سيداحمد جعفری

سيد احمد جعفري از پيشكسوتان رشته‌ی فوتبال شهرري است كه در سال 1335 در ري و در يك خانواده‌ی ورزشي به دنيا آمد، به‌طوري‌كه پدرش سيدجواد در رشته‌ی ورزش زورخانه‌اي و اسب‌سواري و برادرش در فوتبال فعاليت مي‌كردند.
جعفري گفت: منزل ما در شهرري در محله‌ی سرکوره خيابان هلال‌احمر فعلي بود و با خانواده‌ی دایی خود (حسین امامی) يك جا زندگي مي‌كرديم و پسردایی‌های بنده نيز همگي ورزشكار و در رشته‌هاي واليبال و كشتي مشغول بودند. در سن شش سالگي با مرحوم پدرم به زورخانه‌ی حاج علی در کوچه هرنجی می‌رفتیم كه در آنجا عاشق ضرب مرشد زورخانه و ورزش شدم. وي اظهارداشت: پس از مدتي همراه با برادرم راهم به باشگاه قديمي بابك باز شد و در آنجا با پهلوان مرحوم ناصر محمدي و حاج عبداله زارع پدر كشتي ري آشنا شدم و سپس به رشته‌ی بدنسازي روي آوردم. اين پيشكسوت ورزشي با اشاره به تاثير اسداله محمدي بر روند زندگي ورزشي‌اش خاطرنشان كرد: در آن زمان براي موفقيت بايد تلاش زيادي انجام مي‌دادي به‌طوري‌كه از ساعت 5 صبح تا 14 در يك شركت كار مي‌كردم و از 14 تا 18 در مغازه‌ی پدرم بود و از 18 تا 22 نيز به مدرسه‌ی شبانه‌روزي مي‌رفتم و ورزش هم انجام مي‌داديم. در سن 15 سالگي بود كه با سرهنگ نيروي هوايي كه بعدها در مجله‌ی دنياي ورزش نيز خبرنگاري مي‌كرد يعني حبيب‌اله بهرامي آشنا شدم كه با كمك يكديگر زمان فوتبال طالقاني را راه انداختيم. با بهرامی سال‌ها  درخدمت ورزش بوديم و با تيم‌هاي مختلف در رده‌هاي سني همچون پاسارگاد، ايران‌خودرو و سفير ري به عناوين متعدد کشوری و استانی دست پيدا كرديم.
 وي بيان داشت: به‌عنوان سرپرست نيز در تيم‌هاي عکاسی ری و تهران جوان حضور داشتم و در رده‌ی سني پيشكسوتان نيز با بزرگان فوتبال ایران و ری همچون عباس کارگر، ناصر محمدخانی، بیژن فخار، پرویز علمایی، احمد اینانلو، ناصر شجاعی، حسن عصمتی، منصور علی، محسن سیانکی، پرویز قربانی و رضا اشرف نيز افتخارات زيادي را كسب كرديم. یک دروه نيز با استاد اخلاق و ادب اسداله محمدی در باشگاه سازمان آب زیرنظر استاد منصور برزگر كشتي مي‌گرفتيم و در واليبال نيز در کنار بزرگاني همچون احمد پورکاشیان، احمد دامغانی و محمد وکیلی همبازی بودم. در رشته‌ی بدنسازي نيز در باشگاه‌هاي شهرري شهدای ری و آزادگان ری و در مسابقات استاني و كشوري عناويني را به دست آوردم. درزمین فوتبال شهرزاد نيز با تیم تلاش كه بعد از انقلاب بیشترین بازیکنان تیم ملی درآنجا مشغول بازی بودند به مقام‌هایی دست يافتيم. از کسانی که بیشترین سهم را در پیشرفت اینجانب داشتند، پدر بزرگوارم، برادرم، مرتضی ایازی، سعداله امامی، زنده‌یاد ناصر محمدی و عبداله زارع، اکبر دامغانی، رضا شیرازی‌نژاد، ناصر شجاعی، حبيب‌اله بهرامي و به‌ویژه اسداله محمدی و همچنين پیشکسوت خبرنگار شهرری محسن شيرازي‌نژاد تشكر و قدرداني مي‌كنم.