فوتبال آسیا؛ ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم

حدود دو‌هفته به آخرین‌مهلت AFC مانده است تا دو باشگاه پرسپولیس و استقلال سر‌و‌سامان بگیرند؛ یا از مسابقات آسیایی حذف شده و اجازه فعالیت به‌صورت حرفه‌ای را از دست بدهند. داستانی بسیار کهنه و زخمی که بر دل میلیون‌ها طرفدار دو باشگاه مردمی هنوز برجا‌ست و ظاهراً چون همیشه کارها به دقیقه نود موکول می‌شود، این پشت گوش انداختن‌ها، از تشکیلات رزشی ما رخت برنمی‌بندد و اینک رئیس وزارت و ورزش همچون وزرای قبلی و حتی رؤسای سازمان تربیت‌بدنی، حاضر نمی‌شوند یک‌بار و برای همیشه دل از قیمومیت این دو باشگاه بردارند تا اینکه کار از کار بگذرد و بیش از 60 تا 70‌میلیون علاقه‌مند به این دو باشگاه در حسرت کم‌کاری مسئولین ورزشی یا سازمان خصوصی‌سازی، از تنها دل‌خوشی خود که تماشای مسابقات فوتبال این دو باشگاه است، بسوزند و بسازند. این وضعیت، شایسته و زیبنده کشور بزرگ و سرافراز ایران نیست؛ در‌حالی‌که ما در زمینه‌های مختلف بین‌المللی صاحب حقوقی فراتر از کشورهای دیگر هستیم و آوازه خوداتکایی کشورمان در جهان شهره شده است، در ورزش این ماجرا گویی محلی از اعراب ندارد. وزارت و ورزش‌وجوانان، با هزاران دفتر‌و‌دستک و زیر‌مجموعه، بیش از 40‌سال است که هر وزیری یا مسئولی آمده است، وعده خصوصی‌سازی می‌دهد؛ اما وعده‌ای‌ست که هرگز محقق نشده و ما همچنان در گام اول و به‌دنبال فریب سازمان‌های جهانی فوتبال هستیم! هر‌بار کنفدراسیون فوتبال آسیا، برای سرنوشت این دو باشگاه و مستقل بودن آن و اداره کردن در بخش خصوصی مهلت تعیین می‌کند؛ ما با لطایف‌الحیل از زیر بار یک حقیقت مسلم شانه خالی می‌کنیم. در سال گذشته حدود ۳۰‌میلیون طرفدار باشگاه استقلال غصه‌دار عدم مجوز ورود به مسابقات آسیایی تیم محبوبشان بودند. از یک‌سال‌پیش صحبت از واگذاری جدی این باشگاه شده است؛ اما آنچه بر باد هوا رفته است صحبت‌های بدون عمل بوده و اینک که حدود دو‌هفته تا آخرین‌مهلت برای استقلال و خودکفایی این دو باشگاه مانده است، باز‌هم سخن‌هایی گفته می‌شود و بلافاصله به تکذیب ختم می‌شود و بر‌اساس شنیده‌ها، باز‌هم قرار گذاشته شده که این دو باشگاه به دو واحد زیر‌مجموعه وزارت کار و زمان اجتماعی واگذار شوند که دو هلدینگ از این مجموعه با خرید 51‌درصد سهام این باشگاه‌ها، مالک و صاحب صوری آن شوند که این خود یک دروغ واضح است که سرانجام افشاء می‌شود و مایه شرمساری را ایجاد می‌کند. این‌همه تأسیسات عظیم صنعتی و هلدینگ‌های بزرگ و قوی در کشور، در‌حال فعالیت و دارای پشتوانه مالی بسیار قوی و محکم هستند که اگر مسئولین ورزش دست از قیمومیت این دو باشگاه بردارند و آن‌ها را واگذار کنند، هیچ نیازی پیدا نمی‌کنیم که ناچار به سندسازی و گفتن حرف‌های غیر‌واقعی به AFC شویم که در‌این‌حالت عدم به ز وجود خواهد بود! یعنی همانا اگر از فوتبال آسیا حذف شویم، بسیار با‌ارزش‌تر است که ناچار و لابد به دروغ‌گویی شویم که برای آبروی کشور بزرگ ما بسیار نازیبا خواهد بود؛ بنابراین آرزو می‌کنیم، وزیر محترم ورزش که خود خاک‌خورده ورزش و دارای دکتری تربیت‌بدنی‌ست و معتقد به جمله شاعر نامی و حماسه‌سرای ایران است که ز نیرو بود مرد را راستی/ ز سستی کژی آید و کاستی؛ لذا از مسیر راستی و حقیقت هرگز جدا نشود و به‌طور قطعی و نه صوری، این باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کند تا ‌گفته زعمای دین مبین ما و آنجا که گفته‌شده «کس ندیدم که گم‌ شد از ره راست»، برای همیشه آوازه گوش باشد.