فوتبال به ترکستان می‌رود!

ظاهراً قرار نیست ورزش ما سرو‌شکل بگیرد. به‌عبارت‌دیگر؛ بنا نیست تعبیر از ورزش در کشور ما نگاهی تخصصی به یک علم باشد. همچنین به‌زعم دولت‌ها و مسئولین کشور، ورزش یک سرگرمی‌ست که مراد از انجام آن، پر‌کردن اوقات فراغت است و درکنارآن قوی‌کردن جسم؛ و چون برداشت‌هایی از‌این‌دست صورت می‌گیرد، ورزش ما باری‌به‌هر‌جهت ادامه‌دار و راه آخرین آن، ترکستان است! یا بهتر بگویم که خطاب به فوتبالی‌های مصدرنشین باید گفت «این ره که تو می‌روی به ترکستان است». اینان آن‌قدر اعتماد‌به‌نفسشان بالاست و آن‌چنان خوش‌باور هستند که بعضی وقت‌ها داوطلب برگزاری مسابقات آسیایی و جهانی هم می‌شوند که صد‌البته زهی‌خیال‌باطل! یک چشمه آن‌را هفته قبل و به هنگام مسابقات مقدماتی جام‌جهانی در قاره آسیا، بین تیم‌های فوتبال ملی ایران و لبنان دیدیم که در اصطلاح میزبانی از آن ما بود و این تاریخ برگزاری را از شش‌ماه‌پیش هم می‌دانستیم. به زبان ساده‌تر شش‌ماه فرصت بررسی برای اجرای آن‌را داشتیم که به‌عینه ما، آسیا و فیفا متوجه شدیم که میزبانی ناکارآمد فدراسیون فوتبال و هیئت‌رئیسه آن‌که برای برگزاری یک مسابقه تا‌بدین‌حد عاجز بوده‌اند، چقدر اما و اگر دارد و متأسفانه وقتی کار خراب از آب درآمد، بسان همیشه گناه را بر گردن دیگران انداخته و بازی همیشگی «کی بود کی بود من نبودم» آغاز شد. فدراسیون، وزارت ورزش را مقصر می‌داند؛ وزارت ورزش، عدم هماهنگی و نظارت ضعیف خراسان را مقصر می‌شمارد و در کنار همه این‌مسائل، معلوم نیست ستاد مبارزه با کرونا به چه عنوانی اجازه داده است که بیش از 20هزار‌نفر درکنارهم به تماشای این مسابقه بنشینند؟ مواردی که می‌توانست و باید موردتوجه فدراسیون فوتبال که خود را کاملاً مستقل و تابع فدراسیون جهانی فوتبال می‌داند، قرار گرفته و لحاظ می‌شد که صد‌البته بررسی‌های لازم صورت نگرفته است؛ اولاً به‌چه‌علت در ایام تعطیلات نوروزی، شهر مقدس مشهد را برای این مسابقه انتخاب کرده‌اند؟ حال‌آنکه حتی بچه‌ها هم می‌توانند و می‌دانند که در ایام نوروز، در مشهد چندین‌میلیون زائر حضور دارند و بدین‌روی انتخاب آن شهر برای برگزاری مسابقه بسیار اشتباه بوده است؛ بر اثر شنیده‌ها، حتی فدراسیون اصرار به برگزاری مسابقه در مشهد مقدس را داشته است. در ثاثی وقتی از قبل همه می‌دانند که وضعیت خاص مشهد و وجود بارگاه ملکوتی امام هشتم و مخالفت حوزه علمیه مشهد با حضور تماشاگران زن در استادیوم ورزشی، وجود دارد، اصرار برای برگزاری مسابقه فوتبال در سطح ملی دراین‌شهر، یک تلاش بی‌مورد بوده است. از‌سوی‌دیگر فدراسیون فوتبال که به‌خوبی آگاه است فیفا برای حضور تماشاگران زن در میادین ورزشی با کشور ما مذاکره کرده و شرط برگزاری را وجود تماشاگران زن قرار داده است، به‌چه‌علت در‌این‌مورد بی‌توجه بوده است؟ از‌طرفی سامانه فروش بلیت که از چند‌روز‌قبل از برگزاری مسابقه، مبادرت به‌فروش بلیت مسابقه کرده است، به‌چه‌علت به بانوان بلیت فروخته است و اینک که کار به‌خوبی پیش نرفته، عذر بدتر از گناه می‌آورد که فقط نه عدد بلیت به زنان فروخته‌شده که باز‌هم جای ابهام دارد. اگر قرار بوده است زنان ورودشان به استادیوم آزاد باشد، چرا فقط به نه‌نفر و اگر هم بنا بوده است به زنان اجازه داده نشود، چرا از پیش اعلام کرده‌اند و چرا با این‌تعداد؟ از‌طرف‌دیگر وقتی‌که تعداد کم علاقه‌مندان زن که شمار آنان 10درصد مردان نبوده است، در جلوی استادیوم جمع شده بودند، چرا نتوانسته‌اند یک سکو را به آنان اختصاص دهند و غایله را ختم کنند؟ از تمام این مسائل که بگذریم، باز‌هم متأسفانه و به‌خاطر بی‌تدبیری، گزک را به‌دست فیفا داده‌ایم که باکمال تأسف شنیده می‌شود عده‌ای خاص، درحال خط‌دهی به فیفا هستند تا تسویه‌حساب‌های شخصی خود را بدین‌شکل به مجامع جهانی ارجاع دهند که به‌یقین این‌افراد را باید دست‌نشانده بیگانگان دانست که حتی برای اغراض شخصی خود حاضرند مصالح کشور را نیز قربانی کنند. بسیار بجا و نیکو خواهد بود که دستگاه قضائی کشور با چنین افرادی با نهایت شدت برخورد قانونی صورت دهد.