عواقب دروغ گفتن

دروغ، حرف نادرستی‌ست که عمداً به‌جای حقیقت گفته می‌شود. آدم با ایمان هیچ‌وقت دروغ نمی‌گوید. آیات زیادی درمورد زشتی دروغ وجود دارد و آیات تکان‌دهنده‌ای حتی دروغ‌گو را در ردیف کافران و منکران آیات الهی محسوب می‌کند. پیامبر اکرم‌؟ص؟ فرمود: «مؤمن هرگاه بدون هیچ دلیلی دروغی بگوید هفتاد هزار ملک او را لعنت می‌کنند و بوی بدی از قلبش بیرون می‌آید که تا به عرش خدا می‌رسد». همچنین در روایتی دیگر می‌فرماید: «از دروغ بپرهیز که روی دروغ‌گو را سیاه می‌کند.» در روایتی حضرت علی‌؟ع؟ فرمود: «بزرگ‌ترین گناهان نزد خدا، زبان دروغ‌گو است». همه ما می‌دانیم که نباید دروغ بگوییم بااین‌حال بعضی‌اوقات چیزهایی می‌گوییم که مثل دروغ گفتن است. در سن سه یا چهارسالگی همه انسان‌ها شروع به دروغ گفتن می‌‌کنند. دروغ باعث بسیاری از گناهان می‌شود، انسان‌های دروغ‌گو، خود را با دروغ بزرگ نشان می‌دهند، به همه‌کس و همه‌چیز بدبین بوده و اعتماد ندارند و با سخنان دروغ خود چابلوسی می‌کنند. وقتی خداوند انسان را آفرید راست‌گویی و راستی و حقیقت را نیز آفرید و از انسان خواست که همیشه راستی و حقیقت را سرلوحه کارهای خود قرار دهد چون دروغ باعث دشمنی و عواقب منفی زیادی می‌شود و انسان‌ها را از هم دور می‌کند، روشن شدن حقیقت و دروغ و رسوایی، اولین چیزی‌ست که به فرد دروغ‌گو ضرر می‌رساند، بی‌آبرویی، از دیگر زیان‌های اجتماعی دروغ است. هنگامی‌که چند دروغ از فرد ثابت شود، تنها چیزی‌که نصیب او می‌شود بی‌آبرویی‌ست. بی‌اعتمادی و بی‌ارزش‌شدن سخنان دروغ‌گو پیش مردم طوری که دیگرکسی به حرف‌های آدم دروغ‌گو اعتماد نمی‌کند. همچنین فرد دروغ‌گو توسط افراد دیگر مسخره می‌شوند؛ چون همه افراد از شنیدن دروغ بیزارند و بعد از پی بردن به آن خشمگین می‌شوند. می‏دانیم مهم‌ترین سرمایه یک جامعه اعتماد همه افراد به یکدیگر و اطمینان به هم است و مهم‌ترین چیزی‌که این سرمایه را نابود می‌کند، دروغ و خیانت و تقلب است؛ بنابراین دروغ در خانه، دروغ در مدرسه، دروغ در بازار و محله و اداره و ... نظام خانواده و مدرسه و بازار و اداره و... را نابود می‌کند و باید برای جلوگیری از دروغ، دروغ‌گویی و تقلب، صداقت و راستی را در جامعه جایگزین کرد.
مرتضی عیلداد عبدل‌آبادی/ پایه ششم/ دبستان تمدن نوین شهرستان مه‌ولات/ سال تحصیلی: 1401-1400