همراه با منصور بهرامی؛ تنیسور افسانه‌ای ایران
منصور بهرامی؛ تنیسور افسانه‌ای کشورمان، در مسابقات اوپن فرانسه حضور دارد؛ او هم نوزدهمین گرنداسلم نووله را از نزدیک تماشا کرد و هم پیروزی فرزند دوست نزدیکش بیورک بورگ را. به‌گزارش ورزش سه؛ نواک جوکوویچ با پیروزی در فینال رقابت‌های اوپن فرانسه به نوزدهمین گرنداسلم خود دست یافت تا به‌این‌ترتیب تنها یک قهرمانی دیگر تا رسیدن به پرافتخارترین مردان تنیس جهان، راجر فدرر و رافائل نادال با ۲۰ قهرمانی در گرنداسلم‌ها، فاصله داشته باشد. در فینال اوپن فرانسه مثل همیشه منصور بهرامی (تنیسور افسانه‌ای ایران) چهره آشنایی بود که کنار دیگر قهرمانان اسطوره‌ای تنیس جهان حضور داشت و قهرمانی جوکوویچ را نیز با او جشن گرفت.
بهرامی تنها چهره ورزش ایران است که با بزرگ‌ترین اسطوره‌های تنیس جهان؛ ازجمله بورگ، مکنرو، تیم هنمن، جیم کوریر و ... درارتباط است و روابط دوستانه نزدیکی دارد. او همچنین در مسابقات رسمی باکس مخصوص‌به‌خود را دارد. صفحه اینستاگرام بهرامی پر است از تصاویری که با قهرمانان امروز و دیروز تنیس گرفته شده و اغلب کامنت‌هایی از نواک جوکوویچ زیر عکس‌های قابل‌مشاهده است. بهرامی متولد ایران است. او درحالی‌که در تهران به‌عنوان توپ‌جمع‌کن کار می‌کرد، به‌صورت خودآموز تنیس را آموخت. پس‌ازانقلاب ایران در اواخر دهه 1970، بهرامی به فرانسه رفت. بااین‌حال محدودیت‌های کاری و پیچیدگی‌های مهاجرت باعث شد تا او از ورزشی که بسیار به آن علاقه داشت، دور بماند. زمانی‌که بهرامی تابعیت فرانسه را دریافت کرد، 30ساله شده؛ و سن مناسب برای تنیس را پشت‌سر گذاشته بود. بهرامی سال پیش در مصاحبه‌ای درباره آن‌دوران از زندگی‌اش گفت: «شیرزاد اکبری، دوست من و یکی از قهرمانان سابق تنیس ایران است. من برایش در زمین تنیس توپ جمع می‌کردم. او 10سال از من بزرگ‌تر است و وقتی 12ساله بودم، هم بازی می‌کرد و هم تنیس درس می‌داد. من هم توپ‌جمع‌کن بودم و اولین راکت تنیس را از او هدیه گرفتم؛ اگرچه یک‌روز بیشتر دوام نیاور و فردای آن‌روز شکست! شیرزاد اکبری الآن دیگر خودش را بازنشسته کرده و تنیس هم درس نمی‌دهد. پدر من، کارگر ورزشگاه امجدیه بود. می‌توانم بگویم که بازیکنان تیم ملی تنیس آن‌موقع 99درصد پدرشان در امجدیه کار می‌کردند. ما که همان‌جا هم زندگی می‌کردیم و من از دوسالگی در زمین تنیس بزرگ شدم. من تنیس بازی‌کردن را با خاک‌انداز و چوب شروع کردم. از پنج تا 13سالگی با خاک‌انداز بازی می‌کردم. من از شش،هفت‌سالگی می‌خواستم تنیس‌باز شوم و شدم. متأسفانه در بهترین سال‌های عمرم یعنی 21 تا 30سالگی نتوانستم بازی کنم. یکی،دوسال که تنیس در ایران کاملاً بسته شد و نتوانستم بازی کنم. یکی از دلایلی که از ایران رفتم، همین بود؛ چون کاری نداشتم. کار من تنیس بود و پولی که داشتم هم تمام شده بود. بعدازآن‌هم به فرانسه آمدم؛ اما بعدازآن‌هم کسی به من ویزا نمی‌داد. به‌همین‌دلیل درمجموع نه‌سال در مسابقات بین‌المللی بازی نکردم. البته شش‌سال در فرانسه تنیس بازی می‌کردم؛ اما حرفه‌ای