سخن مدیرمسئول
چرا «توریسم» فعال نمی‌شود؟
علی‌اکبر بهبهانی
«توریسم» اگر در گذشته به مجموعه مسافرت‌هایی گفته میشد که جهت گذران اوقات فراغت افراد انجام می‌گرفت و مردم برای تمدد اعصاب و تازه‌کردن هوای زندگی درطول‌سال چند نوبت از آن لذت می‌بردند و آن‌را حرکتی معمول و تکرار‌شدنی می‌پنداشتند، این‌روزها یا بهتر بگویم از اواخر قرن بیستم، به آن به چشم یک صنعت درآمدزا نگریسته شده و حتی در بودجه‌بندی سالیانه، از آن به‌عنوان منبعی درآمدزا یاد شده است که در ردیف بودجه مصوب دولت‌ها قرار گرفته و پیوسته مورد‌حمایت است؛ تا‌جایی‌که بسیاری از کشورها، به این صنعت و به درآمد آن متکی شده‌اند و برای اعتلای بیشتر آن و کسب درآمد افزون‌تر، به ابتکاراتی دست می‌زنند تا جاذبه‌های طبیعی و خدادادی منطقه خود را به‌کار گیرند و درکنارآن با ایجاد تأسیسات مفرح و جاذب، بتوانند توریست و گردشگر بیشتری را به بازدید از کشور خود علاقه‌مند کنند. اگر توجه کنیم؛ کشورهای زیادی در جهان هستند که نفت و گاز و معادن ندارند؛ اما گردشگران زیاد و چند‌میلیونی از اقصی‌نقاط دنیا را برای گردشگری و بازدید به‌طرف خود می‌کشند و از‌این‌راه، ارز زیادی را به‌دست می‌آورند؛ درنتیجه این‌روزها به توریست و گردشگری به چشم یک صنعت پرمنفعت برای اقتصاد کشور نگاه می‌کنند که اهمیت فراوانی دارد. حتی در کشورهای اطراف ما، همچون ترکیه و امارات متحده عربی، سالیانه میلیاردها‌دلار از راه این صنعت و ازطریق گردشگران خارجی نصیب آنان می‌شود؛ تا‌جایی‌که با وجود کرونا و رعایت مسائل بهداشتی و اجتماعی توسط تمام کشورهای جهان، باز‌هم ترکیه از راه ساخت‌و‌ساز و ترغیب و تشویق مردم دنیا به‌خصوص روسیه و اقمار آن و کشورهای عربی و نفت‌خیز حاشیه خلیج‌فارس و حتی کشورهای اروپایی، حدود 20میلیون گردشگر در سال 1400 داشته است که توانسته این کشور را که فاقد نفت و گاز و معادن کانی مهم است، سرپا نگه‌دارد و از‌نظر اقتصادی، کشور ترکیه را به پیشرفت‌های زیادی نائل کند؛ اما به‌راستی کشور پهناور ما، باآن‌همه جاذبه‌های توریستی و دریاها و مناطق جنگلی بسیار زیبا، چرا در‌زمینه صنعت توریسم نه‌تنها موفق نبوده بلکه شاید کم‌کار هم بوده‌ایم و در طی این‌سال‌ها، از این‌همه نعمات خداوندی و طبیعت زیبا و دارا‌بودن نقاطی که در زمستان دارای هوای گرم و مطبوع است و در زمستان‌ها هوای معتدل بهاری را شاهد هستیم؛ استفاده بهینه نکرده‌ایم؟ درحالی‌که حتی در یک فصل می‌توان در منطقه‌ای از کشور، گرمای زیاد داشته باشیم، اما در نقطه‌ای دیگر هوای سرد و حتی یخبندان را تجربه کنیم؛ تا‌جایی‌که اختلاف درجه حرارت بیش از 20درجه است. درواقع اگر به این نعمات خدادادی توجه بیشتری میشد و در سازمان‌ها یا وزارت میراث‌فرهنگی و گردشگری و صنایع‌دستی، درخصوص این‌امر به‌طورجدی اهتمام می‌ورزیدند، می‌توانستیم به سرمایه عظیمی دست پیدا کنیم و حتی گردشگران اروپایی را به کشور پهناور ایران فرامی‌خواندیم تا در فصل زمستان در سرما و برف و بوران تبریز با طی یک پرواز دو‌ساعته، گردشگران بتوانند به بندرعباس و بوشهر گسیل شوند و از هوای مطبوع و گرم آن منطقه بهره جویند. یقیناً در جهان کمتر کشوری را می‌توان دید که از این خصیصه جالب برخوردار باشند. گردشگری در کشور ما، حتی نتوانسته است گردشگران داخلی را که پاره‌ای‌از‌آنان درطول‌سال دو یا چند‌بار از ترکیه بازدید می‌کنند، تشویق و ترغیب کند که از گوشه‌گوشه کشور زیبای خودمان، دیدن کنند. درحالی‌که باوجود برخورداری از استان‌هایی همچون کهگیلویه‌وبویراحمد باآن‌همه جاذبه‌های بی‌نظیر، گیلان و مازندران با جنگل‌های بدیع و چشم‌نواز، یا اصفهان و فارس و کرمان باآن‌همه سوابق تاریخی، کافی‌ست کمی همت کنیم تا رونق گردشگری دراین‌مناطق و سایر نقاط ایران را شاهد باشیم؛ آنگاه حتی می‌توانستیم آن‌قدر از خارج و داخل کشور گردشگر جذب کنیم که پاره‌ای از استان‌های کم‌برخوردار فعلی، از جنبه اقتصادی، فعال و کوشا شوند. شاید در‌آن‌صورت این‌روزها به این استان‌ها لقب کم‌برخوردار نمی‌دادیم.