کوررنگی
کوررنگی یک بیماری‌ست که در آن فرد قادر به تشخیص یک یا برخی رنگ‌ها نیست. شبکیه چشم دارای سلول‌های مخروطی‌ست. این سلول‌ها دارای رنگدانه‌هایی هستند که با پردازش صحیح رنگ‌های اولیه یعنی قرمز، سبز و آبی باعث دیدن طیف گسترده رنگ‌ها می‌شود. کوررنگی انواع مختلفی دارد که شایع‌ترین آن‌ها عدم توانایی در تشخیص رنگ سبز و قرمز از یکدیگر است. داشتن مشکل در تشخیص اینکه جسمی قرمز است یا سبز، یا آبی است یا زرد اصلی‌ترین علامت کوررنگی است. تشخیص کوررنگی اغلب با استفاده از چارت‌های رنگی به‌نام «صفحات آزمون ایشیهارا» انجام می‌شود. کوری رنگ سه نوع اصلی دارد. در نوع اول، فرد در تشخیص تفاوت بین قرمز و سبز مشکل دارد. در نوع دیگر، فرد در تشخیص زرد و آبی مشکل دارد. نوع سوم آکروماتوپسی نام دارد. فرد بیمار با این نوع از کوررنگی به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند رنگی را درک کند همه‌چیز خاکستری یا سیاه و سفید به‌نظر می‌رسد. کوررنگی هیچ درمانی ندارد. تشخیص زودرس کوررنگی می‌تواند مانع بروز مشکلات آموزشی در کودکان شود. بسیاری از کسانی که دارای کور رنگی هستند، از مشکل خود خبر ندارند. چون یاد گرفته‌اند که رنگ‌ها را از روی درخشانی و روشنی خاص هر‌یک نام‌گذاری کنند. مثلاً کسی که دارای کوری رنگ قرمز و سبز است، قرمز برایش شبیه خاکستری سیر است. پس هر‌چیز سرخی را خاکستری تیره می‌بیند؛ ولی یاد گرفته است آن را قرمز بگوید؛ همچنین کسی که کوری رنگ سبز دارد، پیراهن قهوه‌ای که دارای روشنی معینی‌ست را سبز می‌گوید. افراد کوررنگ از نظر قدرت بینایی هیچ مشکلی ندارند و فقط آن‌ها نمی‌توانند بعضی از رنگ‌های خاص را تشخیص دهند. کوررنگی هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های حساس به نور در شبکیه چشم قادر به پاسخگویی مناسب با تغییرات طول موج نور نیستند و افراد نمی‌توانند رنگ‌ها را به‌خوبی تشخیص دهند. کوررنگی علل مختلفی دارد که مهم‌ترین آن مشکل ژنتیکی‌ست؛ بنابراین موضوع بسیار مهم این‌است‌که کودکان قبل از شروع مدرسه مورد ارزیابی و آزمایش قرار گیرند؛ زیرا بسیاری از مطالب آموزشی موجود در اوایل کودکی شامل شناسایی رنگ‌ها‌ست.
نیما مرادی/ پایه ششم/ دبستان قرآنی میثاق شهرستان مه ولات
سال تحصیلی: 1401-1400