کیوسک و وعده محقق‌نشده 30‌ساله شهرداری

در تمام کشورها، برای علاقه‌مندان به مطبوعات، دکه یا کیوسک‌های روزنامه‌فروشی دایر بوده و خوانندگان به‌راحتی و در اسرع‌زمان نشریات موردنظر خود را می‌توانند تهیه و دریافت کنند. در کشور ما نیز کیوسک و دکه‌های روزنامه، عمری بیش از یک قرن دارد؛ این کیوسک‌ها در آغاز فقط مطبوعات را عرضه می‌کردند تا‌اینکه پس‌ازانقلاب، کم‌کم کالاهای دیگری هم دراین‌مکان عرضه شد و بعدها اتحادیه کیوسک‌داران، تعاونی مطبوعات کشور، اداره اماکن و شهرداری ارشاد واگذاری و اداری و نظارت کیوسک‌ها را عهده‌دار شدند تااینکه از سال 1372 واگذاری کیوسک فقط برعهده سازمان صنایع و مشاغل وابسته به شهرداری قرار گرفت و این آغازی بود بر بی‌سرانجامی و سردرگمی متقاضیان کیوسک؛ تا‌جایی‌که در همان سال، شرکت تعاونی مطبوعات کشور که در حکم نظارت بر دکه‌ها، امور را عهده‌دار بود، براساس یک قرارداد با شهرداری تهران، درخواست 400 کیوسک از شهرداری کرد و به‌جهت احترام و قدرشناسی از جانبازان و خانواده معظم شهدا که در جنگ تحمیلی هشت‌سال عراق بر ایران، متحمل صدمات جانی و مالی شده بودند، بر طبق این قرارداد، هرکدام 110‌هزار‌تومان از‌طریق تعاونی مطبوعات کشور به شهرداری تهران باید پرداخت می‌کردند تا این طبقه ستم‌دیده، صاحب حرفه‌ای شوند. در همان سال و به‌مرور، واگذاری‌ها صورت گرفت. به‌ناگهان با تصویب شورای اسلامی شهر، واگذاری کیوسک، به‌بهانه جلوگیری از توسعه شهر، تهران متوقف شد که بیش از 80‌نفر از این جانبازان، با وجود پرداخت 110‌هزار‌تومان، هنوز بلاتکلیف و سردرگم هستند. شهرداری در کمال بی‌انصافی، نه پول این عده را پس می‌دهد و نه کیوسک را واگذار می‌کند. این متقاضیان که در جنگ و برای دفاع از دین و کشور، از‌نظر جسمی و روحی آسیب بسیار دیده‌اند، مورد بی‌لطفی شهرداری قرار گرفته‌اند و طی 30‌سال که از پرداخت پول آنان می‌گذرد، به هر دری زده‌اند؛ اما کمترین حاصلی نداشته‌ و شهردارانی که عهده‌دار اداره شهر شده‌اند، هیچ وقعی به خواسته به‌حق این عده نگذاشته‌اند. شکایات و مراجعه این عده به شرکت تعاونی مطبوعات کشور و شهرداری نیز هیچ حاصلی نداشته است و متأسفانه مراجعه حضوری آنان به ساماندهی مشاغل هم کمترین اثری نداشته است. تنها پاسخی که به بنیاد جانبازان، بنیاد شهید و شرکت تعاونی مطبوعات کشور داده می‌شود، مصوبه شورای اسلامی شهر است. عجبا هرروز که می‌گذرد، ده‌ها کیوسک به‌نام گل‌فروشی و سایر مشاغل به متقاضیان واگذار می‌شود؛ اما حق این عزیزان جان‌برکف داده نمی‌شود. اگر این‌افراد در سال 72 با مبلغ 110‌هزار‌تومان سرمایه‌گذاری می‌کردند، هم‌اکنون بیش از یک‌میلیارد‌تومان موجودی داشتند. تعدادی از این متقاضیان تا حد 50‌درصد معلولیت دارند؛ ولی دستشان به هیچ جایی بند نیست. شهردارانی آمدند و رفتند و هیچ اقدامی برای واگذاری صورت نگرفت. اینک تقاضای این عزیزان، گرفتن حقشان است. این عده از آقای زاکانی؛ شهردار تهران که خود از جنس این متقاضیان است و بهنگام جنگ، نقض عضو هم پیدا کرده‌اند، درخواست رسیدگی دارند؛ اما من نویسنده که از دست‌بر‌قضا، مدیرعامل شرکت تعاونی مطبوعات کشور هم هستم، امیدوارم وقتی به من از‌سوی آقای زاکانی داده شود تا بتوانم حضوراً مشکلات این خادمان عزیز و جانبازان کشور را به اطلاع ایشان برسانم. در‌پایان به فرموده امام راحل‌(ره) اشاره می‌کنم که فرمودند: «مردم ولی‌نعمتان مسئولین هستند». حالا باید گفت؛ عزیزانی که در جبهه‌های جنگ تحمیلی مصدوم شده‌اند، از ولی‌نعمتان اصلی هستند، آنان را دریابید.