مژده طرح جدید سلامت توسط وزیر بهداشت

به‌راستی، یک جامعه سالم و تندرست می‌تواند در جهان هستی، به خود ببالد و به دیگران فخر بفروشد که مجموعه آن که به‌نام کشور خوانده می‌شود را افرادی سالم و غیر‌بیمار تشکیل دهد که وقتی این آرزو در هر کشوری محقق شد، آن کشور می‌‌تواند سرفرازانه از داشتن مردمی سالم، مفید و موفق در کارها در عرصه جهانی با غرور سخن بگوید؛ اما و متأسفانه ما در‌زمینه بهداشت و دارو کمبودهای فراوانی داریم که لزوم توجه بیشتر به آن الزامی و اجباری‌ست. از‌نظر سلامت جامعه متأسفانه ما در‌زمینه سکته بیشترین قربانی را داریم. از‌نظر سرطان دومین رقم تلفات مرگ‌و‌میر را داریم و بالاخره در جای سوم بیشترین کشته و جان داده را درمورد تصادفات در جهان داریم که اگر صادقانه سخن بگوییم و مورد گله و شکایت مسئولین قرار نگیریم، بهداشت در کشور ما جدی گرفته نشده و اگر هم شده باشد، سرویس‌دهی و امکانات برای قاطبه مردم وجود ندارد؛ به‌ویژه در چند‌ساله اخیر و متأثر از تحریم‌های ظالمانه، اکثریت مردم از‌نظر مالی دچار ضعف هستند و وزارت بهداشت‌ودرمان هم با گران کردن هزینه‌های بهداشتی چون دارو، خدمات بیمه‌ای، خدمات بستری شدن در بیمارستا‌ن‌ها و بالاخره افزایش ویزیت پزشکان، موجب شده که بسیاری از مردم برای هزینه‌های درمان در فشار مضاعف باشند که خوشبختانه وزیر بهداشت مژده طرح بهداشت سلامت را برای مردم کشورمان دادند که به‌خصوص و بنا به اظهار ایشان 95‌درصد هزینه بیماران، از طرف بیمه درمانی قابل پرداخت خواهد بود. این بشارت در واپسین روزهای سال ۱۴۰۲ که مردم دو گام تا نوروز فاصله دارند و معمولاً در سال جدید، اجناس و کالا و هزینه‌های زندگی افزایش معنی‌داری پیدا می‌کنند، شاید مرهمی باشد بر زخم‌های مردم و به‌خصوص اقشار ضعیف جامعه که به‌شدت در فشار و تنگناهای زندگی هستند و نویدی روشن و امیدبخش است که مردم را به آینده بهتر در‌زمینه سلامتی بیشتر امیدوار می‌کند. به‌یقین در‌حالی‌که سکنه بیشترین شمار مرگ را در کشور ما رقم می‌زند؛ در‌صورتی‌که پزشک و تجهیزات و وسایل پیشگیرانه پزشکی و بهداشت مجانی و همگانی برای مردم محقق بشود، تمامی طبقات جامعه حتّی جامعه روستایی و بی‌خانمان‌ها و کارتن‌‌خواب‌ها هم زیر پوشش بیمه و درمان قرار بگیرند، جامعه‌ای بسیار سالم‌تر و موفق‌تر در عرصه جهانی نصیب ما خواهد شد که استحقاق آن را داریم و حیف است، درحالی‌که در دنیا یا حداقل در خاورمیانه حرف اول را ما می‌زنیم، از‌نظر بهداشت و تغذیه لنگ بزنیم و چون فعلاً اوضاع بر وفق مراد نیست؛ حتی پزشکانی که میلیاردها‌تومان برای آموزش‌و‌پرورش آنان از بودجه مردمی پرداخت شده است، در کمال ناباوری، سالیانه حدود 1000‌نفر از آنان ترک وطن می‌کنند و خدمت در کشور بیگانه را بر خدمت به همنوعان و هم‌وطنان خود دریغ می‌کنند که به‌هیچ‌وجه شرط انصاف و عدالت نیست؛ چراکه بیم آن می‌رود، با خروج ادامه‌دار پزشکان و کادر درمانی وقتی پرستاران در آینده، همچون گذشته برای تکمیل و تأمین پزشک بازهم دست‌به‌دامان کشورهای چین، هند و پاکستان و بنگلادش شویم که ‌ای‌کاش در این هجرت وزارت بهداشت‌ودرمان پزشکی، به‌هر‌نحو ممکن، برای جلوگیری از خروج این راحت‌طلبان اقدام کند؛ به‌نحوی‌که کار امروز را به فردا موکول نکنیم؛ زیرا فردا و فرداهای دیگر خیلی دیر می‌شود؛ بنابراین تا در‌زمینه پزشک هم دچار کمبود نشده‌ایم باید از خروج آنان جداً جلوگیری شود.