نبود. از 30سالگی دیگر اجازه رفتن بیرون از فرانسه را داشتم و هرکاری هم در تنیس کردم بعدازاین بوده». بااین‌حال بهرامی با پشتکار و تلاش فراوان توانست جایی در بین نام‌های بزرگ جهان تنیس برای خود دست‌وپا کند. بهرامی بیشتر به‌خاطر ضربات زیرکانه و نمایشی خود و ترفندهای سرگرم‌کننده‌ای که در زمین از خود به‌نمایش می‌گذارد، در جهان شناخته شده است. او را یکی از سفرای ورزش تنیس می‌دانند که با بازی‌های نمایشی خود، به محبوبیت هرچه‌بیشتر این ورزش در سراسر جهان کمک می‌کند. لئو بورگ؛ پسر 18ساله بیورک بورگ نیز در رقابت‌های جوانان رولان گاروس شرکت دارد و سه‌شنبه پیش، بهرامی نیز برای تشویق فرزند دوستش در استادیوم حاضر بود تا شاهد پیروزی او برابر ربرگ آلمانی باشد. بهرامی در پایان مسابقه، تماسی تلفنی از بیرون بورگ نیز دریافت کرد. بورگ در تلفن چه گفت؟ بهرامی می‌گوید: «من چندتایی ویدئو از بازی برای او فرستاده بودم؛ چون می‌خواست در جریان امتیازات باشد. از من پرسید که لئو چطور بازی کرد؟ من هم گفتم که لئو می‌توانست راحت‌تر ببرد؛ چون بعضی‌اوقات تمرکزش را از دست می‌دهد و اجازه می‌دهد که امتیاز از دست برود؛ اما بیرون خوشحال بود. از آن پدرهای دیوانه وسواسی نیست که من با بعضی از بچه‌ها می‌بینم. او از دور حواسش به پسرش است. کاملاً از او حمایت می‌کند و نمی‌خواهد او بعدها هیچ حسرت و پشیمانی داشته باشد. وقتی لئو نیاز به حرف‌زدن با پدرش داشته باشد که گاه‌گاهی راهنمایی از او بگیرد، بیورن به من گفته که او همیشه دراختیار لئوست». این برای او میراث سنگینی‌ست که چنین نامی را بر خود داشته باشد ... بهرامی می‌گوید: «شهامت زیادی می‌طلبد که پسر بیورن بورگ باشی و بخواهی تنیس بازی کنی؛ اما لئو شجاع است و تلاشش را می‌کند. امیدوارم که او بازیکن بزرگی بشود. هنوز که چیزی نبرده است». آیا او هم استعداد پدرش را در زمین دارد؟ بهرامی جواب می‌دهد: «نه نمی‌توانم این‌را بگویم. اگر او استعداد پدرش را داشت، الآن در بزرگ‌سالان رقابت می‌کرد. بیورن در 16سالگی در ویمبلدون بازی کرد و چندسال‌بعد شروع به بردن گرنداسلم‌ها کرد. لئو در 18سالگی هنوز به آنجا نرسیده است؛ اما او درحال‌پیشرفت است. او تنها یک امتیاز ATP دارد. باید از همین‌جا شروع کرد. باید سخت کار کنید و اعتمادبه‌نفس بیشتری داشته باشید و با پیروزی‌های بیشتر بالاخره به آنجا هم می‌رسید». این دومین پیروزی پیاپی لئو در جدول جوانان بود. بهرامی می‌گوید: «او خیلی‌خوب بازی کرد. او در دور سوم رولان گاروس است که خب چیز کمی نیست؛ حتی اگر در رده جوانان باشد. برای او خوشحالم. من شاهد تولد و رشد او بودم و اغلب از پدرومادرش درباره او می‌شنوم. امروز من آنجا بودم و دیدن او من را خوشحال کرد». بهرامی قرار است در پایان این‌ماه نیز در چند مسابقه نمایشی در دُبی شرکت داشته باشد. در کنار بهارمی که همیشه نمایش‌های به‌شدت سرگرم‌کننده و جذابی در زمین تنیس به‌نمایش می‌گذارد، زیشان علی (تنیسور هندی)، سلیما اسفار و عمر بهروزیان (تنیسور برتر امارات) نیز حضور خواهند داشت.