مارادونا: من همچنان اسیر مافیای فوتبالم

اسطوره‌ی فوتبال آرژانتین برخلاف دوران بازی، در زمان مربیگری درخشش چندانی نداشت اما او این مسئله را ناشی از مافیایی می‌داند که نمی‌خواهد او به موفقیت برسد. به گزارش ورزش سه، دیگو مارادونا همچنان خود را در مبارزه با مافیای فوتبال می‌بیند. از اولین‌بار که در اوایل دهه 1990 به اتهام مصرف کوکائین دستگیر شد تا حالا که تنها به دلیل حضور در دیدارهای نمایشی، نامش در سر خط خبرها قرار می‌گیرد. با این وجود او همچنان می‌تواند حرف‌هایی بزند که به تیتر اول روزنامه‌های مهم دنیا تبدیل شود. به همین دلیل نشریه‌ی اسپانیایی مارکا مصاحبه‌ای مفصل با او انجام داده که شرح کامل آن را در ادامه می‌خوانید: 
*دیگو این روزها زندگی را چطور می‌گذرانی؟
مقطع فوق‌العاده‌ای از زندگی را تجربه می‌کنم. کنار افرادی هستم که دوست‌شان دارم؛ کنار فرزندان و نوه ام بنجامین. این روزها با کسی مشکلی ندارم و در صلح با همه به سر می‌برم. به عبادت خدا می‌پردازم و از نصایح پاپ فرانسیسکو بهره می‌برم. در مورد فوتبال نیز با جانی اینفانتینو (رئیس فیفا) صحبت کردم و به وی توصیه کردم که فوتبال را در اختیار فوتبالیست‌ها بگذارد نه مدیران. 
*اگر در فیفا منصبی به شما داده شود، چه کارهای انجام خواهید داد؟
کسی که به یک بطری لگد نزده نمی‌تواند در فیفا مشغول به کار شده و برای ما که از کودکی با توپ بزرگ شدیم تصمیم‌گیری کند. اینفانتینو خوشبختانه فوتبالی‌ها را وارد فیفا کرده است. با بوبان، روجری، ترزگه، هوگو سانچز و... صحبت کرده‌ام و همه برای پیشرفت فوتبال با یکدیگر هم نظریم. اینفانتینو به من گفته است که با من همکاری خواهد کرد. 30 سال است که برای اعتبار فوتبال در تلاش هستم. 
*دیگر مربی‌گری نخواهید کرد؟ آخرین حضور شما روی نیمکت به 2012 برمی‌گردد.
چراکه نه. انگیزه این کار را دارم اما در دنیای فوتبال و به خصوص مربیگری، یک مافیای بزرگ وجود دارد که در دست مدیران برنامه‌هاست. شاید دیده نشود ولی 100درصد وجود دارد. ایجنت‌ها هستند که نه بر اساس شایستگی‌ها بلکه بر اساس پول، مربیان را جابجا می‌کنند. اگر با آنها نباشی، به هیچ باشگاهی نخواهی رفت ولی من این کار را نکرده و نخواهم کرد. این واقعیتی است که به شما می‌گویم. در دنیای مربیگری یک مافیای بزرگ وجود دارد که اگر با آنها نباشی، جایگاهی هم نخواهی داشت ولی آنها نمی‌توانند مرا وادار به همکاری با خودشان کنند. زمانی، مربیان آزادانه به استخدام مثلا رئال و میلان در می‌آمدند اما حالا شرکت‌های عظیم آنها را به باشگاه‌های بزرگ می‌فرستند. به طور مثال بنیتس(که برایش احترام قائل هستم) در رئال عملکرد خوبی نداشت؛ نه به خاطر بازیکنان که به خاطر ضعف خودش اما بلافاصله او به نیوکاسل رفت و قرارداد سه ساله بست. به نظر شما این طبیعی است؟ 
*نظر شما در مورد رقابت مسی و رونالدو؟
من لالیگا و همه لیگ‌های دیگر را تماشا می‌کنم و باید بگویم که مسی و رونالدو یک سرو گردن از دیگران بالاتر هستند. رونالدو مرا به وجد می‌آورد چون همیشه خودش را نشان می‌دهد. در مورد مسی هم بارها گفته ام که برای استثنایی بودن نیاز به فتح جام جهانی ندارد و از گفتن این مساله دیگر خسته شده ام. اجازه دهید مسی در آرامش باشد و اینقدر نگویید که او برای تیم ملی ارزش قائل نیست و سرود ملی را نمی‌خواند و... من به او برای خداحافظی با تیم ملی کاملا حق می‌دادم اما بعد از تصمیم او به این کار، همان‌هایی که از وی انتقاد می‌کردند، برای منصرف کردن او دست به کار شدند. 
*این دو، سال‌های بیشتری به عنوان شماره یک دنیا خواهند درخشید؟
بله، معتقدم که چنین خواهد بود ولی چیزی که می‌خواهم بگویم این است که در آرژانتین بازیکنی نزدیک به مسی هم نداریم که این خوب نیست. روزی به پله گفتم که زمان ما در برزیل و آرژانتین، چند بازیکن با شخصیت و کلاس نزدیک به هم وجود داشت اما حالا اینگونه نیست. 
*از تیم‌هایی که بازی سازی را با مدافعان‌شان شروع می‌کنند، خوش‌تان می‌آید؟
بله در واقع زمان ما اینگونه بود. دوست ندارم یک مدافع فقط کارش دفع توپ باشد. گاهی می‌بینم که ماسکرانو یک پاس 50 متری می‌دهد و به خودم می‌گویم، ماچه، بازیکن در 15 متری تو است و کار آسان تر را انجام بده؛ ولی فوتبال امروز اینگونه است. بازی پرو و آرژانتین(2-2) را دیدم و معتقدم تیم ملی کشورم باید خیلی بهتر از اینها کار کند. مهاجمانی چون آگوئرو، ایگواین و دیبالا داریم ولی بدون مسی یک تیم معمولی شده‌ایم. (این مصاحبه قبل از شکست خانگی آرژانتین برابر پاراگوئه تنظیم شده است.) 
*و اسپانیا می‌تواند فاتح جام جهانی 2018 شود؟
اسپانیا همیشه بازیکنان فوق العاده ای داشته و به خاطر سبک بازی اش تیکی تاکا، تیمی‌جذاب است. بازهم می‌گویم که تیکی تاکا را کرویف ابداع کرد نه پپ (می‌خندد).