موش تو سوراخ نمی‌رفت جارو به دمش می‌بست!

پیشینیان ما از ادبیات پربارتری برخوردار بودند، اشعاری پرنغز می‌سرودند و کلمات و جملات پندآموزی را بر زبان جاری می‌کردند و نسل به نسل انتقال می‌یافت که هنوز از اعتبار ویژه‌ای برخوردارند. از جمله داستان تخیلی «موش توی سوراخ نمی‌رفت جارو را هم با خود می‌برد» از آن دست جملات پندآموزی است که امروزه در بسیاری از اعمال و اداره امور کشورها موضوعیت یا عینیت دارد. مقاله امروز من پیرامون ورزش کشور است. سازمان و وزارتخانه‌ای که از انجام کارهای معمولی و روزانه خود قاصر است، مسایل سنگین جوانان را هم یدک می‌کشد، وزارت ورزش ما امروزه با افتخارات گذشته فاصله‌ی بسیار داشته و همچنان ناموفق در رویدادهای بین‌المللی، رشته وزنه‌برداری با گذشته‌ی پرافتخار فاصله دارد. کشتی فرنگی که زمانی در آن قهرمان جهان بودیم در مسابقات جهانی امسال حتی یک مدال طلا عایدش نشد، در کشتی آزاد هم در حسرت طلا ماندیم، والیبال با آن عظمت و افتخارات بسیار و داشتن عنوان چهارم دنیا این روزها با مشکل روبه‌رو است و بهترین عنوانی که بتواند کسب کند مقام نهمی است. فوتبال ما با آن همه عقل کل در مسابقات باشگاه‌های آسیا راه به جایی نبرد. سایر ورزش‌ها نیز حال خوشی ندارند، در بعضی از ورزش‌ها که چندان افتخاری نداشته‌ایم و جای هیچ بحثی نیست اما کشتی به عنوان ورزش ملی و اول ما با صدها مدال طلا، نقره و برنز از میادین جهانی عبور از آن ساده نخواهد بود. در رأس مدیریت این فدراسیون یک چهره قهرمان با متانت و مردم‌دار امور آن را عهده‌دار است، اما همین مدیر در عین حال مربی‌گری تیم ملی را نیز یدک می‌کشد و اینجاست که ورزش ما به بی‌راهه رفته است. یک مدیر در آن واحد دو پست مدیریتی و فنی را یدک می‌کشد که در هیچ کجای دنیا سابقه ندارد. یک چنین مسئولیت‌هایی در دو باشگاه مردمی فوتبال ما به نام استقلال و پرسپولیس که حتی یک کارشناس ورزش در هیات‌مدیره آن حضور ندارد و هیات‌مدیره آن را سیاسیون عهده‌دار هستند که حاصل آن افت و شکست محسوس این دو باشگاه در زمینه‌ی مدیریت و مسابقات است. 

از عجایب روزگار در رأس وزارت ورزش یک شخصیت تحصیلکرده تربیت‌بدنی حضور دارد که ناخواسته مجبور است علاوه بر ورزش مسایل جونان را نیز عهده‌دار باشد، جوانان با آن همه مسایل و مشکلات حق دارند یک سازمان مستقل امورشان را به دست گیرد نه وزارت ورزش که در خود ورزش یک پایش لنگ است. اتخاذ چنین سیاست‌های غلطی جز خرابی هیچ حاصلی را  برای جوانان در برندارد، بنابراین حق داریم بگوییم موش تو سوراخ نمی‌رفت جارو به دمش می‌بست. امیدواریم دولت تدبیر و امید هر چه زودتر برای جداسازی امور جوانان از وزارت ورزش اقدام مناسب را معمول کرده و برای معضلات بی‌شمار جوانان که ورزش یکی از مشکلات آن است اقدام شایسته را معمول داشته و در نظر داشته باشند که با یک دست نمی‌توان دو هندوانه را برداشت و اگر چنین شود هر دو هندوانه محکوم به افتادن و تکه‌ پاره شدن است.