سلامت روان در کلاس مجازی
کلاس مجازی نوع جدیدی از تدریس و ارتباط اجتماعی‌ست که به‌دلیل پیدایش بیماری کرونا تقریباً دو‌سال است که به‌جای تدریس حضوری در کلاس و مدرسه انجام می‌شود. در این نوع آموزش همه در ساعت معینی از روز در کلاس حاضر می‌شوند و براساس متنی که معلم ارائه می‌دهد یا متن کتاب به تحصیل می‌پردازند، شاید این نوع آموزش برای کلاس‌های اول و دوم که تازه‌وارد مدرسه شده‌اند عادی باشد؛ ولی برای دانش‌آموزانی که چند‌سال به مدرسه رفته و هر‌روز شاهد حضور معلم وهم کلاسی‌هایشان بوده‌اند، سخت است. سختی آن به این خاطر است که نمی‌توانند همدیگر را ببینند و درنتیجه تنها از روی یک متن بدون هیچ‌گونه ارتباط دیداری و شنیداری به مدت یک‌سال کلاس مجازی تشکیل می‌شود، شاید بعضی از روزها که کلاس‌ها حضوری ست به مدرسه رفته و آموزش ببینند یا امتحان بدهند ولی بازهم شور و شوق آموزش آن‌قدر زیاد نیست که یک دانش‌آموز بتواند باانگیزه به تحصیل ادامه دهد. وقتی‌که انگیزه کم، باشد تلاش نیز کم می‌شود. شاید انتظار یک دانش‌آموز از یک کلاس مجازی با انتظار یک معلم از کلاس مجازی تفاوت زیادی داشته باشد، مثلاً دانش‌آموز بخواهد مثل قبل در کلاس حضور داشته و از تصویر معلم و هم‌کلاسی‌هایش ازطریق تماس تدریس گروهی استفاده کند که خوشبختانه برنامه شاد این امکان را برای دانش آموزان فراهم کرده است؛ ولی برنامه آموزشی تدوین شده و مدت‌زمان کلاس مجازی فرصت این‌کار را می‌گیرد، چون معلم باید حجم کتاب و تمرین‌های آن‌را درنظر بگیرد تا کمبود ساعت کلاسی نداشته باشد. نکته دیگری که در برگزاری کلاس مجازی هست این‌است‌که شکل رسمی کلاس درس را ندارد درنتیجه دانش‌آموز نمی‌تواند برنامه‌ریزی درستی داشته باشد و دچار سردرگمی و ضعف درسی می‌شود؛ بنابراین کلاس مجازی هم خوب است و می‌تواند باعث حفاظت دانش‌آموزان از بیماری شود ولی نکته منفی که دارد باعث کاهش انگیزه و تلاش، ضعف برنامه‌ریزی و درنتیجه کاهش سلامت روان دانش‌آموز شود و وقتی دانش‌آموز ازنظر روانی دچار مشکل شود، خانواده و مدرسه نیز درگیر شده و این مشکلات روابط اجتماعی و جامعه را درمعرض‌خطر قرار می‌دهد، بنابراین مهم است که در نحوه برگزاری و تشکیل کلاس مجازی تغییراتی ایجاد شود.
امیرمحمد خطیبیان/ پایه ششم
دبستان غیردولتی علم‌آفرین شهرستان مه‌ولات