آويشن شيرازی

آویشن شیرازی گونه‌ای از گیاهان گل‌دهنده در خانواده نعناع است. اولین‌بار در سال 1976 شرح داده شد. تنها گونه شناخته شده از جنس Zataria  بوده و بومی ‌آسیای جنوبی شامل ایران، افغانستان، پاکستان و کشمیر است. در ایران در شهرستان اقلید می‌روید. به آویشن شیرازی یا برگ پهن معروف است. گیاهی است که در جهان پراکندگی محدودی دارد. شکل گل و برگ‌هایش با آویشن باغی T.vulgaris متفاوت است.  آویشن شیرازی برگ‌های پهن‌تری دارد. ساقه‌های چوبی به ارتفاع 10 تا 30 سانتی‌متر است. ساقه مستقیم و چهار گوش دارد. ریشه چوبی و منشعب آن که ظاهر ناهموار دارد به سهولت در زمین‌های سخت درون تخته سنگ‌ها نفوذ می‌کند. رنگ برگ‌های آن خاکستری روشن است. دمبرگ بسیار کوتاهی نیز پهنک برگ آن را به ساقه ارتباط می‌دهد. گل‌های آن کوچک، متعدد، معطر به رنگ سفید با گلی و مجتمع به صورت دسته‌هایی در قسمت‌های انتهایی ساقه است. برگ‌ها پوشیده از کرک‌های خاکستری رنگ و حاوی اسانس هستند. بذر آویشن بسیار ریز است. در مناطق مرتفع کوهستانی می‌روید. در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد. این گیاه خشکی دوست بوده و به سهولت قادر به تحمل کم‌آبی و خشکی است.