آمریکا و بازگشت به خاورمیانه

بدون شک ابرقدرت جهان، ایالات‌متحده آمریکا در قبال مسائل جهانی و به‌خصوص در مقابله با جمهوری اسلامی ایران، دچار سردرگمی غیرقابل‌باوری شده که در عمر ایجاد این کشور هرگز نمونه و نظیر آن را ندیده و حتی از جنگ مفتضحانه با ویتنام و اشغال آن کشور و خروج شرمسارانه آن بسیار بدتر شده است؛ حتی در 5/2‌ساله‌اخیر، حکومت دموکرات‌ها برای آمریکا و شخص بایدن این‌قدر تصمیم‌های عجولانه گرفته‌اند که دلالت بر تشویش و بلاتکلیفی و نگرانی مردم و این دولت دارد. بی‌تدبیری کاخ سفیدنشینان به‌حدی بوده که کنگره آمریکا نیز دچار تشویش شده است؛ تا‌جایی‌که حتی تعدادی از نمایندگان جناح دموکرات مجلس هم لب به اعتراض به تصمیم‌های خلق‌الساعه این رئیس‌جمهوری گشوده‌اند. کافی‌ست فقط به دو مورد افغانستان و ایران نظر داشته باشیم. دودهه حضور پرشمار آمریکائیان در کشور افغانستان و تغییرات وسیع عقیدتی در افکار مردم مسلمان این کشور، آن‌قدر وسعت گرفت‌ که گروه طالبان عزم خود را جزم کردند که متجاوزان آمریکائیان را از کشورشان بیرون کنند و در مدتی اندک طالبان ایالت به ایالت را به تصرف درآورده و در یک چشم‌به‌هم‌زدن کابل را نیز تسخیر کردند تا رئیس‌جمهوری دست‌نشانده آمریکایی فرار را به مقاومت ترجیح داده و به کشور همسایه پناهنده شود؛ و این شکست سختی بود که این ابرقدرت پذیرفت. درمورد جمهوری اسلامی ایران نیز وضع آمریکا بسیار تأسف‌انگیزتر است، چون وقتی‌که ترامپ با غرور و در برابر میلیون‌ها بیننده تلویزیونی، ابطال توافق با ایران و شکست برجام را اعلام کرد، شاید هرگز تصور نمی‌کرد که دوسال بعد از آن سلف او ساکن در کاخ سفید شود و درخواست ملاقات با سران جمهوری اسلامی را بکند و با هزاران حقه و نیرنگ نیز نتوانست عزم دولت ایران را برای عدم مذاکره رودررو درهم بشکند و چون چنین دید، با تهدید و لشکرکشی با هواپیمای جنگی و رزم‌ناوهای پیشرفته و بنگاه‌های سخن‌پراکنی، به تصور خام خلیج‌فارس و دریای عمان را به تصرف درآورد که زهی‌ خیال باطل بود! و پس از مدتی مثل فرار از افغانستان در خلیج‌فارس هم تاب مقاومت با دلیر‌مردان دریایی ایران را نیاورده و ناچار به خانه برگشتند و دگر‌باره و از‌طریق واسطه‌‌ها تمایل خود را برای نشست با نمایندگان ایران اسلامی حتی به‌صورت غیرمستقیم بیان کرده و پیغام فرستادند؛ اما باز‌هم در مقام ابرنیرویی که جمهوری اسلامی ایران، دست برتر داشت و به خواسته‌های غیرمنطقی آنان پاسخ نداد؛ تا‌جایی‌که دموکرات‌ها گفتند از خاورمیانه بیرون می‌رویم و به شرق آسیا ورود می‌کنیم که باز‌هم به‌خاطر حضور مؤثر چین در خاورمیانه که منجر به تقویت کشورهای عربی از‌سوی چین شده تا‌جایی‌که عربستان حتی حاضر نشد به تلفن بایدن پاسخ بدهد و سرشکستگی بیشتر آمریکا دراین‌منطقه را به‌وجود آورد؛ اما متأسفانه گویا آمریکائیان اوضاع‌و‌احوال را تشخیص نمی‌دهند و هنوز در چهاردهه‌پیش زندگی می‌کنند که آنان به‌خود اجازه می‌دادند در امور هر کشوری دخالت کنند و حکومت تعیین می‌کردند و این‌بار با ناوهای هواپیمابر و تفنگداران دریایی به خلیج‌فارس یورش آورده‌اند که به خیال خام خود، مانع از بازداشت و توقیف کشتی‌های نفتی شوند؛ اما هم‌زمان با این لشکرکشی، مجدداً پیغام‌وپسغام‌های آنان برای سازش با کشور ایران نتیجه‌بخش نبوده؛ تا‌جایی‌که حاضر شود، اموال و دارائی‌های کشور ایران را آزاد کند و دست از زیاده‌خواهی بردارد. به‌نظر می‌رسد که تصمیم‌گیران فعلی دولت آمریکا هنوز در بی‌خردی بسر می‌برند؛ چراکه اوضاع‌و‌احوال این روزها حتی در خاورمیانه با دهه 50 و 60 بسیار متفاوت است و این واقعیتی‌ست مسلم که آمریکا باید به آن تن دهد.