سخن مدیرمسئول
آمریکا و ترکیه در سوریه چه میخواهید؟
مثل اینکه سرزمین سوریه نفرین شده است، همانطوریکه بلاد عراق چنین است. با امامحسین(ع) و یارانش آن کردند که طبیعت و خدا و زمین برای آنان گریستند. بیشاز 1400سال است که آن سرزمین روی آرامش به خود ندیده، سوریه هم کمکم به همان درد گرفتار شده است. به وقایع 10ساله سوریه و بشار اسد بنگریم که چگونه خاک شام، حلب و دیگر بلاد سوریه به چه روزهای سخت و چه مصیبت الهی گرفتار آمدهاند. با تحریک ابرقدرتان و با دلارهای سعودی و دیگر کشورهای دستنشانده عرب، خاک سوریه دستخوش تفرقه و جنگ میشود. دهها گروه شورشی و تروریستی بهنام مخالفت با اسد، اینکشور تقریبا پیشرفته عربی را دچار برادرکشی میکنند که ردِپای عربستان، آمریکا و چند کشور اروپایی کاملا مشهود بوده است. ناگهان بازماندگان القاعده با نام داعش وارد کارزار میشوند و بیشاز یکسوم خاک اینکشور را اشغال میکنند، بهنحویکه چندینگروه با همدیگر و با بشار اسد وارد جنگ میشوند. اینکه اینهمه نیرو و سلاح چگونه وارد آن کشور میشد، خود جای بحث دارد. یکیاز آن دالانهای ورودی، ترکیه رجب طیب اردوغان است که دایه رهبری اسلام بهاصطلاح مدرن را در سر دارد؛ کشوری که در آن عوامل دهها کشور دیگر جنگ نیابتی راه انداختهاند. چندسال مردم اینکشور صبر کردند تا داعش القاعده و بسیاریاز گروههای تروریستی از پای درآمدند و از اینکشور هزیمت کردند، اینبار موقع ترکتازی اردوغان و دسیسههای آمریکا فرارسیده است. یکهفته پساز خروج کامل داعشیان از سوریه ترامپ اعلام میکند یک نیروی 30هزارنفری را در خاک سوریه و در کنار کردهای سوری و برای همکاری با کردها بسیج میکند و اینموضع جدید آمریکا به مذاق اردوغان خوش نمیآید، زیرا تجمع نیروهای آمریکایی؛ یعنی تقویت کردهای سوری نزدیک مرز ترکیه. اینجاست که اردوغان اینحرکت را برنمیتابد و کردهای سوری را بسان کردهای ترکیه میپندارد که برای حکومت او مشکلساز هستند. ناگهان با توپ، تانک نفربر و ادوات یک جنگ تمامعیار از مرز سوریه عبور میکند و بدون مانع پیش میرود، انگارنهانگار که تجاوز به یک کشور دیگر کرده است و یک سوریه ضعیف نشئتگرفته از یک جنگ خونین 10ساله داخلی را مورد تاختوتاز قرار میدهد. از اینحملات هم گذشته و اینمرتبه 72 هواپیمای جنگی برای تخریب بیشتر خاک کشور سوریه به پرواز درمیآید، کردهای وطنپرست سوری به یک مقاومت جانانه دست میزنند و اردوغان به یک تپه هموار برمیخورد. آمریکا هم تنها با حرف و سخن، خواهان آرامش اردوغان میشود. دراینمیان، کردهای بیچاره سوریه بهطرف آمریکا بیشتر غش میکنند تا به خیال خام خود، آمریکا به کمک آنان همت کند. بههرروی روزگار عجیبی شده، کشوری که خود را عضو سازمان ملل متحد میداند، بهزور متوسل شده، به یک کشور دیگر تجاوز میکند و کیلومترهای زیادی از آنکشور را اشغال میکند، آنهم به بهانه حفظ امنیت کشور خود. در اینمیان، سکوت روسیه که در دریا و خشکی در سوریه پایگاه دارد بهعنوان یک ناظر بیطرف، فقط به تماشا نشسته است و مردم سوریه نیز نظارهگر هستند. یکی نیست به دو کشور فعال عضو ناتو؛ یعنی آمریکا و ترکیه بگوید قلدرها، امور داخلی سوریه به شما چه ربطی دارد؟ کردهای سوریه چه خطری میتوانند برای ترکیه داشته باشند و اردوغان حاکم بلامنازع ترک، اگر با کردهای خود مهربانانه رفتار کند و رفع مشکل با کردهای ترکیه را مدِنظر قرار دهد، نیاز نیست از یک اقلیت کشور دیگر بترسد. شما قاچ زین را بچسب و از اسب هراس نداشته باش! بهجای هزینه لشکرکشی، اینهمه هزینه جنگی را در خود ترکیه و با دادن روحیه و رفاه به اقلیت کرد خود مصرف کن، آنگاه خیالت راحت باشد که تا 2028 هم همچنان فرمانروای ترکیه هستید؛ اما سخن بیشتر با آمریکا و در زمانی که یک پوپولیسم، ریاستجمهوری آن است را به روزهای آینده موکول میکنیم.