یک کمدی پر برخورد

کارگردان: روسن مارشال تربر، فیلم‌نامه: آیک برن هولتز، دیوید استسن، روسن مارشال تربر، مدیر فیلمبرداری: بری پترسون، تدوین: مایک سل، برایان اولدز، موسیقی: تئودور شپیرو، لودیگ گورنسون، بازیگران: دواین جانسون (باب استون)، کوین هارت (کالوین جوینر)، امی رایان (مامور پاملا هریس)، آرون پل (فیل استانتون)، جیسون بیتمن (ترور اولسون)، محصول: آمریکا، 2016، 107 دقیقه. «اطلاعات مرکزی» یک کمدی پر برخورد از داستان دو دوست دوران دبیرستان‌ است که به‌خوبی با شوخی‌های کلامی و کمدی موقعیت می‌تواند مخاطب را شاد کند. انتخاب دو بازیگر با دو فیزیک متضاد برای تلفیق کمدی و اکشن بسیار هوشمندانه است و بازی خوب بازیگران و بیان عالی دو بازیگر اصلی، یک کمدی اکشن خوب را به‌وجودآورده‌است. مارشال تربر که پیش‌ازاین نیز فیلم‌های کمدی در کارنامه‌ی هنری خود داشته در «اطلاعات مرکزی» ترکیبی خوب از دو بازیگر دو ژانر مختلف به‌وجودآورده و توانسته لحظاتی شاد برای مخاطب خود پدید آورد. از نکات برجسته‌ی فیلم، رها‌شدن از کلیشه‌ها و کسل‌کنندگی‌ست و خلاقیت مارشال تربر در تلفیق دو ژانر بر خلاف نمونه‌های مشابه در کمدی-اکشن‌های سال‌های اخیر، درعین‌حالی‌که دو عنصر متضاد را درهم‌آمیخته اما با خلاقیت به‌خوبی توانسته فیلم را از رکود و کسل‌کنندگی رهایی بخشد و به‌جای تکیه بر شوخی‌های تکراری احمقانه که به‌مرور زمان هیچ خنده‌ای را برای مخاطب به‌وجود نمی‌آورد، یک دوستی نوستالژیک دوران دبیرستان را با یک داستان جاسوسی تلفیق کرده و به‌خوبی توانسته با وجود زمان تقریبا دوساعته‌ی فیلم، مخاطبش را سرگرم کند. «اطلاعات مرکزی» در فیلم‌نامه حفر‌ه‌هایی دارد که به‌واسطه‌ی ریتم تند صحنه‌های پر برخورد نتوانسته آنها را پوشش دهد و یک فلاش‌بک به دوران دبیرستان و برگشتی سریع به زمان حال تمام اطلاعاتی‌ست که ما از شخصیت‌ها داریم و این زمان بین گذشته و حال خالی می‌ماند و هیچ‌چیز جز چند دیالوگ برای روایت آن، در فیلم وجود ندارد. شخصیت‌های اندک روایت و عدم وجود روایت‌های موازی که نقطه‌ضعف اکثر فیلم‌هاست و ارتباط مخاطب را با روایت قطع می‌کند، در اطلاعات مرکزی وجود ندارد؛ اما عدم وجود روایت برای فاصله‌ی زمانی 20‌ساله‌ی زندگی شخصیت‌های اصلی، یکی‌از حفره‌های روایت است که پیش‌از کارگردانی در داستان مشهود است و مارشال تربر سعی کرده با بازی خوب بازیگران، میزانسن‌های خوب و نماهای بلند و بیان عالی بازیگران و کمدی موقعیتی که کوین هارت به‌وجود می‌آورد، این ضعف‌ها را پوشش دهد. فیلم، روایت‌محور است؛ برای همین بیش‌ازآنکه به شخصیت‌ها بپردازد، به روایت اصلی می‌پردازد و مخاطب بیشتر درگیر داستان اصلی فیلم که تلاش یک مامور سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا برای جلوگیری از فروش کدهای محرمانه به تروریست‌ها می‌شود. باب استون که در دوران تحصیل به‌خاطر شرایط فیزیکی مورد تمسخر دوستانش بوده، پس‌از سال‌ها با تلاش به فردی موفق تبدیل شود و سرخوردگی‌های گذشته را پشت سر گذاشته و برخلاف دوست موفقش کالوین که دچار یک زندگی روتین و عادی شده و هیچ نشانی از یک فرد موفق ندارد توانسته به خوبی مشکلاتش را پشت سر بگذارد. داستان درباره‌ی تلاش انسان برای موفقیت و گذر از مشکلات است و با اینکه سوژه‌ی اصلی داستان خوب و خلاق است؛ اما به‌دلیل شیوه‌ی نگارشی و ساختاری که بیشتر بر روایت تمرکز دارد تا شخصیت‌ها حفرهایی با نادیده‌گرفتن زندگی شخصیت‌های اصلی در داستان به‌وجود آمده که متاسفانه به‌دلیل ضعف در شخصیت‌پردازی و عدم استفاده از تکنیک‌های خلاق داستان‌نویسی و تمرکز بر روایت زمان حال شخصیت‌ها تمام عناصر ساختاری داستان را بر اساس ساختار روایت چینش می‌کند؛ برای همین، گذر شخصیت از گذشته به حال برای مخاطب گنگ می‌ماند. کارگردانی خوب مارشال تربر و میزانسن‌های عالی و بازی خوب بازیگران به‌خصوص دواین جانسون و کوین هارت که به‌خوبی در عین تضاد دو شخصیت، تلفیق بسیار خوبی از کمدی و اکشن به‌وجود آورده‌اند، می‌تواند مخاطب را بارها بخنداند. کارگردان به‌خوبی توانسته با ایجاد صحنه‌های پر برخورد هیجان را به صحنه‌ها بیفزاید تا هرگاه روایت قدرت جذب مخاطبش را نداشت، با استفاده از بازی خوب کوین هارت و شوخی‌های کلامی و کمدی موقعیتی که ایجاد می‌کند، مخاطبش را سرگرم کند. «اطلاعات مرکزی» فیلمی‌ست که مخاطب را می‌خنداند، سرگرم می‌کند و گاهی نیز به هیجان می‌آورد و شاید با‌توجه به اقبال در گیشه و مخاطبان و ترکیب زوج خوب جانسون-هارت می‌توان منتظر ادامه‌ای بر آن را نیز بود.