سرنوشت نوزادانی که از داعشیها برجا ماند
تحلیلگر مسائل بینالملل به بررسی سرنوشت اسرای خارجی داعش و همچنین کودکان بهجامانده از آنها میپردازد. بهگزارش خبرآنلاین؛ مایکل روبین (محقق و تحلیلگر مسائل بینالملل) طی یادداشتی برای واشنگتن اگزامینر تأکید میکند که کودکان بهجامانده از گروه تروریستی داعش نباید قربانی اعمال جنایتکارانه والدین خود شوند و این کودکان میتوانند براساس تابعیت پدر و مادر خود در اروپا و یا آمریکا زندگی کنند. وی در ادامه یادداشت خود مینویسد: «دو یا سهبار در سال به عراق سفر میکنم تا در جریان روند تحولات سیاسی و اجتماعی باشم. ترجیح میدهم بهعنوان سفر تجاری به این کشور بروم تا اینکه بخواهم تحت مراقبت نیروهای نظامی یا سفارت آمریکا قرار گیرم. در یکی از این سفرها در اکتبر سال 2017 بود که متوجه شدم مقامهای عراقی نهتنها درباره اسرای خارجی داعشی، بلکه درباره فرزندان آنها نیز گلایه میکردند. افرادی که از اقدام خود مبنیبر پیوستن به گروه داعش ابراز پشیمانی میکردند و امیدوار بودند که بههمراه فرزندانشان به اروپا و آمریکا باز میگردند. در آن مقطع زمانی مطلبی را درهمینباره نیویورک پست نوشتم؛ داعش، صدها کودک را برای مبارزان خارجی و عروسهای غیرعراقی متعلق به داعش به دنیا آورده است. بغداد میگوید که این کودکان عراقی نیستند و از کشورهای دیگر خواستهاند تا مسئولیت آنان را برعهده بگیرند. کشورهای اروپایی چون فرانسه و آلمان تاکنون از بازگرداندن این کودکان که متعلق به تروریستها هستند امتناع میکنند. سرنوشت اسرای جنگجوی داعشی یا مهاجران بار دیگر تیتر اکثر روزنامهها و رسانهها شده است. تروریسم نهتنها به فرد جنایتکار بلکه به تمامی شبکه حمایتی مرتبط است، مانند متهم بودن به قتل که همه عوامل دخیل برای توطئه و ارتکاب قتل را شامل میشود. در گذشته این افراد شانسی برای زندگی بهتر در یک جامعه دمکراتیک را داشتند که از آن روی برگردانند و بهجای آنان هرگونه خیرخواهی و بخشش باید نصیب کودکانشان شود. این برای دولتهای سوریه و عراق که در تنگنای مالی بهسر میبرند منصفانه نیست تا مسئولیت کودکانی را برعهده بگیرد که بهطور غیرقانونی وارد این دو کشور شدهاند، بهویژه که پدران آنها نه اهل سوریه بوده اند و نه اهل عراق. اگر کودکان داعشی مجبور شوند که در عراق و سوریه باقی بمانند، زندگی تیره و تاری خواهند داشت. در برخی موارد والدینشان یا مردهاند یا گریختهاند. در موارد دیگر با نجات جان والدین این کودکان، ممکن است خانوادههایشان برای جرمهای مرتکب شده به اعدام یا حبس طولانیمدت محکوم شوند. با وجود روسیه و دیگر کشورها که فرزندخواندگی را یا منع میکنند یا آن را تشویق نمیکنند، شاید الان نوبت اروپاییها و آمریکاییهایی است که قادر به فرزندآوری نیستند و درتلاش برای تشکیل خانواده و همچنین نجات فرزندان داعشی هستند. اگر هنگام تولد، والدین این کودکان مرده باشند، نباید مانعی وجود داشته باشد. حتی اگر مادرانی که از آن متولد شدهاند هنوز زنده یا با حکم حبس در زندان روبهرو باشند. قوانین فرزندخواندگی برای این کودکان باید به گونهای باشد که در غرب اجرا میشود. حتی اگر تصویب قریبالوقوعی هم وجود نداشته باشد، مانند کودکانی که باید به کشوری برگردند که والدین آنها قبلا حق شهروندی داشتهاند؛ زندگی در فرانسه، آلمان و یا یتیمخانههای استرالیایی فرصتهای بهتری را نسبتبه زندگی در عراق و سوریه فراهم میآورد، بهویژه که هم بغداد و هم دمشق منابع مورد نیاز برای برآوردهکردن نیازهای اولیه کودکان را در اختیار ندارند. اجازهدادن به داعش برای بازسازی داوطلبانه خود بسیار غیراخلاقی خواهد بود، اگرچه غزیزه روزنامه نگاری برای داستانی جذاب در زمینه علایق انسانی ممکن است به آنها اجازه دهد که امتحانش کنند. بههرحال نجات کودکان باید موضوعی باشد که ارزش پرداختن به آن را داشته باشد.