شکست پرسپولیس، پیش از مسابقه

سه‌شنبه‌شب گذشته میلیون‌ها بیننده تلویزیونی ایرانی و خارجی طرفدار تیم محبوب پرسپولیس که اشتهارش علاوه‌بر ایران، از آسیا هم عبور کرده است دو ساعت در پای فرستنده‌های صدا‌وسیمای کشور نشستند تا در یک بازی از سری مسابقات آسیایی که در یک‌سوی آن پرسپولیس و طرف‌دیگر تیم الدحیل قطر یعنی یک کشور عربی قرار داشت در استادیوم بزرگ آزادی در حد ظرفیت ممکن مملو از تماشاگرانی بود که با تهیه بلیت مسابقه از ساعت‌ها قبل به امید دیداری توأم با برد پرسپولیس آمده بودند؛ امّا چه حیف که در روزی که شاید ۹۰‌درصد فوتبال‌دوستان ایرانی، پرسپولیس را از پیش برنده می‌دانستند، بر تمام پیش‌بینی آنان خط بطلان کشیدند و بازهم در کشور خودمان و در زمین اختصاصی خودمان، در عین ناباوری شکست را پذیرفتیم‌ تا تماشاگرانی‌که قبل از شروع مسابقه از بازیکنان و کادر فنی و در رأس آن یحیی گل‌محمدی، هزاران‌بار به نیکی یاد می‌کردند و با تشویق‌های پیاپی نوید پیروزی را سر داده بودند، شاکی شوند؛ اما گویا اینان نمی‌دانستند که پرسپولیس چند‌ماه است که درگیر اختلافات داخلی‌ست و از درون دارد موریانه‌وار تهی می‌شود و این رویداد، ششمین مسابقه داخلی و خارجی پرسپولیس است که متأسفانه رنگ پیروزی ندارد و نتیجه حاصله دراین‌مدت یا باخت بوده یا مساوی و لذا رسید روزی که زخم‌ها ریشه باز کرد و آرزوهای میلیون‌ها‌نفر به باد رفت. فردای مسابقه بازهم بسان همیشه، بازی‌ دوران کودکی «کی بود کی بود، من نبودم»، آغاز شد و هر‌کس گناه را متوجه دیگری دانست. فوتبالیست‌ها و کادر فنی متفقاً، مدیرعامل باشگاه را مقصر ناکامی‌ها دانسته و خود را مبرا و بی‌تقصیر می‌پندارد و از‌‌سوی‌دیگر؛ مدیرعامل باشگاه بسیار عاقلانه و زیرکانه اعلام می‌کند که از سرمربی باشگاه پشتیبانی می‌کند. کادر فنی ادعا می‌کند که مدیرعامل نتوانسته است بازیکنان باکیفیت برای خط حمله، دروازه‌بان ذخیره خوب، جذب کند و با عدم اجابت خواست سرمربی برای جذب بازیکنان زبده و در‌نهایت، جذب یک فوروارد بسیار ضعیف حتی باوجود عدم صلاحیت مدیرعامل برای جذب بدون تائید کادر فنی بر مشکلات افزوده است؛ حتی کسر ۱۰‌درصد از حقوق بازیکنان به جهت کسب مساوی در تاجیکستان به‌عنوان جریمه نیز بی‌تأثیر نبود که موجب عکس‌العمل و شروع اختلاف بین سرمربی و مدیرعامل شد و کادر فنی معترض به این رأی که سزاوار نبوده است، بعد از کسب شش مقام قهرمانی پشت‌‌سرهم، در ناکامی یک مسابقه تنبیه شوند. لذا رسیدیم، به‌وقت مقتضی، یا نتیجه‌گیری، کدام نتیجه‌گیری؟ وقتی کادر فنی و بازیکنان علیه مدیرعامل امضاء جمع می‌کنند و زمانی‌که سرمربی باید به دعوت هیئت‌مدیره در جلسه حضور پیدا کند؛ اما قاعده‌شکن می‌شود و در جلسه هیئت شرکت نمی‌کند و اختلافات به حدّی می‌شود که مدیرعامل حتی علی‌رغم در باشگاه میل باطنی نمی‌تواند در سر تمرین بیاید و با بازیکنان ملاقات کند؛ آیا باید حاصل اختلافی چنین عمیق، نتیجه موفّقّیت‌آمیز خواهد داشت؟ به‌یقین خیر؛ و لذا وقتی 50‌هزار‌نفر تماشاگر حاضر در استادیوم آزادی، از چند ‌ساعت قبل از شروع مسابقه با نهایت صرف انرژی به تشویق گل محمدی و بازیکنان اقدام کردند، همین عده نیز با به‌صدا‌درآمدن سوت پایان مسابقه عنان ازدست‌داده و با انواع توهین‌ها، مدیرعامل‌، سرمربی و بازیکنان را بی‌غیرت صدا می‌زنند؛ و این یعنی، پایان وفاق و همدلی!