قیام بچه پولدارها علیه هیتلر!

«درامینتول» در نگاه اول شبیه خانه ویلاییِ متعلق به خانواده‌ای پولدار است. همین‌طور هم هست. این خانه بزرگ که در دامنه رشته‌کوه‌های «کارینگورمز» در اسکاتلند واقع‌شده، متعلق به هفدهمین ملاک بزرگ اسکاتلند است. به گزارش فرادید، برای دورنگه داشتن رهگذران، در کنار جاده خاکی دو سیلندر فولادی و حفاظ‌های فلزی قرارگرفته است. کارینگورمز مکانی بود که برای دشمنان اهمیت ویژه‌ای داشت. این منطقه‌ واقع در ارتفاعات شرقیِ بریتانیا، بزرگ‌ترین و در عین‌حال آرام‌ترین پارک ملی این کشور است. از میان پنج کوه بلند در بریتانیا، چهار کوه در این منطقه قرار دارند. وجود این کوه‌ها، جنگل‌های انبوه و شرایط آب‌وهوایی قطبی، سبب شده کمتر از 20هزار نفر در این منطقه ساکن باشند. اکثر بازدیدکنندگان برای دیدنِ طبیعت وحشی و به‌خصوص اسکی، به آنجا می‌روند. اما در جنگ جهانی دوم، درامینتول و دو منطقه دیگر نزدیک به آن (گلنمور و فورست)، نقش مهمی‌ در مبارزه با نازی‌ها داشتند. سازمان «عملیات اجرایی ویژه» (SOE) در سراسر بریتانیا مدارس آموزشی داشت تا نیروهای مقاومت متفقین از تمام ملیت‌ها آموزش ببینند. این شبکه آن‌قدر مهیب بود که آلمان‌ها به آن «مدرسه بین‌المللی گانگستر» می‌گفتند. یک اردوگاه آموزشی نروژی به نام «STS 26” در کارینگورمز وجود داشت که در آن مأموران مخفی نروژی از «شرکت مستقل 1» آموزش‌های خرابکاری، جنگ چریکی و جاسوسی می‌دیدند. در اینجا بود که موفق‌ترین خرابکاری و نقشه SOE برنامه‌ریزی شد: تخریب جسورانه‌ی تأسیسات برق-آبی نازی‌ها که در توانایی آنها دررسیدن به بمب اتمی ‌نقشِ اساسی داشت. STS 26 نیز مانند دیگر اردوگاه‌های آموزشی مخفی نگاه داشته شد و مردم محلی اجازه ورود به محوطه آن را نداشتند. گرچه آلمانی‌ها از وجود این مدارس مطلع بودند، اما بازهم مخفی ماندن موقعیت، عملیات ویژه و هویت مأموران از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بود. افرادی که در این اردوگاه‌ها آموزش می‌دیدند با خطر قابل‌توجهی روبه‌رو بودند: هیتلر در فرمان تروریستی سال 1942 اعلام کرد که تمامی‌ عوامل متفقین فوراً و بدون محاکمه اعدام شوند. «فیلیپیا گرانت» همسر جانی گرانت که با بسیاری از فارغ‌التحصیلان STS 26 صحبت کرده افزود: اگر نازی‌ها می‌فهمیدند این مأموران در نروژ چه می‌کنند، نه‌تنها خانواده بلکه ممکن بود تمام روستاهایشان را نابود کنند. «لورنتزن» یکی از اعضای باقی‌مانده از این سازمان است که 93 سال سن داد. تنها 17سال داشت که برای مبارزه با تهاجم آلمان به نروژ، به ارتش پیوست. در سال 1942، یکی از اعضای تعلیم‌دیده جنبش مقاومت بود. گشتاپو رد او را گرفت و مجبور شد به سوئد و سپس به اسکاتلند فرار کند. نزدیک به یک سال در اسکاتلند آموزش دید. زمانی‌که لورنتزن به نروژ بازگشت، مانند دیگر اعضای سازمان، لورنتزن در اردوگاه‌های دیگری در انگلستان نیز آموزش دید. او می‌گوید: در گلنمور، برنامه‌های آموزشیِ روزانه داشتیم: تیراندازی با تپانچه، تفنگ و مسلسل. همچنین آموزش‌های «قتل خاموش» و تربیت‌بدنی مانند دو و ژیمناستیک. «تونی اینستال» از کینگز کالج لندن که مشغول نوشتن کتابی درباره همکاری انگلیس و نروژ در این مقاومت است گفت: نروژ مساحتی تقریباً دو برابر بریتانیا دارد و تنها دو میلیون نفر جمعیت پراکنده در مناطق قطبی آن ساکن بودند. سازمان‌دهی یک مقاومت در این کشور با کشورهای کوچک‌تر مانند فرانسه یا هلند تفاوت داشت. آنها به افرادی انعطاف‌پذیر و مدبر باقدرت جسمانی بالا نیاز داشتند. این شرایط محیطی در یک عملیات ویژه بسیار به کار آمد: حمله معروف تلمارک در سال 1942 که به عملیات «Gunnersby” نیز معروف است. این عملیات در تاریخ به‌عنوان بزرگ‌ترین و موفق‌ترین عملیات SOE در جنگ جهانی دوم معروف شد. تا سال 1942، نیروهای متفقین معتقد بودند آلمان فاصله زیادی با تولید بمب اتمی‌ندارد. آلمان‌ها تلاش زیادی در تهیه آب‌سنگین داشتند. عوامل SOE در اواخر فوریه 1943 به آنجا رسیدند و پس از پیدا کردن دیگر افراد، به سمت تأسیسات به راه افتادند. در یک سمتِ منتهی به کارخانه دره‌ای 200 متری قرار داشت که چندان حفاظت‌شده نبود. کماندوها از دره پایین و سپس از دیوار سنگیِ کارخانه بالا رفتند؛ درحالی‌که همزمان سلاح و تجهیزات سنگین را با خود حمل می‌کردند. به‌آرامی‌ وارد تأسیسات شدند و بدون شلیک حتی یک گلوله، مواد منفجره را کار گذاشتند. آنها توانستند کل تأسیسات آب‌سنگین را نابود کنند.