سخن مدیرمسئول
ترس از ایران و نزدیکی عربستان به اسرائیل
سیاست چه بازیهایی که نمیکند، در این بازی دوستان دیروزی میتوانند دشمن امروزی شوند و دشمنان قسمخوردهی دیروز به دوستان دلدادهی امروزی تبدیل شوند و چنین است که میگویند سیاست پدر و مادر ندارد. سالهای بسیاری شاهدیم که کشورهای عربی کنفرانس میگذاشتند، جلسه تشکیل میدادند، اتحاد ایجاد میکردند و تا حد ادغام هم زیادهروی میکردند و عجبا که در تمامی این نشستها معمولا نابودی اسرائیل را مطرح میکردند و به دنیا میگفتند ما دشمن اسرائیل هستیم. اما دیری نپایید که ملک حسین اردنی با اسرائیل روابط پنهانی ایجاد کرد و انور سادات رئیسجمهور مصر با در بغل گرفتن گلدا مایر نخستوزیر زن اسرائیل عملاً با این کشور آشتی کرد. بعدها تونس، مراکش، قطر و عمان هم ارتباطاتی را با اسرائیل برقرار کردند. در این میان سوریهی حافظ اسد تنها کشوری بود که همواره در جنگ با اسرائیل بود و هیچگاه تمایلی به برقراری روابط با این دشمن دیرینه نشان نمیداد. اسرائیل سالها به دنبال بهانهای برای بهبود رابطه با اعراب بود. دو اتفاق بهانهی لازم را به دست اعراب و اسرائیل داد. این پسرعموهای سامی اگر چه در برههای دارای رابطهی رسمی بودند اما شرایط زمانه در عمل میان آنان جدایی انداخته بود و جنگهای مداوم سه کشور مقدم جبهه با رژیم صهیونیستی اجازه نمیداد اعراب به این رژیم نزدیک شوند. این سیاست کجدار و مریض ادامه داشت تا این که فردای توافق هستهای 3کشور عربستان، امارات متحده عربی و اسرائیل روابطشان شکل عیانتری گرفت، در این راستا اخیراً امارات متحده عربی پذیرفته است برای اسرائیل یک دفتر دیپلماتیک در ابوظبی ایجاد شود. این دفتر به نام دفتر اسرائیلی انرژیهای تجدیدنظر میباشد که اسرائیل آن را نشانهی بارزی از روابط دیپلماتیک میداند. ترس اعراب از قدرت روزافزون ایران و به ویژه حلوفصل مسایل هستهای و رفع تحریمهای موجود آینده را در نظر اعراب از آن ایران دانسته و معتقدند در درازمدت امریکا اعراب را در برابر ایران تنها خواهد گذاشت، بنابراین آنان به جهت ترس از ایران که او را دشمن میدارند با دشمن او یعنی اسرائیل طرح دوستی ریختهاند و به مرور خود را در دامن این رژیم غاصب میاندازند. آن چه که مهم است به نظر میرسد مردم این کشورها دریافتهاند که رهبرانشان قبل از این که به فکر منافع کشورشان باشند در فکر آیندهی نامحتوم خود هستند و به نظر میرسد در آیندهی نزدیک باز هم بهار عربی در عربستان و کشورهای حاشیه خلیجفارس تکرار شود که در این صورت چنین رهبرانی جایی در کشورشان نخواهند داشت.