رنج مادر در تابلوهای نقاشی
«مادر و مهر مادری»، همواره یکی از سوژههای مهم تابلوهای نقاشی بوده است. بهگزارش ایسنا؛ مادربودن را میتوان پاکترین و مقدسترین وظیفهای دانست که به زنها محول میشود. مادران درطولتاریخ همواره مهمترین تأثیر را بر قلب و روح فرزندانشان گذاشتهاند. نقش مادر در جامعه همیشه موردتکریم و توجه ویژه بوده. در آثار هنری نیز از قرونوسطی تا زمان کنونی، مادران یکی از سوژههای مهم محسوب میشدهاند. تابلوهای پرتعدادی با موضوع مادر در سبکهای مختلف هنری؛ ازجمله امپرسیونیسم و کوبیسم ترسیم شده است. در هرکدام از سبکهای مختلف، جوهره اصلی مشترک است و آن عشق پاک مادر به فرزند است. در ادامه این گزارش، با چند تابلو با موضوع مادر بهانتخاب «الجزیره» آشنا میشوید. تابلوهایی با موضوع مهر مادری از آغاز قرن هجدهم، بهشکلی واقعگرایانه ترسیم شدهاند، از جمله این آثار تابلویی از یک مادر و فرزندش اثر لئون ژان باسیل پرو؛ نقاش فرانسوی (۱۹۰۸-۱۸۳۲) است. این تابلو تصویری واقعگرایانه از یک مادر بههمراه کودکش را نشان میدهد. مادر درحالبوسیدن کودک است درحالیکه لوازم بافتنی و نخ کنار دستش قرار گرفته و درحالبافت لباسی برای کودکش است. در قرن ۱۹ و دوره ویکتوریایی در اروپا، مادران ناچار میشدند فرزندان خود را بهطور غیرقانونی بهدنیا آورده و بعد بهاجبار به بیمارستانهای تخصصی کودکان بسپارند. این بیمارستانها اینگونه نوزادان را برای خدمت و بیگاری در آینده بزرگ میکردند. اینموضوع سوژه برخی نقاشان آندوره بوده است. یکی از تابلوهایی که با اینموضوع ترسیم شده تابلویی اثر هنری نلسون اونیل (۱۸۸۰-۱۸۱۷) است. دراینتابلو چهره زنیکه نوزادش را مقابل بیمارستان گذاشته و با او خداحافظی میکند، بیانگر رنج و اندوهیست که مادران درآنشرایط متحمل میشدهاند. تابلویی بهنام «مرد در دریا» اثر ونسان ونگوگ نیز یکی از آثاریست که ویژه به نقش مادر میپردازد. هرچند نامش درظاهر کمی عجیب و بیارتباط است اما نام این اثر به مادری تنها و رنجدیده اشاره دارد که نوزادی را بغل گرفته و پدر نوزاد صیاد بوده و در دریا بسر میبرد و مادر تنها با فرزندش نشسته است. این نقاشی مربوط بهسبک امپرسیونیسم است. مکتب کوبیسم از ابتدای قرن بیستم با زیرپاگذاشتن بسیاری از قوانین و قواعد طراحی پا گرفت و پابلو پیکاسو یکی از پیشگامان اینسبک است. پیکاسو دهها اثر با موضوع مادر به سبکهای گوناگون دارد. یکی از آنها تابلوی مادر و کودک است که در سال ۱۹۲۱ ترسیم کرده. این نقاشی بدن انسان را در پسزمینهای غیرواقعی ترسیم کرده و احساسات مادر نسبت به کودکش را در اولویت قرار داده است.