کد خبر:
343834
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۲ سه شنبه ۱۸ مهر -
00:19
سخن مدیرمسئول
پایان مسابقات آسیایی و یک پله سقوط
مسابقات آسیایی هانگژوه چین پایان گرفت تا چهارسال دیگر که مسابقات دوره بعدی از سر گرفته شود؛ مسابقات مهم آسیایی که شرکت‌کنندگان بزرگ‌ترین جمعیت قاره‌ای جهان را در خود دارد و با نظم و ترتیب از حدود 20روز پیش و طی مراسم باشکوهی با نام افتتاحیه مسابقات به‌میزبانی چین و به طرز آبرومندی افتتاح شد. این مسابقات پس از انجام هزاران مسابقه و رویداد در بخش‌های تیمی و انفرادی به‌کار خود پایان داد و همان‌طوری‌که پیش‌بینی شده بود، چین مدال‌ها و امتیازات بیشتری را تصاحب کرد. ورزشکاران چین با کسب ۱۹۹ مدال طلا، ۱۰۸ مدال نقره و ۷۱ برنز و مجموعاً با ۳۷۸ مدال، حاکم بلامنازع این رقابت‌ها شدند که در‌مقایسه‌با کشورمان که ۱۳ طلا و ۲۱ نقره و 20 برنز را کسب کرده است، تفاوت از زمین تا آسمان است؛ اما آمار مدال‌های کاروان ورزشی ما در قیاس با دوره قبل که در جاکارتای اندونزی برگزار شده است، یک رده تنزل کرده است؛ یعنی از‌نظر دریافت مدال طلا، ۷ عدد کمتر از دوره قبل موفق بوده‌ایم که مفهوم آن شکست برای کاروان ماست. اگر در مقام مقایسه کمی بین کشورهای آسیایی به نتایج حاصل‌شده توجه کنیم، تیم اعزامی کشورمان مدال و امتیاز کمتری کسب کرده است و همین‌طور از مقام ششم چهار‌سال‌پیش به مقام هفتم تنزل کرده‌ایم. باز‌هم اگر به نتایج بیشتر دقت کنیم بین مقام‌های اول تا ششم، چهار کشور شرق آسیا بهترین مدال‌ها و مقام‌ها را به‌دست آورده‌اند که فاصله بعید شرق و غرب قاره پهناور آسیا، به این زودی‌ها جبران‌شدنی نیست. اینک توجه کلی را به کاروان کشورمان معطوف می‌کنیم که در مسابقات تیمی بسیار ضعیف عمل کرده و حتی افت بیشتری نسبت به سال قبل داشته است؛ اگر از تنها مدال طلای تیمی کشورمان که در رشته والیبال مردان به‌دست آمده بگذریم، در بقیه رشته‌های تیمی، فاصله ما حتی از کشورهای پنجم، ششم و هشتم هم ضعیف‌تر است و از‌نظر جامعه‌شناختی نشان می‌دهد، جامعه ما از منظر کار گروهی در سطح نازلی قرار دارد که ریشه در افکار، رفتار، عدم جوشش و عدم اعتقاد راسخ به حرکت جمعی دارد؛ یعنی اینکه در فرهنگ ما، اعتقادات گروهی و کار تیمی یا به‌اصطلاح ورزشی‌ها «تیم‌ورک» در‌مقایسه‌با بعضی از کشورهای آسیایی، نمودار ضعیفی را نشان می‌دهد که نیاز به آموزش، تمرین، ممارست، پژوهش و در‌نهایت مردم را به باور جمعی رساندن دارد؛ حال‌آنکه ما در ورزش‌های انفرادی مثل کشتی، کاراته، تکواندو، دوومیدانی، وزنه‌برداری، در سطح آسیا در سطح اعلی قرار داریم و حتی در رشته‌های کشتی آزاد و فرنگی و وزنه‌برداری و ورزش‌های رزمی نیز در سطح جهان دارای اعتبار فراوان هستیم؛ اما از منظر تنزل ما در مسابقات، باید صبر کنیم تا کاوران ورزشی ما به کشور برگردند تا ببینیم که مربیان، سرپرستان، کارشناسان و بالاخره ورزشکاران علت ناکامی در مسابقات امسال را با چه منطقی توجیه می‌کنند؛ گو‌اینکه هر‌وقت تیم‌های ورزشی ما با موفقیت در صحنه مسابقات به هنگام ورود به وطن با استقبال بی‌نظیر مسئولان فدراسیون‌های ورزشی و علاقه‌مندان روبه‌رو می‌شوند باید تأمل کنیم تا پس از مراجعت به کشور، به‌علت تنزل بعضی از رشته‌های ورزشی آگاه شویم و ببینیم رؤسای فدراسیون‌هایی که نمره منفی گرفته‌اند، چه توجیهی برای ناکامی مجموعه خود عرضه می‌کنند؛ اما و به‌هرحال باید وزارت ورزش به‌خصوص وزیر جدید که هیچ نقشی در ناکامی کاروان ما نداشته است، با تشکیل کار‌گروه‌هایی، به کارنامه رؤسای فدراسیون‌ها دقت کافی مبذول کند که اگر باز‌هم قرار است، قصور و شکست را به‌علت تحریم‌ها عنوان کنند، با افکاری از‌این‌دست مقابله و برخورد شود تا در ورزش ما دوغ و دوشاب به یکسان گرفته نشود و در‌هر‌حال فدراسیون‌های ناموفق را تشویق و ترغیب کنیم تا در آینده، شاهد موفقیت‌های شایان تقدیر آنان باشیم و همچنین فدراسیون‌های ناموفق را با ذره‌بین مورد ارزیابی قرار دهیم و در‌صورتی‌که ضعیف تشخیص داده شوند، بلافاصله افراد شایسته‌تر را به‌جای آنان بگماریم تا ان‌شاء‌الله در چهارسال‌آینده، به‌جای پس‌رفت شاهد پیشرفت باشیم.