سپاهان هم حذف شد

وقتی بعضی‌ها می‌گفتند فوتبال علی نعمتی یا باری‌به‌هر‌جهت عاقبت‌الامر، کارش به بن‌بست می‌خورد، عده‌ای آن را باور نمی‌کردند؛ چون در سطح آسیا ما در این نوع مسابقات پیروزی می‌شدیم و هیچ تیمی را حتی ژاپن و کره یارای شکست‌ این روش نبود. پیروان علی نعمتی، منتقدان را بی‌وطن می‌خواندند؛ با افرادی از قماش خود و دار‌و‌دسته علی‌ها، وحیدها و گنده‌‌لات‌ها، راه عبور پاره‌ای از نویسندگان منتقد را به ورزشگاه‌ها می‌گرفتند و با تهدید آنان را مجبور به سکوت می‌کردند و متأسفانه بیش از ۵۰‌سال در باد این موفقیت‌های کاذب روزگار گذراندیم تا اینکه در طی دو‌دهه اخیر، فوتبال ما به خود آمد و با حضور مربیان خارجی از آن حالت بیرون آمدند و باور کردیم که فوتبال تنها زیر توپ زدن نیست. فوتبال یک هنر است که به فاکتورهای زیاد چون تکنیک فردی، تاکتیک جمعی، مبارزه، بدن‌سازی، روانشناسی و فیزیولوژی بدن نیازمند است و کسانی یا تیم‌هایی که این فاکتورها را در‌نظر بگیرند و در‌نهایت به هنگام مسابقه رعایت اخلاق، ادب و مقررات را کنند، می‌توانند موفق باشند. در اینجا ناچارم سؤال کنم که به‌راستی، فوتبال ما مجهز به این خصایص و خصایل است یا خیر؟ که به‌یقین پاسخ منفی‌ست؛ چون فوتبال در کشور ما، جنبه علمی به خود نگرفته است. همان‌طوری‌که کاشته‌ایم، برداشت می‌کنیم که درنتیجه 50‌سال است، در جام ملّت‌های آسیا ناکام هستیم. در سطح باشگاه‌های آسیا هم وضع از آن‌هم نامرادتر است؛ به‌طوری‌که در دو‌دهه اخیر، ما موفق به کسب قهرمانی نشده‌ایم و در مسابقات امسال هم از چهار تیم شرکت‌کننده در مسابقات در دور مقدماتی سه تیم ما حذف شدند و تنها یک باشگاه ما با نام سپاهان تا نزدیکی‌های یک‌هشتم خود را بالا کشید که متأسفانه چهار اخراج را دادیم و در‌حالی‌که تیم و باشگاه سپاهان منسجم‌ترین باشگاه کشور است و توانسته پیروزی‌های خوبی را به‌دست بیاورد، بهتر است بگوییم ما از پیش باخته بودیم؛ چرا‌که بازیکنان ما در محیطی که فوتبال آن به‌دست غیر‌فوتبالی‌ها اداره می‌شود و عوامل زیادی برای اداره آن تصمیم می‌گیرند و افرادی غیر فوتبالی با اختیارات ویژه، عنان کار را در دست دارند و چون اوضاع براین‌روال بوده است، ما با افتخارات گذشته خود در ورزش فوتبال فاصله زیادی داریم؛ اما چرا سپاهان هم مثل سه تیم دیگرمان حذف شد؟ باید برای پاسخ درست، به‌قول امروزی‌ها فلش‌بک بزنیم به مسابقات داخلی جام برتر و زیر‌گروهای آن که زد و بند، بی‌اخلاقی، توهین، فحاشی در روی سکوها و استفاده از چند‌نفر گنده‌‌لات به‌عنوان لیدر فضا را آن‌قدر تنگ می‌کند که داوران از‌نظر تأمین امنیت خود در خطر هستند و حتی بعضی‌اوقات شاید که علی‌رغم میل باطنی، به‌طرف تیم معروف‌تر و با نفوذ که دارای طرفدار بیشتری هستند غش کنند و در‌نتیجه مقررات فنی و قانونی زیر پا گذاشته می‌شود و برای انداختن یک اوت اشتباهی، یورش بازیکنان به‌طرف داور را شاهد هستیم که ناخواسته این عمل ناشایست را همگانی می‌کنند و باید گفت: «گر حکم شود که مست گیرند/ در شهر هرآنچه هست گیرند» که در این وضعیت، ناخواسته بازیکنان ما پرخاشگر می‌شوند و با هر سوتی که زده می‌شود به‌طرف داور پورش می‌برند؛ همان‌گونه که چهار بازیکن سپاهان، از زمین مسابقه اخراج می‌شوند و عامل شکست این تیم شایسته می‌شوند و در‌نهایت اگر امنیت در زمین مسابقه برای داوران ایجاد نشود، در همیشه سر این پاشنه بیمار می‌چرخد.