وام 40 میلیونی ازدواج

تا دلمان بخواهد در طول سال‌های عمرمان وعده شنیده‌ایم ولی هیچ‌گاه عملی نشده‌است. هر دولتی آمد، هزاران وعده و وعید داد و رفت و این تاریخ است که مدام تکرار می‌شود. راستش را بخواهید در زندگی روزمره خودمان هم حتی در خلوت به دلمان ده‌ها قول و قرار و تعهد می‌دهیم؛ اما هرگز هیچ حرکت مثبتی پدید نمی‌آید. تا یادم نرفته از گذشته‌های دورتر بگویم که همه بر این اعتقاد بودند که هر کاری انجام می‌دهند و در مسئولیتی که قرار می‌گیرند خدمات شایسته‌ای انجام دهند و اوضاع و احوال را سالم به نفر بعدی بسپارند، تا جایی که به گفته شاعر گرانقدر: «هر که آمد عمارتی نو ساخت، رفت و منزل به دیگری پرداخت» و این قصه‌ای بود که به باور قدیمی‌ها همیشه رایج بود؛ اما این روزها و در عصر ماشینیزم و کامپیوتریسم و دنیای مجازی و با وسعت بسیار تبادل اطلاعات و افکار، ظاهرا این گونه برداشت‌ها از یادها رفته‌است، به‌نحوی‌که بسیاری از مسئولین به زعم خود فقط چند سالی بر مصدر امری سوارند و می‌تازند و آنقدر پیش می‌روند تا هم اسب مراد از حرکت بیفتد و هم میدان سوارکاری به ویرانه تبدیل شود و چنین است روزگار امروزی ما که چون مصادر کوتاه‌مدت است کارها نیز فقط روبنایی است و هیچ کاری اصولی و زیربنایی آغاز و به انجام نمی‌رسد. اما یک سخن با دولت‌مردان تدبیر و امید داریم؛ برادران عزیز اصولی‌ترین کاری که شما می‌توانید انجام دهید رفع مشکلات جوانان است و بیکاری و ازدواج در رأس امور. چه برنامه‌ای نیکوتر از توسعه مشارکت 25میلیون جوان است؟ توجه به آنان با رویکرد اصلاح وضعیت اجتماعی و اقتصادی جوانان کاری است پسندیده که می‌تواند نقطه امیدی برای آینده کشور باشد. می‌توان گفت در حال حاضر این جمعیت عظیم به نوعی گوشه‌گیری و انزوا اختیار کرده‌اند و درد بیکاری و تنهایی و عدم امید به آینده از این قشر که طبعا فعال‌ترین مقطع سنی خود را باید داشته باشند، افرادی نومید و درمانده ساخته‌است. در این راه وزارت ورزش و جوانان باید بسیاری از برنامه‌های خود را حول ساماندهی پیرامون جوانان متمرکز کند، نگاه صرف به ورزش و انجام مسابقات متعدد داخلی و خارجی، جشن‌های ورزشی، کسب عناوین قهرمانی کشوری، قاره‌ای، جهانی و حتی المپیک با هزینه‌های سرسام‌آور و جذب ورزشکار و مربیان خارجی اگر چه که افتخارآفرین است، لیکن نمی‌تواند حتی مرهمی بر دردهای جامعه جوان ما باشد. در دولت تدبیر و امید خوشبختانه نگاهی ویژه اما ناکافی به مشکلات جوانان شده که چون مقطعی و بدون ریشه بوده، نتوانسته‌است کارساز شود. افزایش وام ازدواج برای هر یک از زوجین تا سقف پنج و سپس 10میلیون تومان قدم مثبتی بود که حداقل در طبقه پایین‌دست جامعه راه‌گشای بسیاری از جوانان شهری و حتی روستایی کم‌ادعا شد و با همین مبلغ وام، جوانان به پای سفره عقد نشستند؛ اما در کلان‌شهرها به واسطه تقاضاهای بسیار این وام و نبود یا کمبود بودجه اختصاص یافته توسط بانک‌ها برای این امر نیکو و پسندیده و ماه‌ها و سال‌ها انتظار برای نوبت‌دهی و نوبت‌رسی عملا کار مهمی صورت نگرفته، تا اینکه اخیرا معادل ساماندهی جوانان در وزارت ورزش و جوانان، وام 40میلیونی ازدواج را بشارت داده‌است و نوری از امید را برای جوانان ما روشن کرد؛ اما اگر به حساب حتی سرانگشتی مراجعه کنیم وقتی هم‌اکنون‌ 11میلیون زوج آماده ازدواج داریم اگر عدد 40میلیون تومان را در 11میلیون ضرب کنیم، عددی نجومی با 13 صفر درمی‌آید که بودجه‌ای به مراتب بیشتر از کل بودجه وزارت ورزش و جوانان خواهد بود. حال چگونه قرار است این کار خیرخواهانه که عین صواب است صورت پذیرد. با احتیاج به این بودجه عظیم به هر روی امیدواریم که این برنامه و سایر برنامه‌های دولت روحانی به یاری خداوند متعال و تلاش مسئولین از قوه به فعل درآمده و شاهد باشیم که در آینده‌ای نزدیک جوانان پرشور ما دغدغه کار و معیشت نداشته باشند و به جای آن کانون‌های گرم خانوادگی با دل‌های آرام فضای کشور ما را در برگیرد.