با «محتکران کاغذ» برخورد شود

براساس وعده رئیس دولت، مبارزه با احتکار و گران‌فروشی، از اهم برنامه‌های انتخاباتی ابراهیم رئیسی بود. جامعه مطبوعاتی ایران که به‌نحو بارزی از برنامه‌های این دولت پشتیبانی می‌کرد، امیدوار بود که از رشد بی‌رویه قیمت کارتن، گلاسه و انواع کاغذ جلوگیری شود؛ حال‌آنکه فعالیت‌های گسترده رئیس دولت، سرکشی‌های مداوم از نقاط مختلف کشور، سرکشی‌های سرزده از پاره‌ای از مشاغل مهم و حتی خدماتی نشان از تلاش‌های رئیسی‌ دارد؛ اما باید گفت که هم‌اکنون مطبوعات کشور با بحران بی‌سابقه گرانی روزافزون کاغذ، زینک و سایر تجهیزات کاربردی در مطبوعات مواجه است و آن‌چنان فشاری را بر طبقه ما وارد کرده که به‌نظر می‌رسد در صدسال‌اخیر چنین مشکلاتی را در مطبوعات شاهد نبوده‌ایم. احتکار انواع کاغذ در انبارهای مختلف و افزایش ساعتی قیمت کاغذی که اهالی مطبوعات تا پنج‌ماه پیش آن‌را به‌همراه زینک با ارز 4200تومانی تهیه می‌کردند به‌صورتی پیش رفت که در این سه‌ماه‌و‌اندی که از عمر این دولت می‌گذرد، ما مطبوعاتی‌ها و روزنامه‌نگاران مجبور شده‌ایم کاغذ روزنامه را به‌جای کیلویی 5200تومان با شش‌برابر قیمت قبلی تهیه کنیم و جماعتی به‌نام واردکننده کاغذ، به هر‌نحوی‌که اراده کنند، کاغذ را احتکار و گران می‌فروشند و درحقیقت و متأسفانه باید گفت که ظاهراً امور بازار در دست عده‌ای واردکننده و فروشنده کاغذ قرار گرفته تا خلق‌الله، از شیره جان مطبوعات تا نفس دارند، تغذیه کنند؛ در‌حالی‌که بسیاری از مسئولین بر این باورند که در وهله اول باید کالاهای غذایی و دارو را تأمین کرد؛ اما باید به عزیزان خدمتگزار بگویم که بزرگواران! عدم‌توجه به زیربنای فرهنگ، زیانی به کشور می‌رساند که کم‌تر از گرسنگی نیست. اگر جنگ‌های جهانی اول و دوم را از یاد نبرده باشیم، می‌دانیم که هیچ‌گاه آموزش و کلاس درس به‌بهانه جنگ تعطیل نشد؛ بلکه درون پناهگاه‌های دسته‌جمعی یا درون اعماق زمین یا مترو، باز در‌حالی‌که مردم پناه گرفته بودند، آموزش و تعلیم‌وتربیت ادامه داشت و رسانه‌ها همچنان با چاپ روزنامه‌ها در نوبت‌های اضافی، وظیفه اطلاع‌رسانی خود را انجام می‌دادند تا مردم از اوضاع‌و‌احوال جنگ باخبر باشند؛ اما روزگار فعلی ما روزنامه‌نگاران آن‌قدر اسفناک است که حدی را نمی‌توان بر آن مترتب داشت. شاید در مخیله هیچ‌یک از همکاران روزنامه‌نگار ما نمی‌گنجید که کاغذی که در خردادماه به‌قیمت کیلویی 5200‌تومان تهیه می‌کنند، پنج‌ماه بعد با کیلویی 30هزار‌تومان هم یافت نشود! چنین است که مجبور شده‌ایم از طول و عرض و صفحات روزنامه بکاهیم تا با امید به آینده و با پوشش و پشتیبانی دولت، بتوانیم دوباره روزنامه را به‌صورت آبرومند درآورده و با توزیع همه‌جانبه، رونقی دوباره بیابیم تا بازهم از همکاران و نویسندگان برجسته‌ای که علی‌رغم میل باطنی، به‌علت اوضاع بد مالی جوابشان کرده‌ایم و بدین‌خاطر این عزیزان فرهیخته، خانه‌نشین شده‌ و گوشه عزلت گزیده‌اند، دعوت به همکاری کنیم. در‌این‌میان عده‌ای ازخدابی‌خبر به‌نام واردکننده از دو‌ماه‌پیش با احتکار کاغذ و با افزایش دقیقه‌ای قیمت آن، بازار بلبشویی را برای جامعه مطبوعاتی رقم زده‌اند. انتظاری که ما از دولت رئیسی و همه دستگاه‌های نظارتی داریم، رسیدگی فوری به این‌وضعیت است؛ زیرا به باور ما آن‌قدر از انواع کاغذها در انبارها دپو شده که اگر با این محتکران برخورد شود، به‌یقین بازار، التهاب و تشنج فعلی را از دست داده و چندهزار صاحب‌امتیاز و روزنامه‌نگار از این‌همه مشکل بیرون آمده و بیش‌از‌این دچار درد «چه کنم؟» نمی‌شوند. امیدواریم بازرسان کشور و حتی سربازان گمنام امام‌زمان(عج) با کسب مجوز از دستگاه قضائی، در یک حرکت انقلابی، درهای بسته این محتکران را گشوده؛ کاغذها را روانه بازار کنند؛ چرا‌که بسیار بجا‌ست؛ دستگاه عدالت با کسانی که این وضعیت را برای مردم ایجاد کرده‌اند، برخورد جانانه کرده و چند محتکر عمده را به‌نام سلطان یا هر اسمی که قبلاً می‌شناختند و اعدام کرده‌اند، این‌بار نیز مجازات کند تا دیگر عده‌ای سودجو، آب به آسیاب دشمن نریزند.