافت مبالغی تزریق میکنند که چون واکسن برای خانوادهها بار مالی به همراه دارد، اکثریت مردم از تهیه این واکسن خودداری کرده و درنتیجه اکثریت مردم بهواسطه نوع زندگی و ضرورت حضور در اجتماع، بدون واکسن و استفاده از ماسک در جامعه حضور دارند و لذا اینروزها، آنفلوانزا در زندگی مردم کشور ما عرضاندام زیادی میکند که بهیقین اگر همه مردم واکسینه شوند، ناظر وفور این ویروس و جان گرفتن مردم عزیز کشورمان نخواهیم بود. بهواسطه همین فقر و خودداری از تزریق واکسن، اینروزها بسیاری از خانوادهها در اثر ابتلای به این ویروس حال خوشی ندارند؛ ازطرفی هزینه سنگین واکسیناسیون عمومی باعنایتبه اوضاع نامساعد اقتصادی دولت، برای وزارت بهداشتودرمان و آموزش پزشکی غیرممکن مینماید؛ بنابراین بهنظر میرسد که باید خود را رها کرده و بگوییم تازمانیکه مبتلا به آن نشدهایم، باید دم را غنیمت بدانیم و واکسن را برای فردا و فرداهای دیگر به خودمان وعده بدهیم؛ یعنی چو فردا شود، فکر فردا کنیم! که جملهایست بسیار بیمعنی و بیپایه و اساس. باید در اواخر هر تابستان مبادرت به تزریق واکسن کنیم تا در هوای متراکم و سنگینی که در فصل پائیز که همیشه برای مردم مشکلزاست، وجود دارد، از ابتلای به امن نوع ویروسها که متأسفانه همگانی میشود، مصون باشیم. درپایان باید سخنی با وزیر محترم بهداشت و آموزش پزشکی داشته باشیم و بگوییم که برادر عزیز! ما باید طوری برنامهریزی داشته باشیم که درمورد همه بیماریها قبلاً به فکر پیشگیری باشیم نه اینکه اکثراً وقتی به بیماری مبتلا شدیم، به فکر درمان بیفتیم که جزئی از وظایف آن وزارت است و آرزو کنیم که در کنار اسم این وزارت مهم، کلمه درمان جا خوش نکند؛ یعنی علاج واقعه را قبل از وقوع کنیم؛ چراکه پیشگیری اگر باشد نیاز به درمان پیدا نمیشود.