حقوق پرستاران و مذاکرات طولانی

جنگ و ستیز بین کشورها همواره عواقب ناگوار داشته به نحوی که در چنین جنگ‌هایی فاتح و مغلوب هر دو بازنده هستند، چه از بعد مالی و چه از منظر معنوی. اما در واقع شاید پرستاران در تمام دنیا از جنگ و ستیز بهره گرفته باشند به ویژه وقتی که پرستاری چون فلورانس نایتینگل یا بانوی چراغ به دست در بحبوحه‌ی جنگ و در صحرای نبرد به پرستاری از مصدومین جنگ همت کرد و در معیت یکی دو پزشک به مداوای مجروحین جنگ در عین نبود وسایل پزشکی اقدام کرد و از آن پس بود که دنیای غرب همه ساله یک روز را به نام روز پرستار نامیده‌اند و در کشور مسلمان ما نیز برای گرامی‌داشت یاد و خاطره‌ی بزرگ بانوی ستم‌کشیده واقعه‌ی ناگوار کربلا -زینب(س)- روزی را در تقویم به نام روز پرستار نامیده‌اند. چند سالی است که پرستاران ایران مطالباتی داشته و تقاضای احقاق حقوق خود را از مسئولین کشوری به ویژه مسئولین بهداشتی دارند، از جمله مطالبات این طبقه‌ی سخت‌کوش و فداکار جامعه مطالبات سطح کیفی، عملکرد پرستاران در راستای ارائه مراقبت‌های ایمن به بیماران و رفع موانع عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری است که بیش از 8سال  است توسط مجلس تصویب شده اما طی این مدت بین شورای عالی بیمه و وزارت بهداشت پاسکاری شده و تاکنون هیچ توفیقی در اجرای این قانون حاصل نشده است. همین مسأله باعث شده است پرستاران نتوانند از نتیجه‌ی زحمات خود در ارائه خدمات به بیماران با سختی‌ها و دشواری‌هایی که در این رشته وجود دارد برخوردار باشند، از دیگر موارد مورد درخواست پرستاران که اخیراً برای جبران کمبود نیرو در سطح اولیه خدمات پرستاری مطرح شده است تربیت کمک‌پرستاران است که بتواند از میزان سختی کار پرستاران بکاهد. پرستاران خود را محق می‌دانند که به موازات افزایش حقوق و ویزیت پزشکان به جامعه‌ی آنان نیز گوشه‌چشمی نشان دهند که در وزارت بهداشت و درمان به علت کمبود بودجه این توجه به آنان مبذول نمی‌شود، در بیمارستان‌های خصوصی وضع به مراتب از بیمارستان‌های دولتی بدتر است. در این میان با توجه به فارغ‌التحصیلان بی‌شماری که در رشته‌های پرستاری، مامایی و رشته‌های موازی با آن در طی سال‌های اخیر راهی بازار شده‌اند، از دیگر عواملی است که در بیمارستان‌های خصوصی حتی درجه اول به این قشر توجه زیادی نمی‌شود و لذا به نظر می‌رسد چون در این زمینه میزان عرضه بیش از تقاضاست و به اصطلاح بازار کار اشباع شده در نتیجه اقبال زیادی ندارند که به این زودی‌ها در وضع حقوقی آنان تغییر چندانی ایجاد شود، بنابراین بر وزارت بهداشت و درمان که از وزارتخانه‌های فعال کابینه است فرض است که در این مورد تلاش ویژه‌ای معمول بدارد تا پرستاران با رضایت بیشتر در درمان بیماران همپای پزشکان حضور فعال داشته باشند، به خصوص این که باید پذیرفت پرستاری از بیمار از مشاغل سخت کشور به شمار می‌آید.