اقاقیا

اقاقیا گیاهی سریع‌الرشد و بومی جنوب آمریکا است. اقاقیای توپی مورد علاقه‌ی بسیاری از طراحان پارک‌های زیبا یا خیابان‌های شهری است. تاکنون 20گونه اقاقیا شناخته شده است. با اینکه زادگاه نخستین این گیاه آمریکا است، امروزه در بیش‌تر نقاط کره‌ی زمین از جمله ایران، این گیاه یافت می‌شود و آن را به عنوان یک درخت زینتی و نیز صنعتی به کار می‌گیرند. واریته‌های متعددی از این گیاه شامل انواع بدون خار و مجنون موجود است. واریته‌ی گل صورتی، دارای گل‌های صورتی رنگ معطر، از گونه نام برده، بیشتر کاشت می‌شود. اقاقیا گیاهی برگ‌ریز بوده و هم خانواده نخود و لوبیا است. خوشه‌های معطر گل‌ها از آن آویزان است و معمولا خوشه‌های گل سفید رنگ دیده می‌شود و در گونه‌های پرورش یافته‌ی این گیاه رنگ‌های دیگر هم دیده می‌شود. ریشه‌های اقاقیا گسترده و فیبری با عمق متوسط و گره‌های تثبیت‌کننده نیتروژن هستند. اقاقیا گرما و سرمای شدید را تحمل کرده و در خاک‌های خشک و ضعیف نیز خوب رشد می‌کند. در مکان آفتابی، در هر نوع خاک به شرط آنکه غرقاب نباشد رشد می‌کند. حداقل دمای قابل تحمل آن 15درجه سانتیگراد است. شاخه‌های درخت شکننده هستند و ممکن است در اثر بادهای شدید آسیب ببینند. اقاقیا در هوای خشك و آفتابی به خوبی رشد می‌كند و در روزهای نخستین خرداد ماه گل می‌دهد.