• شماره 815 -
  • 1394 يکشنبه 29 آذر

ناگفته‌های باقری‌معتمد از لندن تا ریو

درددل‌‌های قهرمانی که انگیزه‌ی ماندن ندارد

دارنده‌ی مدال نقره المپیک گفت: فدراسیون تکواندو برخورد خوبی با ورزشکاران ندارد و همین موضوع باعث شده تا خیلی از تکواندوکاران عزم سفر کرده و قصد خروج از کشور را داشته باشند. به گزارش مهر، بعد از بازگشت تیم ملی تکواندو به ایران از مکزیک که با کسب سه سهمیه المپیک و نایب قهرمانی در جام جهانی همراه بود در حالی‌که انتظار می‌رفت فدراسیون تکواندو تدابیر لازم را برای دوری تیم ملی از حاشیه‌ها بیندیشد، شرایط به گونه‌ای پیش رفت که تکواندو یکبار دیگر اسیر حاشیه‌هایی شد که سرآغاز آن بعضا از داخل فدراسیون بود. بعد از باخت ایران در فینال جام جهانی به تیم آذربایجان که از دو تکواندوکار ایرانی بهره می‌برد یکبار دیگر بحث مهاجرت تکواندوکاران سرزبانها افتاد. محمد باقری معتمد یکی از پرافتخارترین تکواندوکاران ایران که مدالهای ارزشمندی چون طلای بازیهای آسیایی، قهرمانی آسیا، طلای جهان، نقره المپیک و طلای جام جهانی را در کارنامه دارد در پی آن است تا برای همیشه از ایران خارج شده و تکواندو را در یک کشور دیگری پیگیری کند. وی از اتفاقاتی که منجر به اتخاذ این تصمیم شده است پرده برداشت:
فدراسیون نمی‌خواست من به المپیک بروم
باقری معتمد در ابتدای گفتگویش عنوان کرد: با وجود آن‌که سال‌ها در وزن ۶۸- کیلوگرم مبارزه و برای تیم ملی در مسابقات آسیایی و جهانی مدال‌های متعددی را کسب کرده بودم و حتی سهمیه حضور در المپیک ۲۰۱۲ لندن را من به‌دست آوردم اما مسئولان فدراسیون برخلاف نظر سرمربی وقت تیم ملی قصد برگزاری مسابقه انتخابی برای من را داشتند. برای آنکه نمی‌خواستند من به المپیک بروم. فشار روانی زیادی به من وارد کردند که دوبار قصد ترک اردو را داشتم ولی با اصرار سرمربی تیم ملی ماندم و با شرایط سخت کنار آمدم.
با رباط پاره نقره المپیک گرفتم
اگر تلاش معاون وقت وزارت ورزش،‌ هادی ساعی و فریبرز عسگری نبود نمی‌دانم چه شرایطی برای من پیش می‌آمد. این نفرات باعث شدند تا من به حق مسلم خود یعنی حضور در المپیک دست پیدا کنم. به دلیل برخوردهای بد مسئولان فدراسیون و شرایط روحی نامناسب در جریان تمرینات تیم ملی دو ماه قبل از حضور در المپیک از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب شدم و همان شرایط باعث شد تا وضعیت خود را برای  کسی عنوان نکنم و با همان وضعیت سخت تمرین کرده و در نهایت هم موفق به کسب مدال نقره المپیک شدمبعد از آن‌که در بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ با رباط صلیبی پاره موفق به کسب مدال نقره شدم متاسفانه شاهد بدترین برخورد از سوی رییس فدراسیون بودم. در همان لحظه فکر می‌کردم مدالی کسب نکردم. برخورد ایشان آن‌قدر بد بود که باعث شد فریبرز عسگری به عنوان سرمربی تیم ملی ورود کرده و مانع برخورد تندتر وی باشد. همین مسائل باعث شد لحظات بسیار سختی را بعد از کسب مدال در دهکده بازی‌ها تجربه کنم. بعد از بازگشت به تهران نیز این مدال خیلی زود فراموش شد. در حالی‌که همه فدراسیون‌های مدال آور در المپیک از ورزشکاران خود طی مراسمی ‌تجلیل کردند در تکواندو گویی اتفاقی رخ نداده و کسی از من سراغی نگرفت.