انعکاس

خواندن نظریات چهره‌های معروف، همیشه جذاب است؛ ازآن‌‌جهت که ذهن کنجکاو ما در جست‌وجوی این ماجراست که آیا آنها هم مانند ما هستند؟ آیا جهان‌بینی خاصی دارند؟ آیا مشغولیات ذهنی‌شان شباهتی به دغدغه‌های هرروزه‌ی ما دارد؟ شهرت، همیشه این تفکر اشتباه را برای سایرین ایجاد کرده که آدم‌معروف‌ها بسیاری از کارهای معمولی را انجام نمی‌دهند یا اگر انجام می‌دهند، زندگی‌شان سبک‌وسیاقی کاملا متفاوت دارد. درحالی‌که ما یک‌چیز را فراموش کرده‌ایم؛ آنها هم درست مانند ما هستند، با همه‌ی نیازها و کارهای روزمره در زندگی و تنها به‌خاطر موقعیت کاری‌شان، طیف گسترده‌تری آنها را می‌شناسند. هر هفته در این ستون، نگاه چهره‌هایی که به‌عنوان ستاره در این صفحه معرفی می‌شوند را نسبت به موضوعات مختلف که در مصاحبه‌های رسمی‌شان با رسانه‌های گوناگون عنوان کرده‌اند، مرور می‌کنیم.  
چهره
در کشور ما عمل‌های زیبایی را همیشه اول عوام انجام می‌دهند و بعد بازیگران و آدم‌های مشهور. در‌ حالی ‌که فکر می‌کنم در جاهای دیگر دنیا اول افراد مشهور و هنرمندان جراحی زیبایی انجام می‌دهند و بعد برخی آدم‌های خاص آن جراحی‌ها را انتخاب می‌کنند. مردم ما آن‌قدر به جراحی‌های زیبایی روی آورده‌اند که اتفاقا به ‌نظرم بازیگران کمتر به آن می‌پردازند. نوعی تناقض عجیب وجود دارد که مردم خودشان جراحی‌های مختلف را انجام می‌دهند؛ اما از هنرمندان خرده می‌گیرند که چرا این همه جراحی می‌کنند. من همه‌چیز را اصیل و اورجینال دوست دارم که همه‌چیز طبیعی باشد. به نظرم پیری هم باید عرصه بروز داشته باشد و چین‌های سالخوردگی را هم دوست دارم، بپذیرم. هیچ‌گونه جنگ و مبارزه‌ای هم با این چین و چروک‌ها ندارم. البته من هم سعی می‌کنم با طراوت و جوان باشم؛ اما دوست دارم در آینده هم یک پیر بامزه و خوب و دوست‌داشتنی شوم. برای من مهم است که پوست متناسب و خوب و دندان‌های سالم داشته باشم؛ وگرنه علاقه‌ای به جراحی و… ندارم.
سیب سبز
ام‌اس
اسفند سال ۱۳۹۳‌ متوجه‌ علائم این بیماری در سیستم اعصاب و گردنم شدم و تحت نظر پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب هستم. از تمام انرژی و توانم برای خوب بودن استفاده می‌کنم. از لحظات زیبای زیستن، بیشتر از قبل لذت می‌برم. نمی‌دانم کنترل یا قدرت خواستن و شور عشق و امید چقدر در بهبود یا پیشرفت این ماجرا تاثیر خواهد گذاشت و چه در انتظارم است. خوشبختانه اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی درباره این بیماری در کشورمان تکانی به خود داده و نرم‌نرمک واضح‌تر می‌شود؛ اما متاسفانه هیچ‌کس نمی‌داند چرا در عین حال تعداد مبتلایان هم از آن سو در حال پیشرفت است و این رقابت تلخ با ماست یا دنیاست؟ و صدافسوس که سن ابتلا به این بیماری در کشور ما هر سال پایین‌تر می‌آید. غیر از مقالات ریز و درشتی که در این باره به مدد اینترنت دستیابی به اکثرشان سهل و آسان است.
اینستاگرام
لانتوری
با اینکه صحنه‌های به ویژه مربوط به گریم‌های اسیدپاشی بسیار رقت‌انگیز و دلخراش بود، ولی اولین باری که به عنوان تماشاگر به تماشای فیلم نشستم، با دیدن همین صحنه‌ها، خودم را جای قربانی گذاشتم. با تمام وجود این درد را درک و با قربانی همذات‌پنداری کردم. به نظر من بهترین راه برای نشان دادن عمق درد و‌ رنجی که این قربانی‌ها می‌کشند همین است که رضا درمیشیان به بهترین شکل ممکن از عهده آن بر آمده است.
بولتن‌نیوز
بازیگری
من به هر حال تکاپوی خودم را دارم و سعی می‌کنم حضور مستمری در حرفه بازیگری داشته باشم. به نظرم بازیگر سینما بودن الان اصلا نیازی به یکسری از بضاعت‌هایی که من زمان ورود به این حرفه به آنها فکر می‌کردم، ندارد. در شرایط فعلی توانایی، استعداد و اینکه تو چقدر خوب و اخلاق‌گرا باشی، محلی از اعراب ندارد. اگر واقعا توانش را داشتم، سعی می‌کردم همیشه تئاتر کار کنم. واقعا هیچ‌وقت به این فکر نکردم که چرا در سینما مطرح نمی‌شوم یا چرا در فیلم‌ها و نقش‌های بهتری بازی نمی‌کنم. البته فیلم‌هایی را می‌بینم که احساس می‌کنم می‌توانستم حضورهای خوبی هم در آنها داشته باشم؛ ولی آن‌قدر خودم را در ابعاد سینما نمی‌بینم. شاید این اعتماد به نفسی است که این سال‌ها تقدیر به من داده. تئاتر را خیلی دوست دارم و ای کاش بتوانم آن را برای همیشه داشته باشم. سینما را بیشتر برای فیلم‌دیدن و لذت‌بردن دوست دارم. اصلا دوست ندارم در آن حضور داشته باشم. برای اینکه سینمای الان ما آدم‌های حرفه‌ای و این‌کاره ندارد. متاسفانه آن تصوری که درباره سینما و حضور یک‌سری آدم حرفه‌ای و محترم داشتم، دیگر سال‌هاست وجود ندارد. الان به این فکر می‌کنم هر فیلمی که به من پیشنهاد می‌شود، باید خودم را برای 45 روز مراقبه و مواجهه با آدم‌های غیرحرفه‌ای آماده کنم. خیلی کم پیش آمده در این فضا آدمی را ببینم که شیفته‌وار درباره‌اش بگویم این بود آمال و آرزوهای من درباره سینما. ولی در تئاتر شاید به دلیل رنجی که در آن می‌بریم و برای تلاش، همفکری و آنالیزی که می‌کنیم هرچند به صورت کمرنگ، اتفاقات خوبی می‌افتد و همین تا اندازه‌ای مرا اقناع می‌کند. متاسفانه تلاش‌ها در سینما قدر دانسته نمی‌شود و آدم‌ها به این فکر نمی‌کنند که من نمی‌آیم خودم را نشان دهم؛ بلکه می‌آیم نقش را برای تو زنده کنم، ولی فکر می‌کنم الان سینما به این چیزها نیاز ندارد.
باشگاه خبرنگاران جوان