• شماره 1336 -
  • 1396 چهارشنبه 17 آبان

بیا با هم حرف بزنیم!

هر‌ماه خبر می‌رسد که پیمایش‌های میدانی ثابت کرده‌اند میانگین زمان حرف‌زدن روزانه خانواده‌ها باهم، به عددی حدود ۱۵دقیقه رسیده است. هرهفته خبر می‌رسد که هتاکان بی‌چاک‌و‌دهن اینستاگرامی، سراغ پیجی رفته‌اند و گلواژه‌باران کرده‌اند آنجا و صاحب‌پیجِمحترم را. از قوه قضائیه در شرایطی آمار ۱۵میلیون پرونده مفتوح در محاکم قضایی به‌گوش می‌رسد که نیروی انتظامی، از دومین عامل مرگ‌و‌میر غیرطبیعی ایرانیان بعد‌از تصادفات رانندگی خبر می‌دهد: «نزاع». از ثبت احوال هم خبر می‌رسد که ساعتی حدودا ۲۱ طلاق در کشور ثبت می‌شود. یعنی در هر‌ساعت ۲۱ خانواده، پنداری دود می‌شود و می‌رود هوا و آدم‌ها از «ما»بودن، دوباره می‌شوند: «من». همه اینها یعنی از «دیالوگ» رسیده‌ایم به «مونولوگ» و از «گفت‌وگو» رسیده‌ایم به «همین‌که من می‌گویم» و «کاری ندارم تو چه می‌گویی» و «حق با من است». اینکه همه‌چیز تقصیر فضای مجازی‌ست و همه سرشان توی گوشی‌ست و کاری به کار هم ندارند و... دیگر تکراری‌ست و علت را در‌این کلیشه تکراری دیدن؛ چنگ‌زدن در باد. متوسط ۱۵دقیقه حرف‌زدن خانواده‌ها با‌هم، یعنی از حرف‌زدن با تو لذت نمی‌برم. یعنی تو را نمی‌فهمم. یعنی فکر می‌کنم تو هم مرا نمی‌فهمی. یعنی هم‌صحبتی با تو را به‌رسمیت نمی‌شناسم. یعنی منطق خودم را اول و آخر درستی می‌دانم و یعنی دلیلی نمی‌بینم وقتی یکی می‌گویم، یکی هم بشنوم. با‌این‌اوصاف، قواعد دیالوگ را نه می‌آموزیم و نه مهم می‌شماریم؛ قواعدی‌که ساده‌ترین آن، رعایت احترام برای نظر دیگری‌ست؛ رعایتی‌که تضمین ادامه گفت‌وگوست و مانعی برای به بن‌بست رسیدن هم‌صحبتی. حالا می‌شود به اندکی از ریشه رشد فحاشی و هتاکی در اینستاگرام دست یافت. وقتی تنهایی حرف بزنیم، نظرمان را با هر ادبیاتی می‌گوئیم و گوش‌های‌مان را می‌بندیم؛ چون فردی در مقابل نیست که بگوید: «بی‌احترامی نکن... مٶدب باش... اگر شبیه تو فکر نمی‌کنم، اجازه بی‌حرمتی نداری... به‌نظر من هم احترام بگذار و...» و حالا می‌شود به ریشه دیگری رسید. وقتی توان ارتباط‌برقرارکردن با کلام، به صفر برسد، نتیجه می‌شود: «نزاع؛ دومین عامل مرگ‌و‌میر غیرطبیعی ایرانیان بعد‌از تصادفات رانندگی». مگر می‌شود آدم‌ها بتوانند بر سر مشکلات‌شان، با هم حرف بزنند و کار به زد‌و‌خورد برسد و همدیگر را بکشند؟! کتک‌کاری، نتیجه بی‌معناشدن حرف‌زدن آدم‌ها با هم است و حالا می‌شود ریشه دیگری را دید. وقتی زوج‌ها نتوانند با هم حرف بزنند، می‌شود دسته‌گل «ساعتی ۲۱ طلاق» که «همه» داریم با هم به‌آب می‌دهیم. می‌شود فروپاشی ۲۱ خانواده در هر‌ساعت و یعنی در‌همین‌زمانی‌که شما محبت کرده‌اید و این‌یادداشت را از ابتدا تا اینجا خوانده‌اید، چهارنفر طلاق گرفته‌اند و دو خانواده از «هست»، «نیست» شده‌اند. بیایید باهم حرف بزنیم؛ وگرنه، کوچه بن‌بست، یک راه «خروج» بیشتر ندارد.
محمدرضا یزدان‌پرست/ خبرآنلاین

 

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
هفته نامه سرافرازان
ویژه نامه
بالای صفحه