فوتبال در مهد فوتبال خاموش می‌شود؟

اگر به فوتبال و تاریخچه آن نگاهی داشته باشیم و به‌خصوص حضور این ورزش پرطرفدار را در کشور عزیزمان مدنظر قرار دهیم؛ این ورزش برای نخستین‌بار توسط انگلیسی‌ها وارد کشورمان و به‌ویژه در استان خوزستان شد و در‌نتیجه باید خوزستان را مهد فوتبال ایران بدانیم و با در‌نظر‌گرفتن اینکه فوتبال توسط کشتی‌هایی که تجهیزات استخراج نفت را وارد ایران می‌کردند، به ایران شناسانده شد، مسجدسلیمان آغازگر فوتبال در ایران‌زمین به‌حساب می‌آید. این شهر که آن را شهر اولین‌‌ها می‌نامند و نخستین چاه نفت از آن سر برآورد، در اندک‌مدتی فوتبال را به سایر نقاط ایران صادر کرده است و چون به‌یقین توجه به این ورزش در خطه خوزستان شکل گرفته است، به‌نوعی آن را مهد فوتبال می‌دانستند و آن‌قدر این ورزش در شهرهای خوزستان رونق گرفت که بعدها بسیاری از شهرهای ایران می‌گفتند، در این استان کودکان با فوتبال به دنیا می‌آیند. همین گفته ثابت می‌کند که در خوزستان بیش از هر استان دیگری فوتبال مورد اقبال مردم بوده و همچنان خواهد بود؛ بنابراین اگر به موفقیت‌های خوزستانی‌ها در فوتبال توجه آماری داشته باشیم؛ به‌ویژه در این روزها که سه تیم از این استان در مسابقات لیگ برتر فوتبال حضور دارند، این مسئله مؤید پیشرفت بیشتر این ورزش در این بخش از ایران بزرگ است؛ اما وقتی به آمار بزرگان فوتبال کشورمان توجه داشته باشیم، دیر‌زمانی استخوان‌بندی تیم ملی را هم خوزستانی‌ها تشکیل می‌دادند و چهر‌ه‌های برجسته‌ای هم از این ورزش خوزستانی‌ها بوده‌اند. هم‌اکنون هم در ۱۶ تیم این لیگ برتر، جوانان این استان حضور دارند؛ اما سخن امروز من، مسئولین رده‌بالای صنعت نفت را مخاطب قرار می‌دهد که چگونه است، این استان نفت‌خیز که قلب نفت کشور به‌شمار می‌آید، مضار وجود نفت را باید تحمل کند، گرمای طاقت‌فرسای حاکم بر این خطه از کشور که نفت و استخراج آن، از عوامل عمده ایجاد این گرمای هواست و حتی تشعشات آن، می‌تواند عامل بسیاری از بیماری‌های رایج در خوزستان باشد را پذیرا باشد اما باوجود چاه‌های نفت نباید بهره‌ای حتی اندک نسبت به سایر نقاط کشور از منفعت مالی آن داشته باشند؟! در هفته‌ای که گذشت، صحنه‌ جالب‌توجهی در‌طول مسابقه فوتبال بین نفت آبادان و پرسپولیس از‌طریق رسانه ملی به تصویر کشیده شد؛ مردم خونگرم این شهر که تیم خود را مغلوب می‌دیدند، به هنگام به‌ثمر‌رسیدن گل سوم پرسپولیس آرام‌آرام و بدون ذره‌ای شکوه استادیوم آبادان را ترک گفتند که به‌یقین هزاران‌نفر از فوتبال‌دوستان این صحنه را فراموش نمی‌کنند. این افول، منحصر به تیم نفت آبادانی نبوده و نیست. سرنوشت دو تیم دیگر فولاد و استقلال خوزستان هم بهتر از تیم نفت نیست و مردم این استان که تنها سرگرمی آنان همین سه تیم فوتبال هستند، باید این روزها، در غم شکست تیم‌های موردعلاقه خود، سر‌به‌گریبان ببرند. توجه به تیم‌های خوزستانی حداقل‌خواسته این مردم است و انتظار دارند سازمان عریض‌و‌طویل نفت با این‌همه دم‌و‌دستگاه و صرف هزینه، گوشه چشمی هم به فوتبال این خطه داشته باشد؛ چرا‌که قابل‌قبول نیست، تیم‌های صنعتی با هزینه‌های گزاف تیم‌داری کنند و بهترین فوتبالیست‌ها را به خدمت بگیرند؛ اما تیم‌های نفتی، از حداقل توجه نیز محروم باشند؛ همچنین نباید مهد فوتبال ایران، نفس‌های آخرین را در فوتبال کشور بزند.