در طول سال‌های گذشته قهرمانان زیادی برای سربلندی تکواندو ایران افتخارآفرینی کردند. رییس فدراسیون پاسخ دهد خدامرادی، برادران دانش، حاجی پور، بسحاق، غلامزاده، ذرخش، اصلانی، امین ترابی، ساعی، افلاکی، فریبز عسگری، خداداد و... اکنون کجا هستند. چرا درهای فدراسیون فقط برای چند نفر خاص باز است و سایر دلسوزان واقعی تکواندو باید با دشمنی این فرد به دور از علایق خود باشند.
مقانلو فراموشی گرفته است
سرمربی فعلی تیم ملی دو سال قبل که تیم ملی با هدایت فریبرز عسگری در آروبا به کره جنوبی در بازی نهایی باخت و نقره جام جهانی را گرفت بدترین انتقادات را در رسانه‌ها داشت. حالا چه شده تاب انتقاد ندارد؟ واقعا شکست با ۲۰ امتیاز اختلاف در فینال جام جهانی چه توجیهی دارد؟ چرا تلاش تکواندوکاران جوان با آتیه تیم ملی نادیده گرفته شد و عنوان تیم دوم را به آن‌ها اطلاق کردند؟ چرا شکست را قبول نمی‌کنید و تیم حریف و سرمربی موفق آن را زیر سئوال می‌برید؟
فقط مدال برای فدراسیون اهمیت دارد
آقای پولادگر که اکنون رسانه‌ها را عامل اصلی مهاجرت ورزشکاران می‌داند فراموش کرده که در مسابقات انتخابی المپیک آتن «ساناز شهبازی» را از آمریکا به ایران آورد تا برای بانوان سهمیه المپیک کسب کند. تکواندوکاری که همان زمان عضو تیم ملی آمریکا بود و اکنون نیز عضو تیم ملی آمریکاست. پولادگر جواب بدهد که آیا آن زمان از آمریکا رضایت نامه گرفته بود؟ ایشان خود سرآغاز مهاجرت ورزشکاران به خارج از کشور است. برای ایشان فقط مدال اهمیت دارد وقتی یک ورزشکار مدال کسب نکند بدترین شرایط را برای او رقم می‌زند.
دلارهای من کجا رفت؟
کمیته بین المللی المپیک برای چند قهرمان المپیک مبلغی را به عنوان بورسیه ارسال کرد که فقط یک‌بار و آن بخش ناچیزی از ۲۰۰۰دلار از سوی فدراسیون به من داده شد. یکی جواب بدهد که این دلارها که به نام من به ایران آمده کجا رفته است؟ چه کسی به جای من امضا زده و تحویل گرفته است؟ از کمیته ملی المپیک و حراست وزارت ورزش می‌خواهم شرایط را پیگیری کنند.
از ایران می‌روم
در طول سال‌ها حضور در تیم ملی دین خود را به تکواندو ایران ادا کرده و با وجود آن‌که تمام سعی و تلاشم کسب افتخار برای ایران اسلامی‌ بوده ولی رییس فدراسیون همه جوره در حق من کم لطفی کرده است. به دلیل همین برخوردها دلسرد شد و بزودی ایران را برای همیشه ترک می‌کنم. می‌روم تا سرنوشت خود را در کشوری دیگر جستجو کنم. هرجای دنیا باشم با تمام وجود یک ایرانی هستم و قلبم برای ایران و مردم عزیز کشورم می‌تپد. هر زمان هم که به صورت رسمی س‌و صادقانه از من دعوت شد در خدمت تکواندو ایران هستم.

 

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
هفته نامه سرافرازان
ویژه نامه
بالای صفحه